وضعیت سرعتگیرهای خراسان شمالی؛ ناجی جان ها یا دردسر تازه؟

جاده صاف است، سرعت مطمئنه، اما ناگهان تپه ای بی خبر از راه می رسد؛ دست اندازی که قرار بود حافظ جان باشد، خودش جان و مال راننده را نشانه می گیرد، این تجربه هر روزه بسیاری از رانندگان خراسان شمالی است.

به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، هر راننده ای در خیابان های بجنورد، شیروان یا اسفراین حداقل یک بار با این صحنه روبه رو شده است؛ ناگهان تپه ای سیمانی یا آسفالتی در دل جاده قد علم می کند، بدون تابلو، بدون خط کشی. چرخ ها از زمین کنده می شوند و صدای کوبیده شدن فنر و کف خودرو، لرزه بر جان راننده می اندازد. آنچه باید «سرعتگیر» و نماد ایمنی باشد، در چشم بسیاری از مردم به دست اندازی آزار دهنده تبدیل شده است.

تجربه روزمره رانندگان

«دوبار به خاطر همین سرعتگیرها متحمل هزینه سنگین تعمیر خودرو شدم.» این جمله را حسن، راننده تاکسی درون شهری بجنورد، با ناراحتی عنوان می کند و می گوید: قرار است سرعتگیر جلوی تصادف را بگیرد اما وقتی نصف شب بدون هیچ علائم هشدار جلوی چشم سبز می شود، خودش می تواند باعث حادثه شود.

زهرا، معلمی در شیروان هم تجربه مشابهی دارد، می گوید: بارها راننده ها در مسیر مدرسه بچه ها، به خاطر ندیدن سرعتگیر ناگهان ترمز کرده اند و دانش آموزان از داخل خودرو پرت شده اند، این امر خطر بزرگی است.

رانندگان کامیون و وانت نیز از استهلاک بالای خودروهایشان گلایه دارند، علی غلامی در این باره می گوید: یک بار، بار شیشه حمل می کردم، وقتی به سرعتگیر رسیدم همه شیشه ها شکستند. سرعت هم زیاد نبود اما شیب سرعتگیر بیش از حد تند بود.

همین گلایه ها بود که باعث شد موضوع «ایمنی و استانداردسازی سرعتگیرها» به دستور کار شورای قضایی خراسان شمالی بیاید.

رییس کل دادگستری استان، در نشست اخیر این شورا گفت: سرعتگیرها اگر استاندارد نباشند، به جای کاهش تصادفات، خسارت های مالی و حتی جانی به همراه دارند. باید در طراحی و اجرای آنها بازنگری شود.

حجت الاسلام رضا براتی زاده با تاکید بر اینکه سرعتگیرها برای حفظ جان مردم ساخته می شوند، اظهار کرد: گاهی به دلیل نبود استانداردهای لازم، نتیجه کاملا برعکس می شود که این موضوع نیازمند دقت و مسوولیت پذیری جدی دستگاه های اجرایی است.

دلیل وجود سرعتگیرها

کارشناسان ترافیک معتقدند سرعتگیر در دنیا به عنوان آخرین راهکار کنترل سرعت استفاده می شود، آن هم در مناطقی خاص؛ مثل جلوی مدارس، بیمارستان ها یا گذرگاه های پرخطر. در این شرایط نیز باید استانداردهای بین المللی رعایت شود این استانداردها شامل مواردی همچون ارتفاع مشخص (معمولا هفت تا ۱۰ سانتی متر، عرض و شیب مناسب، خط کشی و نصب تابلوهای هشدار در فاصله معین و استفاده از مصالح مقاوم اما غیرمخرب است.

اما در بسیاری از شهرهای خراسان شمالی، این اصول یا نادیده گرفته شده اند یا به صورت ناقص اجرا شده اند، نتیجه آن چیزی است که مردم هر روز با آن دست به گریبان هستند.

یکی از خطرناک ترین موقعیت ها زمانی رخ می دهد که راننده در تاریکی شب یا شرایط بارانی ناگهان به سرعتگیر می رسد، نبود رنگ آمیزی شب تاب یا تابلو هشدار باعث می شود راننده غافلگیر شود.

پلیس راهور در گزارش های خود تاکید کرده است که بخشی از تصادفات درون شهری به همین دلیل رخ می دهد.

جالب است بدانیم روانشناسان اجتماعی هم به این موضوع ورود کرده اند. به باور آنها، سرعتگیرهای بی قاعده نه تنها مانع سرعت غیرمجاز نمی شوند، بلکه گاهی رانندگان را عصبی کرده و باعث می شوند پس از عبور از آن ها با سرعت بیشتری حرکت کنند. این یعنی فلسفه وجودی آنها به چالش کشیده می شود.

شهرداری ها و اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای در استان، متولیان اصلی اجرای سرعتگیرها هستند. اما آنچه در نشست قضایی استان برجسته شد، لزوم نظارت حقوقی و قانونی بر این موضوع بود.

وقتی یک سازه عمومی می تواند جان مردم را تهدید کند، دیگر فقط یک بحث عمرانی نیست؛ بلکه مساله ای حقوقی و اجتماعی نیز به شمار می رود.

سرعتگیرها قرار است ناجی جان ها باشند اما در خراسان شمالی و بسیاری از شهرهای کشور، به معضلی برای مردم و حتی بهانه ای برای نارضایتی تبدیل شده اند.

هشدار رییس کل دادگستری استان نشان می دهد وقت آن رسیده است که دستگاه های اجرایی و شهرداری ها با بازنگری علمی و دقیق، فاصله میان «سرعتگیرها استاندارد» و «دست انداز خطرناک» را پر کنند.