◄ طراحی یک پیاده راه امن چه ملزوماتی دارد؟

پیاده راه سازی صرفا راهگشا نیست، پیاده راه امن شرط است.

به گزارش تین نیوز ، موضوع پیاده روی و پیاده راه ها همواره دغدغه بسیاری از مهندسان شهری و مدیران بوده است. 

در سال های اخیر طرح های مختلفی در شهرهای جهان برای طراحی پیاده راه ها ارائه شده که در همگی آنها تلاش بر این بوده که زیرساخت های لازم را جهت تقویت پیاده راه ها و مسیرهای دوچرخه به کار گرفته تا شهروندان به پیاده روی و استفاده از دوچرخه تشویق شوند. 

گسترش تعاملات اجتماعی در میان شهروندان، رونق هر چه بیشتر عرصه عمومی، کاهش جرایم و بزهکاری در فضای عمومی به سبب حضور عموم مردم و تعریف هویت ویژه مکانی مختص فضای شهری ناشی از کنش های اجتماعی از جمله نتایج مثبت پیاده راه سازی در عرصه عمومی است. 

نظر به افزایش وابستگی آحاد جامعه به گوشی های هوشمند، تمایل به حضور در عرصه اجتماعی و اصطلاحا درگیر شدن با فضای عمومی بسیار کاهش یافته است. این ماجرا در میان نسل های جدید نیز بیشتر دیده می شود. 

باوجود تلاش های مکرری که در سال های اخیر در بسیاری از نقاط شهری جهان برای ترغیب شهروندان به استفاده از پیاده راه ها صورت گرفته، لکن همچنان شاهد از رونق افتادن فعالیت اجتماعی در عرصه عمومی هستیم. این سوال مطرح می شود که آیا صرف احداث پیاده راه در فضای شهری سبب جذب شهروندان به عرصه اجتماعی می شود یا ممکن است طراحی اشتباه خود سبب از بین رفتن ظرفیت ها و استعدادهای فضایی برای جذب افراد به عرصه عمومی شود.

در واقع سوالی واضح مطرح می شود که طراحی یک پیاده راه امن چه ملزوماتی دارد؟ آیا تزریق کاربری و فعالیت های متنوع می تواند به تنهایی امنیت فضایی پیاده راه را تضمین کند یا اقدامات دیگری نیز باید صورت گیرد؟

در ادامه می خواهیم به چند مورد از نیازها و ضوابط مشترک که برای پدید آوردن یک پیاده راه امن لازم است اشاره کنیم، اصول سه گانه ای که با به کارگیری آنها کیفیت زندگی شهروندان در عرصه عمومی افزایش می یابد.

1. ایمنی و امنیت

ابتدایی ترین عامل مهم در تردد عابر پیاده ایمنی و امنیت که باید تامین شود. عابرین پیاده هنگام عبور از پیاده راه باید از هرگونه مانع و مزاحمت های خیابانی در امان باشند. کودکان قادر به درک کامل تابلوهای هشدار دهنده و مسئولیت های خود نیستند بنابراین خطر برای آن ها بیشتر احساس می گردد.

از موارد دیگر ایمنی عابران می توان به روشنایی و نورپردازی فضای شهری در شب هنگام اشاره کرد. زیرا روشنایی ایمنی، امنیت و راحتی را برای تردد در شب تامین می کند. در هر صورت هدف از ایمن کردن پیاده راه ها کاهش تلفات و تصادفات در این مسیرها بوده که راه دستیابی به آن جداسازی فضایی و جداسازی زمانی است. 

• جداسازی زمانی: تابلوهای ایست و چراغ های راهنمایی نمونه هایی از جداسازی زمانی پیاده رو و سواره هستند، تنظیم چراغ های راهنمایی و تابلوهای ایست در تقاطع ها و خیابان باعث سهولت عبور عابران پیاده می شود. نوع دیگر جداسازی زمانی بستن خیابان در زمان اوج ترافیک است. مثلا در نیویورک در ناحیه مربوط به امور مالی در طی ساعات ناهار خیابان ها بسته می شوند تا حرکت عابر پیاده آسان گردد. چنین الگویی در برخی میادین بزرگ توکیو نیز به اجرا در می آید. 

• جداسازی افقی یا عمودی: این نوع جداسازی که رفاه بیشتری برای عابران پیاده دارد به این شکل است که در مراکز شهرها یا مراکز خرید یک خیابان پیاده ایجاد می گردد تا تردد عابران راحت تر شود. جداسازی عمودی نیز احداث زیرگذرها و یا روگذرها برای سهولت جابجایی عابران است. همه این اقدامات در جهت اطمینان خاطر عابر پیاده انجام می گیرد. اطمینان خاطر عابر پیاده امروزه به یک هدف مهم طراحی منظر و خیابان تبدیل شده است. شکل بندی خیابان ها باید به گونه ای باشد که دید باز و بدون مانعی برای عابر و پلیس تامین کند. استقرار چراغ ها در ارتفاع زیاد و پرهیز از شکل بندی ساختمان ها به این هدف کمک می کند.

     2. به هم پیوستگی پیاده راه ها

یکی از موضوعات تاکید شده در پیاده راه ها انسجام شبکه پیاده راه است. بنابراین به هم پیوستگی و انسجام مسیرهای پیاده در همه جا از جمله پارک ها، مراکز تجاری، مدارس، خیابان ها و . . . باید در نظر گرفته شود. تجربه نشان داده که بلوک های بزرگ با خیابان های پهن مکان مناسبی برای عابران پیاده نیست و آن ها را دلسرد می کند. در حالیکه بلوک های کوچک با خیابان های باریک برای جابجایی پیاده مناسبت هستند. 

     3. دسترسی

فراهم کردن دسترسی برای عابران پیاده از مهمترین موارد در سهولت عابران پیاده است. اصولا دسترسی ها باید از خوانایی لازم برخوردار باشند و حرکت مردم از مبدا به مقصد را همراه با ایمنی کامل تضمین نماید. ابعاد دسترسی پیاده به ساختار فضایی محله و شهر ارتباط مستقیم دارد و نیاز است که برای سهولت در دسترسی با احداث پل های زیرگذر یا روگذر با هزینه های زیاد و امکانات بیشتری همراه است. 

در حال حاضر در کشورهای اروپایی و آمریکایی کمتر از پل های عابر پیاده استفاده می کنند و بیشتر به سمت آرام سازی نواحی با کاهش سرعت ماشین ها پیش می روند.