◄ تکمیل پویش نه به تصادف با نظارت قاطع پلیس راهور

پویش ملی نه به تصادف که از اسفند ۱۴۰۳ با شعار اثرگذار و مردمیِ شیش دونگ برانیم آغاز شد، امروز به عنوان یکی از مهم ترین اقدامات ملی در حوزه سلامت عمومی و ایمنی جاده ای شناخته می شود.

 این پویش که با ابتکار سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای و محوریت وزارت بهداشت و همراهی نهادهایی همچون پلیس راهور، راهداری و جمعیت هلال احمر در سطح کشور اجرا شده، توانسته است موجی تازه از توجه عمومی به رفتارهای ایمن در رانندگی ایجاد کند.

یکی از ویژگی های برجسته این پویش، تمرکز آن بر عامل انسانی به عنوان مهم ترین علت بروز سوانح جاده ای است. بنا بر اعلام مسئولان وزارت بهداشت، حدود ۸۰ درصد تصادفات ناشی از خطاهای انسانی است؛ موضوعی که سال ها در تحلیل های کارشناسی مورد تأکید قرار گرفته اما کمتر در قالب یک برنامه ملی فراگیر به آن پرداخته شده بود. پویش نه به تصادف با رویکردی علمی و مبتنی بر آموزش، توانسته رانندگان را نسبت به نقش تعیین کننده خود در پیشگیری از حوادث آگاه تر و حساس تر کند.

کارشناسان معتقدند یکی از دستاوردهای مهم این پویش، ارتقای توجه عمومی به مهارت های رانندگی، رعایت سرعت مجاز، پرهیز از رفتارهای پرخطر و تمرکز بیشتر هنگام رانندگی است. گزارش های نوروز امسال نیز نشان می دهد که اجرای این پویش به کاهش قابل توجه تخلفات و کاهش پنج درصدی تصادفات در بازه زمانی اجرا کمک کرده است. هرچند این عدد تنها آغاز مسیر است، اما همین کاهش اولیه نشان دهنده اثرگذاری پیام های آموزشی و هشداردهنده پویش بر رفتار رانندگان است.

حمایت دفتر سازمان جهانی بهداشت در ایران نیز بُعد بین المللی و اهمیت جهانی این حرکت ملی را تقویت کرده است. همکاری این سازمان در حوزه آگاهی بخشی و ترویج پیام های ایمنی جاده ای، نشان می دهد که پویش «نه به تصادف» همسو با استانداردهای جهانی ایمنی حمل ونقل حرکت می کند.

با توجه به اینکه بخش عمده تلفات جاده ای به طور مستقیم به خطاهای انسانی مربوط است، تحلیل های کارشناسی تأکید دارد که اقدامات فرهنگی و آموزشی می تواند بیشترین تأثیر را در کاهش آمار حوادث داشته باشد. در همین راستا، پویش «شیش دونگ برانیم» با برجسته سازی مسئولیت فردی رانندگان و تشویق آنان به دقت، تمرکز و رعایت قوانین، گامی مؤثر در جهت اصلاح رفتارهای پرخطر برداشته است.

پویش «نه به تصادف» اکنون به عنوان الگویی موفق در حوزه فرهنگ سازی ترافیکی مطرح است و ادامه آن می تواند زمینه ساز کاهش پایدار و چشمگیر تلفات جاده ای باشد.

از سوی دیگر با وجود تلاش های گسترده برای ارتقای ایمنی ترافیکی، مشاهدات میدانی نشان می دهد بر این باورند که پلیس راهور در مواجهه با تخلفات سانحه ساز رویکرد موثری ندارد و این مسئله می تواند روند کاهش تصادفات را کند نماید. تخلفاتی از جمله سرعت غیرمجاز، سبقت های خطرناک، حرکت زیگزاگی، استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی و عدم رعایت فاصله طولی، همچنان در بسیاری از محورهای کشور به وفور مشاهده می شود؛ رفتارهایی که سهم قابل توجهی در شکل گیری تصادفات شدید و مرگبار دارند.

یکی از انتقادهای اصلی، کمبود بهره گیری از فناوری های پیشرفته نظارتی در جاده هاست. درحالی که بسیاری از کشورها سال هاست از دوربین های هوشمند تشخیص تخلف، سامانه های تحلیل لحظه ای و تجهیزات ثبت خودکار سرعت بهره می برند، بخش بزرگی از جاده های ایران هنوز فاقد این زیرساخت هاست. نتیجه این کمبود آن است که کنترل جاده ها بیش از حد به حضور فیزیکی مأموران وابسته می ماند. مدلی که هم ناکارآمدتر است و هم امکان پوشش کامل مسیرهای طولانی و پرخطر کشور را فراهم نمی کند.

به باور کارشناسان حوزه حمل ونقل، اجرای قاطع و مداوم قانون باید مکمل جدی پویش های فرهنگ سازی مانند «نه به تصادف» باشد. وقتی بخش بزرگی از حوادث ناشی از رفتارهای پرخطر رانندگان است، پاسخ مؤثر به این تخلفات نیازمند فناوری های نوین و نظارتی دقیق است، تا احتمال ارتکاب رفتارهای خطرناک به حداقل برسد و احساس بی پاسخ ماندن تخلفات از میان برود.

انتهای پیام