فرودگاه های ایران روی مرز بحران نقدینگی
علی رغم ظاهر سودآور، ساختار مالی شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران در معرض فشار شدید و خطر اختلال نقدینگی قرار دارد.
خلیل الله معمارزاده: تحلیل داده های رسمی کدال نشان می دهد شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران طی سال های ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ جهش سود خالص از ۱۵ به ۸۶ و سپس ۷۴ هزار میلیارد ریال را تجربه کرده، اما این رشد عمدتاً ناشی از اصلاح قیمت گذاری بوده و نه بهبود واقعی بهره وری.
در سال ۱۴۰۴ با افت ۲۳٪ درآمد پروازهای عبوری و رشد هزینه های ستادی، سود خالص به حدود ۳۰ هزار میلیارد ریال با حاشیه سود ۲۶٪ سقوط می کند.
هم زمان گزارش حسابرسی میان دوره ای با اظهارنظر مشروط، انبوه مطالبات و مالیات های معوق، پرونده های حقوقی و ضعف کنترل های داخلی را برجسته ساخته است. این روند آشکار می سازد که علی رغم ظاهر سودآور، ساختار مالی شرکت در معرض فشار شدید و خطر اختلال نقدینگی قرار دارد.
تنها مسیر عبور، طراحی و اجرای یک «سبد پروژه های یکپارچه و سیستمی» است که جایگاه هر اقدام را به درستی تعریف کرده و قدرت نقدینگی پایدار را تضمین کند؛ مدلی که شرکت را از لبه بحران به نقطه ثبات و آینده ای مطمئن هدایت خواهد کرد.
سلام
شرکت فرودگاه ها متاسفانه به شیوه اقتصادی اداره نمیشود و به دلیل گردش نقدینگی که در آن وجود دارد، همیشه نقش تامین مالی برای وزارت راه بازی کرده، نگاهی به انتصاب هیات مدیره آن،مانند، رستمی انتقالی از راه و شهر سازی، پور آذری کارمند جز از ستاد وزارتخانه، مدیر فرودگاه مشهد از منابع طبیعی، گزینش از آموزش پرورش، حراست از سازمان های بیرونی و چون مزایای جانبی خوبی پرداخت می نماید، همواره چشم طمع به دنبال تصاحب پست های آن است، ضمن اینکه طی یک دهه گذشته تقریبا بیش از دو هزار نیرو که غالبا پشتیبانی و از بستگان مدیران و یا سیاسیون به این شرکت هجوم آورده اما در بخش عملیات مانند مراقبت، الکترونیک کمبود نیرو
سلام آنقدر پول در شرکت فرودگاه ها هست که سالانه بالاجبار سه هزار میلیارد تومان بین فرودگاه ها برای بهسازی ساختمان ها و اماکن توزیع می شود که بنوعی می توان گفت اغلب این پول ها حیف و میل شده و صدها پرونده علیه فرودگاه ها تشکیل میشود هرکس گفت در این شرکت پول نیست دروغ می گوید،برای همین برای اعضای هیات مدیره آن همیشه دعواست و سیل ماموران از دستگاه های دیگر روانه آن میشوند