آن روی سکه سهم خواهی ریل از جاده
با وجود تأکید اصل ۴۴ قانون اساسی بر نقشآفرینی بخش خصوصی در اقتصاد ملی، متأسفانه در صنعت ریلی، این حضور اغلب به شعارهای تزیینی در محافل رسمی محدود شده و سیاست ها با شعارها همخوانی نداشته است. از این رو، تمامی دست اندرکاران صنعت ریلی معتقدند ارتقاء مشارکت بخش خصوصی در صنعت ریلی نیازمند اراده جدی حاکمیت، سیاست گذاری مؤثر و بسترسازی عملی برای جذب سرمایه گذاران است.
 
        
        سعید کلانتری رییس کارگروه تخصصی مالکان واگن های لبه کوتاه انجمن شرکت های حمل ونقل ریلی معتقد است قبل از هر اقدامی، لازم است نگاه مدیران دولتی در این بخش به مقوله سرمایه گذاری و حتی خود سرمایه گذاران تغییر کند و رویکرد آنها حمایت از سرمایه گذار باشد نه جیب دوختن و سهم بردن از درآمد و سود سرمایه گذار. ضمنا او نقطه نظر متفاوتی درباره پیامدهای تغییر نرخ گازوئیل بر صنعت ریلی دارد.
دولتی ها سود محقق نشده ی بخش خصوصی را نشمارند!
وی در توضیح دیدگاه های خود به «ندای حمل و نقل ریلی» می گوید: مدیران راه آهن باید این را به عنوان یک اولویت بپذیرند که سرمایه گذار باید سود ببرد وگرنه منطقی برای حضورش در این صنعت وجود ندارد؛ بنابراین اگر پول آنها را بشمارند و برای سودی که هنوز محقق نشده محاسبات ذهنی داشته باشند، دچار اشتباه محاسباتی شده اند. سرمایه گذار، سرمایه ای را با خود به این صنعت می آورد که دستاوردهای آن در چند سال بعد بسیار بیشتر از امروز است و این صنعت را توسعه می دهد. صد البته وی از آن سرمایه گذاری درآمد هم کسب می کند اما این درآمد نسبت به سایر کسب وکارها حاشیه سود قابل توجهی ندارد. پس مدیران دولتی نباید با رویکردهای خود اقداماتی انجام دهند که سرمایه گذار، سرمایه اش را از این صنعت خارج کند و به بخش های غیرمولد و واسطه گری ببرد چون اگر این گونه شود، یک روز چشم باز می کنیم و می بینیم که هم بازار دلالی ارز و طلا را رونق داده ایم و هم از برنامه های توسعه ای صنعت ریلی، که امروز هم از آنها عقب هستیم، بسیار عقب تر مانده ایم.
افزایش سهم بار ریلی یعنی کاهش قیمت تمام شده تولید
کلانتری در ادامه با بیان اینکه باید درباره نقش آفرینی بخش دولتی در صنعت ریلی بازنگری شود می گوید: نقش آفرینی کنونی بخش دولتی در صنعت ریلی مثمرثمر نیست. وقتی سهم و نقش سرمایه گذار خصوصی در این صنعت افزایش پیدا کند، جریان اقتصادی در آن روان تر و بیشتر می شود و طبیعتا توسعه آن نیز شتاب ییشتری به خود می گیرد. این امر می تواند به کاهش هزینه ها و به دنبال آن کاهش بیکاری منجر شود و بخش دولتی دقیقا سود خود را از همین محل خواهد برد. از طرفی، وقتی اشتغالزایی و رونق در صنعت ریلی رخ بدهد، سهم هزینه حمل و نقل در قیمت تمام شده تولید نیز به واسطه افزایش سهم بار ریلی از کل بار کشور کاهش می یابد و این به نفع مصرف کنندگان است.
بخش خصوصی راه اخذ تسهیلات را آموخته است
رییس کارگروه تخصصی مالکان واگن های لبه کوتاه انجمن شرکت های حمل و نقل ریلی اما برخلاف کارشناسان و منتقدانی که سنگ اندازی های کنونی در مسیر اخذ تسهیلات را یکی از دلایل مهم رکود در این صنعت می دانند معتقد است این مساله چندان مهم نیست. کلانتری در این زمینه تصریح می کند: این درست است که اخذ تسهیلات از سیستم بانکی برای فعالان ریلی با دست اندازهای فراوانی مواجه است اما بخش خصوصی ریلی هم این موانع و راه دور زدن آنها را آموخته و بلد شده است که چطور وام بگیرد، همان طور که بلد شده است از پس بیمه و مالیات و ... برآید! این را هم باید متذکر شد که اصولا پرداخت وام ها در تمام بخش های اقتصادی ایران و از جمله در شرکت های ریلی بیشتر به اعتبار آن بنگاه خصوصی بستگی دارد.
فرصت چند نرخی شدن گازوئیل و یک سوال مهم
وی در پاسخ به این سوال که فکر می کنید چند نرخی شدن قیمت گازوئیل تا چه حد می تواند برای صنعت ریلی کشور فرصتی مغتنم محسوب شود، می گوید: این هم یکی دیگر از اشتباهاتی است که کارشناسان و مدیران این حوزه مرتکب می شوند. چند نرخی شدن گازوئیل یا افزایش قیمت آن یک روی سکه است ولی روی دیگر این سکه لزوما افزایش سهم صنعت ریلی و به بیان دیگر سوق یافتن بارهای جاده های به ریل نیست. ما باید این سوال را پاسخ دهیم که چگونه و با چه زیرساخت ها و ظرفیتی در صنعت ریلی می خواهیم بارهایی که اکنون در جاده ها حمل می شود را جذب کنیم و به عهده بگیریم؟
اما و اگرهای تغییر قیمت و چند نرخی شدن گازوئیل
کلانتری در ادامه نظر خود را این گونه توضیح می دهد: اصولا حمل و نقل جاده ای جایگاه خودش را دارد و حمل و نقل ریلی هم جایگاه خودش را. قرار نیست ما به عنوان فعالان صنعت ریلی از اینکه حمل و نقل جاده ای تضعیف شود، خوشحال باشیم بلکه بهتر است به جای این گونه دیدگاه ها به دنبال تقویت زیرساخت ها و تامین لوکوموتو و رفع چالش های صنعت ریلی کشور باشیم و سهم واقعی حمل بار ریلی را محقق کنیم. اصلا فرض کنیم سهم حمل و نقل جاده ای را هم به ما دادند. آیا ما می توانیم از پس سهم آنها هم برآییم؟ ایا توان افزایش ظرفیت و بالا بردن سرعت جابجایی بارها را طبق خواست و شرایط صاحبان بار داریم؟ بنابراین بهتر است توقعات صنعت ریلی را برآورده کنیم و ظرفیت های این صنعت را ارتقا دهیم تا به فکر سهم خواهی از بخش های دیگر باشیم.
رییس کارگروه تخصصی مالکان واگن های لبه کوتاه انجمن شرکت های حمل ونقل ریلی در پایان با اشاره به شرایط خاص کشور که هر گونه تغییری در قیمت حامل های سوخت را با اما و اگرهای فراوان روبرو کرده است، خاطرنشان می کند: در هر صورت هنوز که این طرح اجرایی نشده است. بنابراین بهتر است اگر این تعرفه ها اجرایی شد آن وقت پیامدهای آن را بررسی کنیم.
 
     
     
                               
                               
                              