| کد خبر: 40753 |

پدیده دستفروشی در مترو

وبلاگ تین نیوز، سعید معیدفر | بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران همواره به دفاع از محرمان پرداخته و بر فقرزدایی از مردم کشور تأکید و توصیه داشتند و اقدامات عملی فراوانی نیز در زمینه محرومیت زدایی انجام دادند. ایشان در پیامی به مناسبت افتتاح حساب شماره 100 در 21 فروردین ماه سال 1358 فرمودند: «اینک به مرحله حساسی از دوران انقلاب اسلامی خود رسیده ایم. دوران سازندگی، دورانی که باید از ثمرات انقلابمان مردم محروم و ستمدیده ایران بهره مند شوند؛ دورانی که باید شکوه نظام عدل اسلامی را لمس کنید؛ دورانی که همه باید دست به دست هم بدهیم تا ریشه فقر و استضعاف را برکنیم. شما مردم شریف ایران در جریان مبارزه با استعمار و استثمار پیروزی بزرگی به دست آوردید و توانستید با اتکال به خدای متعال و وحدت کلمه و مشارکت همه قشرها بر طاغوت زمان غلبه کنید و پشت ابرقدرت ها را بلرزانید. اکنون نیز با خودیاری و همکاری برای مبارزه علیه فقر و محرومیت بسیج شوید، و با تأیید الهی به نجات مردم مستضعف کمر همت ببندید.» (صحیفه امام، جلد 6، صفحه 518)

نگاهی به تأکیدات امام خمینی (س) بر محرومیت زدایی و مبارزه با فقر ما را متوجه خطیر بودن این امر در اندیشه ایشان می کند و باید توجه داشته باشیم که وقتی امام خمینی (س) تا این حد به مبارزه با فقر تأکید داشتند، ما نیز ضمن عمل به این تأکیدات، آنها را چراغ راهی برای آینده کشور و مردم قرار دهیم و در راه محرومیت زدایی قدم برداریم تا ضمن احترام به آرمان های خمینی کبیر بتوانیم کشوری آباد، آزاد و رو به جلو داشته باشیم. چرا که ریشه بسیاری از مشکلات کشور در محرومیت آحاد مردم است و مبارزه با آن به معنای تونمندسازی لایحه های مختلف اجتماع می باشد.
نظر سعید معیدفر دانشیار گروه جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در مورد علت به وجود آمدن مشاغل کاذب در ادامه آمده است:
 وقتی که این افراد شغل ندارند و وضع اقتصادی کشور خراب است، این مسأله پدیده رایج کشور می شود و علت خاصی نمی خواهد. 
به دلیل اینکه متولیان امر نتوانستند درست برنامه ریزی کنند، با وجود موج جوانان و از طرف دیگر بی برنامگی و سوء مدیریت باعث شده است که در شرایط فعلی فرصت شغلی به اندازه کافی وجود نداشته باشد و این بیکاری خود به خود باعث می شود که عده ای از مردم به این نوع اشتغال زایی دست بزنند. 

متأسفانه ما فکر می کنیم که فروش در مترو کار ساده ای است؛ اصلا چنین چیزی نیست و اتفاقا این کار، کار سختی است. الآن ساده ترین کار کارمند اداره شدن است که پشت میز بنشینی و سر ماه هم حقوق بگیری؛ ولی مشکل ترین کار این است که کسی در مترو از این طرف به آن طرف بیاید و به مردم هم التماس کند که کالایش را بخرند تا زندگیش بچرخد؛ در حالی که ترس از مسئولین برای بیرون کردن آنها نیز همواره جزو لاینفک شغل آنها به حساب می آید. 

رفتار مردم با این افراد یک رفتار منصفانه است؛ یعنی به هر حال مردم می دانند که آنها درگیر مشکل هستند و عمدتا و نه همه آنها از روی اضطرار مشغول این کار شده اند و به همین دلیل است که بعضی مردم با آنها همکاری می کنند.

بالأخره بازار کاری آنجا هست و افرادی جذب آن شده اند و اگر در مورد درست بودن یا درست نبودن آن بخواهیم اظهار نظر کنیم، بسیار واضح و روشن است که درست نیست. تعداد این دستفروشان بسیار زیاد شده و باید گفت، مترو در مواردی عملا تبدیل به محلی برای کسب و کار شده است و اما باید این مسأله را نیز مد نظر قرار داد که این کار عمدتا به خاطر مشکل معیشتی و نبود فرصت های شغلی است. 

مسلما اگر در جامعه ما زمینه های کسب و کار آبرومندانه وجود داشت؛ نه اینکه دستفروشی در مترو انجام نمی شد ولی اینقدر زیاد نبود مضاف بر اینکه وقتی تعداد کم بود می شد با آنها برخورد مقابله ای و قانونی هم کرد که داخل مترو جای خرید و فروش نیست. اما وقتی که فرصت های شغلی کم است و مسئولان اجرایی کشور هم نمی توانند برای این حجم از جامعه جوان جویای کار کشور شغل مناسب ایجاد کنند تعداد افراد با شغل های کاذب از جمله دست فروشی در مترو افزایش پیدا می کند و برخورد مقابله ای و مبارزه ای با آنها نیز نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند بلکه منجر به آسیب های بسیار شدیدتری می شود که قشر آسیب پذیر جامعه به واسطه عدم تأمین معیشت می توانند داشته باشند و حتی این آسیب ها به بدنه جامعه نیز تعمیم پیدا کند. 

به دلیل اینکه فرصت شغلی وجود ندارد و یا اینکه مشاغلی که هست ممکن است خیلی نتواند هزینه های زندگی این قشر را تأمین کند، بهترین مواجهه و درمان اصلی وضع موجود بهبود فضای کسب و کار و اقتصاد کشور است و بعد از اینکه فضای کسب و کار و اقتصاد کشور بهبود پیدا کرد و این اطمینان وجود داشت که فرصت شغلی مناسب برای این افراد وجود دارد، ما می توانیم در مورد آنها اعمال قانون کنیم و نسبت به راهکارهای کم و یا حذف کردن این مشاغل تصمیم گیری کنیم. 

مسلما کار کردن پیرمرد یا پیرزنی که باید در خانه بماند و استراحت کند و اوقات فراغت داشته باشد، نشان می دهد که درآمد او تأمین کننده هزینه های زندگی نبوده و یا زیر پوشش هیچ نوع بیمه ای نیست و نهایتا ناچار شده است به چنین کاری دست بزند؛ که این نشان دهنده یک نظام تأمین اجتماعی ناقص است که باید ترمیم شود.

امروز متأسفانه به دلیل اینکه منابع اصلی اقتصاد کشور در اختیار دولت می باشد و سیاستگزار اصلی در حوزه های اقتصادی دولت است؛ طبیعی است که بخش های دیگر قادر نیستند در این زمینه وارد شوند. البته عده ای تلاش می کنند. برای گسترش این فعالیت ها یا کمک های مردمی اقدام هایی شود و فرصت برای انجام امور خیریه ای و فعالیت های مدنی وجود داشته باشد؛ اما متأسفانه موانع زیادی پیش روی این فعالیت ها هست و خود این موانع گاهی اوقات باعث کاهش انگیزه ها و دور شدن مردم از این فعالیت ها می شود. 

اقدام مؤثر این است که دولت سهم و ادعای خودش را کم کرده و دستش را به سوی مردم و جامعه دراز کند. همچنین رانت ها را از بین ببرد. الآن رانت حتی در فعالیت های مدنی باعث شده است که بعضی ها سوء استفاده کنند؛ ولی اگر این زمینه های رانت دولتی از بین رود و دولت هم به مردم و مشارکت آنها احساس نیاز کند می شود امید داشت که همکاری دو جانبه بین دولت و مردم به حل مشکلات جامعه بینجامد ولی من هنوز عزمی برای حل مشکلات اجتماعی نمی بینم و با این روش هایی که ما در پیش گرفتیم افق پیشگیری از آسیب های اجتماعی در کشور ما چندان روشن نیست و با نگاه نومیدانه می شود گفت هر روز بدتر می شود.

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.