◄ انقلاب RCM در روند تکامل تاریخی نظام تعمیر و نگهداری

تعمیر و نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان و اعتماد، نقشی کلیدی در فراگیری عصر سفرهای هوایی انبوه داشته است.

به گزارش تین نیوز، خلیل الله معمارزاده ( محمد معمار ) با بیان این مطلب در کانال تلگرامی خود نوشت: آیا تا به حال این سوال برای شما پیش آمده است که من برای حفظ سلامتی ام باید مراقب بیماری باشم یا مراقب سلامتی؟

وی افزود: به عبارتی آیا تمرکز بر بیمار نشدن، منجر به سلامتی بیشتر می شود یا تمرکز بر حفظ کلی سلامتی منجر به سلامتی بیشتر؟

او تاکید کرد: یعنی اگر من برای کشف بیماری و تلاش برای مدیریت بیماری های بالقوه، خود را در معرض اقدام های مختلف پزشکی با هزینه های زیاد قرار بدهم اثربخشی سلامتی را به صورت اقتصادی به دست می آورم یا تلاش برای حفظ شرایط سلامتی منجر به سلامتی بیشتر ما می گردد؟

معمار زاده گفت: حال این سوال را برای تجهیزات مطرح می کنیم. آیا هر چه اقدام های تعمیر و نگهداری مراقبتی بیشتری بر روی دستگاه ها انجام دهیم، قابلیت اعتماد آنها نیز به همین تناسب اقدام ها افزایش می یابد؟ آیا تمرکز ما بر خرابی دستگاه ها و ماشین آلات منجر به خراب نشدن بیشتر آنها می گردد؟

وی عنوان کرد: جنبش تعمیر و نگهداری مبتنی بر قابلیت اعتماد (RCM-Reliability Centered Maintenance)را می توان نقطه عطف حرکت تکامل نسل های دیگر و بعدی نظام تعمیر و نگهداری دانست که حرکت به سمت نسل سوم تعمیر و نگهداری مبتنی بر شرایط (Condition-Based Maintenance) را تسهیل نمود و طوفان تغییر پارادایم اساسی در اصل فلسفه وجودی و ماهیتی تعمیر و نگهداری را به پا کرد به نحوی که دیگر ما امروزه با مفهوم تعمیر و نگهداری در دپارتمان ها و شرکت ها مواجه نیستیم و مفهوم مدیریت دارایی و حفظ سلامتی و قابلیت کلی آن به جای تمرکز بر خرابی و تعمیرات هدف قرار گرفت و نسل کلاسیک MRO جای خود را به نسل نوین IVHM داده است.

این کارشناس هوانوردی ادامه داد: در اواخر دهه 1960، بوئینگ برای تایید طراحی جدید خود برای جت جامبو B-747 توسط FAA با مشکل بزرگی مواجه شد. B-747 با موتورهای با ضریب بای پس بالا و بسیاری از سیستم‌های فناوری پیشرفته در سازه‌ ها و اویونیک، زمینه جدیدی را در شکل گیری مفهوم ماشین های پیچیده ایجاد کرد.

او افزود: اندازه فیزیکی جامبو جت به این معنی بود که سه برابر بیشتر مسافر جابه‌جا می‌شد و سه برابر بار تعمیر و نگهداری در مقایسه با هواپیمای B-707 وجود داشت. این سطح بالای نگهداری به این معنی بود که B-747 از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نخواهد بود.

معمارزاده گفت:  از اوایل دهه 1960، گروهی از متخصصان مشغول مطالعه نظام جدیدی از تعمیر و نگهداری بودند که از صنعت هوا فضا الهام می گرفت. این گروه از متخصصان، استنلی نولان، هاوارد هیپ، بیل منتزر و تام متسون بودند که بخشی از یک گروه مدیریت تعمیر و نگهداری را تشکیل می دادند که توسط شرکت بوئینگ راه اندازی شده بود.

وی افزود: نتیجه کار آنها انقلابی و بر خلاف عقل دریافتی بود که تا آن زمان بر نگهداری حاکم بود. مطالعات تجربی Nowlan و Heap نشان داد که در وسایل نقلیه پیچیده (هواپیما)، 80٪ از خرابی ها تصادفی بودند و تنها یک اقلیت از خرابی ها مربوط به سن بود.

او عنوان کرد: این درک حاکی از آن بود که بسیاری از کارهای تعمیرات اساسی برنامه ریزی شده نامربوط هستند (زمان مناسبی برای تعمیرات اساسی وجود ندارد)، و انجام آنها در واقع برعکس باعث افزایش خرابی ها می شود (از طریق ناپایداری تجهیزات نو و اقدام های تعمیراتی و بازسازی پس از نگهداری پیشگیرانه تهاجمی).

این کارشناس خاطرنشان کرد: نتایج حاصل از کار این کمیته در سندی به نام MSG 1 (گروه راهبری تعمیر و نگهداری 1) محصور شد. این سند شامل فرآیندی بود که طی آن تعمیر و نگهداری برای B-747 تعریف شد و این رژیم جدید نگهداری برای B-747 ثابت کرد که از نظر عملیاتی و اقتصادی قابل دوام است و هیچ تأثیر مخربی بر ایمنی یا قابلیت اطمینان ندارد. کار بیشتر ادامه یافت و منجر به به روز رسانی عمده MSG 1 شد و در سال 1978 وزارت دفاع گزارش اصلی RCM [Nowlem and Heap 1978] را که MSG 3 نیز از آن استخراج شد، سفارش داد.

معمار زاده تاکید کرد: بنابراین، تعمیر و نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان و اعتماد، با به چالش کشیدن و رفع سوء تفاهمات در مفاهیم اساسی نظام تعمیر و نگهداری و اقتصادی کردن آن در عین حفظ و افزایش سطوح ایمنی و قابلیت اطمینان و اعتماد آن، نقشی کلیدی را در فراگیری عصر سفرهای هوایی انبوه داشته است.