◄ مشکل اصلی سپهتن چیست؟
کنترل عملکرد ناوگان حملونقل بار و مسافر، همواره از دغدغههای مسئولین ذیربط بوده و هست، چنانکه در سالهای اخیر دستگاههای متعددی بدین منظور طرحریزی و حتی اجراشده است تا ایمنی راهها و مسافرین ارتقاء یابد.
به گزارش خبرنگار تیننیوز، دوربینهای کنترل سرعت، سامانههای تردد شمار، تابلوهای هشدار و اطلاعرسانی و سامانه کنترل سرعت « GPS » آفلاین که توسط پلیسراه برای ناوگان اتوبوس اجراشده است، ازجمله این دستگاهها بودند تا بیشازپیش ایمنی راهها افزایش یابد.
در خصوص این موضوع گفتگویی داشتیم با حبیب رستمی، مدیر گروه پژوهشی فناوری اطلاعات در سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف که بخش اول آن در گزارشی با عنوان «سپهتن زیر ذرهبین کارشناسان» در پایگاه خبری تیننیوز منتشر شد و اکنون ادامه این گفتگو را به شرح زیر میخوانید؛
مشکل اصلی این سامانه در حال حاضر چیست؟
یکی از مشکلات پروژه سپهتن این است که در این بخش از استانداردهای مناسب و لازم و معتبر جهانی استفاده نشده و از استانداردی استفاده شده که اساساً برای این کار ابداع نشده است؛ استاندارد مورد استفاده در سپهتن برای این است که حجم اطلاعات کمی را در فاصله کوتاه و با سرعت پایین منتقل کند، در واقع از استانداردی استفاده کردهاند که بیشتر برای اجرای سامانه پرداخت الکترونیکی عوارض استفاده میشود و برای هدف سپهتن اساساً پاسخگو نیست.
در پرداخت الکترونیک عوارض، خودروها متوقف میشوند، حجم اطلاعات کمی نیاز دارند و از فاصله بسیار نزدیک اطلاعات مبادله میشود. درحالیکه ما در سپهتن چنین چیزی نمیخواهیم؛ بنابراین استاندارد DSRC روی باند 8/5 گیگاهرتز که مخصوص پرداخت الکترونیکی عوارض است و در این سامانه استفاده شده است، بههیچوجه برای پاسخ به نیاز ما مناسب نیست.
چه استانداردی میتواند نیاز واقعی را در این خصوص برآورده کند؟
آن چیزی که ما برای سپهتن نیاز داریم با پروتکل ارتباطی مبتنی بر استاندارد 802.11p است که روی باند 9/5 گیگاهرتز کار میکند و میتواند نیازهای ما در این پروژه را تأمین بکند و بهراحتی حجم بالایی از اطلاعات مثل تصویر راننده، اطلاعات ترافیکی کل مسیر و ... را در سرعتبالا و از فاصله دور ارسال کند. با این پروتکل، سامانه سپهتن میتواند تمامی اطلاعات را از فاصله مناسب برای پلیس ارسال کند که مأمورین پلیس وقت اقدام داشته باشد.
نکته دیگر در مورد سپهتن این است که بههرحال در اتوبوس و سیستم حملونقل مسافر، تعداد زیادی مسافر وجود دارند که همه هم جان خود را دوست دارند و در خیلی از موارد این مسافران تذکرات لازم را به راننده میدهند، بنابراین جایی که باید بهای بیشتری به سپهتن بدهند سیستم حملونقل بار است یعنی در کامیونها، تریلرها، کشندهها و ... باید بسیار جدیتر گرفته شود. پس مشکل بعدی سامانه سپهتن در شرایط فعلی این است که محدود به اتوبوسها شده است، درحالیکه اتوبوسها عوامل کنترلی نسبتاً خوبی دارند.
با توجه به مطالب عرض شده اگر به این مسائل توجه بشود و ایرادات آن برطرف شود، این پروژه قطعاً موفق خواهد بود، نه اینکه جزو اولین کشورهایی هستیم که این پروژه را اجرا میکنیم؛ اما با توجه به شرایط جادهای که داریم، ما جزو کشورهایی هستیم که بیشترین بهرهبرداری را از این سامانه خواهیم داشت.
نکته بسیار حائز اهمیت دیگر این است که برخورد ما طوری نباشد که این دستگاهها را نصب کنیم، هزینه آن را هم از رانندگان دریافت کنیم و فقط قصد کنترل کردن داشته باشیم. در این صورت رانندگان با طرح و اجرای صحیح آن همکاری نخواهند کرد. این دستگاهها در همه جای دنیا زمانی به بهرهبرداری مطلوب میرسند که برای رانندگان هم منفعت داشته باشند و بتوانند رضایت کاربران را جلب کند.
اگر منفعتها درست تعریف شوند، رانندگان حتی در صورت کنترل شدن و پرداخت هزینه، با طرح همراهی میکنند، رفتار ما در پروژه سپهتن بهگونهای است که رانندگان هیچگونه احساس منفعتی نمیکنند، هرچند در کلان قضیه به نفعشان است، مثلاً یکی از اهداف پروژه سپهتن کنترل ساعت رانندگی رانندگان است به این معنی که نتوانند بیش از ساعت معینی رانندگی کنند، ممکن است در نگاه اولیه راننده با این موافق نباشد و بخواهد با بیشتر رانندگی کردن پول بیشتری دربیاورد، اما خب به میزان استاندارد رانندگی کردن به نفع خودشان است اما متأسفانه ما اینگونه منافع را نمیبینیم.
به نظر میرسد زیرساختهایی نیز برای این امر نیاز است، این زیرساختها شامل چه مواردی میشود؟
بله نکته دیگر اینکه اگر بخواهیم سپهتن به کارایی کامل برسد لازم است شبکه و زیرساختهای مناسبی هم داشته باشیم، باید دستگاههایی را در جادهها تعبیه بکنیم که به خودروها اطلاعات بدهند و از خودروها اطلاعات بگیرند، بهعنوانمثال اگر بتوانیم سر پیچهای مهم دستگاهی تعبیه کنیم که بتواند اطلاعاتی مانند یخزدگی، تصادف و راهبندان را به خودرو بفرستد رانندگان با حواسجمع و دقت بیشتری رانندگی خواهند کرد.
در دنیا امروزه نظر بر این است که باید از سامانههای فعال (اکتیو) استفاده شود نه غیرفعال (پسیو)، مثلاً ما از کیسه هوا استفاده میکنیم، درحالیکه کیسه هوا بهعنوان سامانه غیرفعال برای بعد از تصادف است. ما باید به سمت پیشگیری از تصادف برویم.
اگر پروژه سپهتن بهدرستی اجرا شود میتواند عامل و پیشران توسعه کاربردهای فناوری ارتباطات خودرویی در کشور باشد که قابلیت ذاتی آن برقراری ارتباط و هشداردهی بین خودروها برای جلوگیری از وقوع تصادفات خودرویی است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.