◄ قطارهای سریع یا ارزان، کدام موجب جذب مسافر می‌شود؟

درسته

از خط آخر نتیجه میگریم قطار های فعلی گران هستند ، تاخیر دارند ، کثیف و ناآرام هستند ، بو می دهند و ماموران بی ادبی دارند و تهویه شان کار نمی کند.
اگر در واقعیت (حتی زیر 50 درصد) چنین است انحلال کل بخش مسافری راه آهن در ایران ظاهرا منطقی تر هست .
و اگر در واقعیت چنین نیست اساس این تحلیل هم درست نخواهد بود.

با تشکر از جناب قصابیان گرایم برای باز کردن این بحث بسیار مهم،
اگر چه در مجموع میتوان ازین نظریه دفاع کرد ، چون وضعیت در آمد سرانه و تولید ناخالص ملی در کشور نسبت به کشورهایی که از قطارهای پر سرعت استفاده عملیاتی می کنند بسیار ناچیز است ؛ اما ذکر چند نکته هم خالی از لطف نیست:
مساله مهم ما در بازاریابی خدمات و سرویس مسافری که ارائه می دهیم، دیدن و لحاظ کردن همه سگمنت های مشتریان است_ به هندوستان نگاه می کنیم : کشوری که فقر مطلق و در آمد روزانه ی دو دلاری در فقیرنشین ترین بخشهایش بیداد می کند! ایا می تواند با جمعیت فقیری از که از مجموع ِ تمام جمعیت ما بیشتر است، توسعه قطارهای پرسرعتش را منتفی نماید؟ در حالیکه می بینیم احتمالا اولین هایپر لوپ دنیا، بشدت هندی خواهد بود!
مساله ما مشتریان تپل تر است! ( از نظر مالی)! اینها هزینه سرویس های لاکچری ما را با جان و دل می دهند! ، بنده ی کارمند دانشگاهی ، که اوضاع ام بعنوان مشتری ثابت فقیرِ همان قطارها که بدرستی هم مشخصاتشان را فرمودید ، روشن است که، بنده هستم! تا این قطارها هستند! و شکایتی هم نمی توانم " که" بکنم!( شکایت از که کنم؟ خانگیست غماز ام) لذا بنده و امثال بنده حالا حالاها مخلص همین قطارهای درجه ی چندم هستیم_ چاره ای هم نداریم_
ولی راه آهن نباید و نمی تواند که به ما، اکتفا کند!
چون در این بین بازار کلان و پرسود مرفهان را از دست می دهد! این اصل اساسی در تجارت است_ بهترین مشتری، همانها هستند( هزاران کتاب و مقاله و ریسرچ در این مورد منتشر شده)_ که البته بنده از نظر اخلاقی هیچ نسبتی با این ایده ندارم و از نظر انسانی درست در نقطه مقابل آن ایستاده ام_ اما
این اصل بازاری ست که امروزه در دنیا سوددهی دارد( تعریف : بهترین مشتری، سود ده ترین آنهاست)
متاسف ام که باید بگویم، برای خلق ثروت و رسیدن به قطاهرهای پاپتی ها، مجبوریم نقش ریش قرمز ( قهرمان کوروساوا) را بازی کنیم در این بازار ناعادلانه و این رقابت یکسویه با جاده!
اینها بشرطی ست که البته، درآمد حاصله به زیر ساختها تزریق شود_که خود جای بحث بسیار دارد_
این خوشه ی پرِ مشتریان( نه از نظر تعداد الزاما که از نظر سرمایه) می توانند نیازهای پرطمطراق و فانتزی شان را، با دادن بهای ِ آن ، ارضا کنند
و ما هم این در آمد را بزخم های بی شمار مان بزنیم
ارادتمندم