خانم وزیر نگذارید آمدن و رفتن تان مثل آمدن و رفتن مهرداد بذرپاش باشد

محمدرضا اسلامی: 

ژاپن کشوری است که از هیچ طرف اتصال زمینی با سایر سرزمین های دنیا ندارد. یعنی ژاپن در هیچ کریدور ترانزیت کالای زمینی دنیا حضور ندارد (و نمی تواند داشته باشد). این بدان معناست که ژاپن به دلیل موقعیت جغرافیایی اش از ترانزیت زمینی کالای بین المللی "حذف" است.

افزون بر این نقص، همه می دانیم که ژاپن از هیچ منبع زیرزمینی (مثل گاز، نفت) نیز برخوردار «نیست». با توجه به این واقعیت های تلخ، ژاپنی ها نسبت به این کارها اقدام کرده اند:

۱- فرودگاه بین المللی ناریتا با ظرفیت جابجایی 45 میلیون مسافر  و سه میلیون تُن بار در سال  را توسعه داده اند. 

عملا ناریتا بخشی از ستون فقرات ارتباط بین المللی ژاپن است. اما افزون بر ناریتا، وزارت امور زیربنایی ژاپن، فرودگاه کانسای را در مجاورت اوساکا بر روی آب (وسط دریا) بنا کرد. این فرودگاه ظرفیت 30 میلیون مسافر در سال را دارد. اما اضافه بر اینها، دولت ژاپن در سال 2011 ترمینال بین المللی فرودگاه هانِدا را نیز با ظرفیت جابجایی 20 میلیون مسافر در سال افتتاح کرد تا بتواند توریست های ثروتمند چینی را جذب کند. (جمع جبری این سه فرودگاه را ملاحظه کنید. 95 میلیون مسافر هوایی در سال. آن هم برای کشور در گوشه پرت شرق آسیا)

خانم مالواجرد، اگر در پایان دوره چهارساله وزارتتان بتواند ظرفیت فرودگاه امام را از عدد تحقیر آمیز فعلی (حدود 10میلیون مسافر در سال) به سمت عدد 90 میلیون مسافر افزایش دهد، یعنی به زیربنای محرک توسعه ایران کمک کرده است. وگرنه این چهار سال هم مثل سه سال قبل می گذرد. مثل بذرپاش که آمد و رفت. نگذارید که آمدن و رفتن تان مثل آمدن و رفتن بذرپاش باشد.

۲- یک هواپیمای بوئینگ 777 از دوبی به سمت سانفرانسیسکو پرواز کرد. یکسره 16 ساعت روی هوا  بود و حدود 500 مهندس برنامه نویس کامپیوتر هندی به همراه خانواده هایشان با این هواپیما از دوبی به سمت سلیکن ولی رفتند تا در شرکت های آن منطقه در حوزه فنآوری کار کنند. 

یک هواپیمای Airbus A380 نیز همین تعداد مهندس و مدیر هندی را از دوبی به سیاتل (به مایکروسافت و آمازون)  برد. 

و یک هواپیمای دیگر هم همین تعداد مدیر و سرمایه گذار هندی را به سمت فرودگاه لس آنجلس برد. 

خانم مالواجرد، این سه پرواز فقط مختص "امروز" نیست! این سه پرواز در تمام هفته در جریان است و سهم مهمی از ترانزیت دانشمندان حوزه فناوری نصیب فرودگاه دوبی (و اقتصاد امارات) می شود.

«رقابت» باعث شده که مشابه این سه پرواز، هر روز از فرودگاه دوحه قطر و استانبول ترکیه هم به سمت سه مقصد مذکور در انجام باشد. عظمت گردش مالی و ترانزیت کالا و مسافر را ملاحظه می کنید؟

 این پولی است که «هر روز» در جیب اعراب و ترکیه می رود در حالی که فرودگاه امام در تهران برای چنین پروازهایی (بین هند و آمریکا) ارجحیت دارد. 

در این چهار سال فکری برای این موضوعات کنید. آقای پزشکیان در معرض سونامی دیدارها و اطلاعات خواهد بود ولی شما درباره این موارد دائما با ایشان گفتگو کنید. 

حقِ ایران نیست که فرودگاهش این گونه از عرصه رقابت جهانی حذف باشد. این حق ایران نیست که هواپیمایی ایران ایر اینگونه مظلومانه در برابر رقبای اماراتی، ترکیه ای و قطری بازنده بازی باشد. حافظ می گوید:

سخن درست بگویم، نمی توانم دید/

که مِی خورند حریفان و من نظاره کنم

درباره این مسائل با آقای پزشکیان صحبت کنید.

حذف بودن ایران از عرصه تجارت هوایی فقط از منظر اقتصادی مهم نیست. بلکه از منظر اثرگذاری بین المللی نیز مهم است.

ممکن است گفته شود این موارد در اختیار رئیس جمهور نیست و او نمی تواند کاری کند. ولی دکتر پزشکیان حداقل می تواند شرح کند/درک کند ابعاد این درد را.

بازگردیم به ژاپن و حکمرانی ژاپنی: آن کشور پرت در گوشه آسیا دائما در تلاش است که علاوه بر کمیت، «کیفیت» سیستم فرودگاهی اش برتر/موفق تر از فرودگاه های امارات، قطر و ترکیه باشد! 

۳- ژاپنی ها امکان اتصال به کریدورهای زمینی ترانزیت بین المللی کالا را نداشته اند، ولی سعی کرده اند لااقل در داخل کشور خودشان مدت زمان ترانزیت زمینی را به «حداقل ممکن» برسانند، لذا شبکه قطارهای پرسرعت «شین کانسن» (یا Bullet train) را احداث کرده اند. 

در ایران بزرگ حتی یک خط قطار پرسرعت اجرا نشده است. 

تلاش کنید در این چهارسال لااقل یک مسیر قطار پرسرعت در کشور اجرایی و افتتاح شود. مسیر تهران به سمت مرکز کشور یا تهران به سمت شرق کشور(مشهد) باید قطار پرسرعت داشته باشد.

زمان به سرعت می گذرد. نگذارید حضور شما در وزارتخانه یک حضور کارمندی باشد. به توسعه این زیربناها بپردازید.