ضرورت توسعه لجستیک دانش‌بنیان
وبلاگ تین نیوز، بهروز فتحی | سازمان‌های دانش‌بنیان براساس تعاریف علمی، شرکت‌ها و سازمان‌هایی هستند که به کشف، کسب، بومی‌سازی و بکارگیری دانش اقدام می‌کنند؛ مانند دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی در زمینه‌های گوناگون.
این سازمان‌ها دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی ازجمله یادگیرندگی، جایگاه دانش به‌عنوان سرمایه و دارایی عمده و تقویت زیرساخت‌های تجاری (کسب‌وکار) برمبنای دانش هستند. این سازمان‌ها به واسطه چنین سرمایه و ویژگی‌های خاصی، سرویس‌دهنده دانش به سایر بخش‌ها در حوزه‌های آموزشی، اقتصادی، صنعتی و تجاری هستند.
سازمان‌های دانش‌بنیان، دانش مورد نیاز بخش‌های مختلف را کشف، کسب و بومی کرده و انتقال می‌دهند و با این کار زمینه رشد این حوزه‌ها را فراهم می‌کنند. یکی از حوزه‌هایی که در کشور ما نیازمند توسعه کمی و کیفی است، بخش لجستیک و حمل کالاست. برای توسعه این بخش مهم در اقتصاد و تجارت کشور، می‌توان سازمان‌های موجود را با تبدیل به سازمان‌های دانش‌بنیان، متحول کرد. این اقدام باعث می‌شود که این سازمان‌ها بتوانند زمینه بالندگی لجستیک حوزه‌ای و لجستیک ملی را فراهم کنند.
در این‌باره به‌طور نظری، می‌توان ۳حوزه تخصصی برای سازمان‌های لجستیک و حمل‌ونقل کالا همچون سازمان بنادر و دریانوردی متصور شد که شامل زیرساخت‌های پشتیبان (لجستیک)، زیرساخت زنجیره کالا (بازار، رقبا، شرکا، مشتری و... ) و زیرساخت‌های فنی (تجهیزات، تاسیسات، زیرساخت‌های ارتباطی و مخابراتی) است.
برای داشتن توان بالا در تجارت امروز، لازم است زیرساخت‌های یادشده شناسایی، طرح‌ریزی و مستقر شوند. برای دستیابی و توانمندسازی سازمان برای چنین امر مهمی، یک اصل مهم و فرضیه اساسی وجود دارد که دانش و اطلاعات مسلط بر دنیای تجارت است، به‌عنوان نمونه، میزان تاثیرپذیری سازمان بنادر و دریانوردی از اطلاعاتی که به‌طور آشکار و پنهان همراه با تجهیزات تخلیه و بارگیری، بار، ظروف بار (کانتینر)، شناورها، تجهیزات جابه‌جایی، ابزارآلات، نیروی انسانی متخصص به‌دست می‌آید، نه‌تنها بر عملیات، تصمیمات و رفتارهای این سازمان بلکه بر کل ساختار لجستیک کشور، بسیار
قابل توجه است.
در نتیجه ایجاد ویژگی‌های دانش‌بنیان برای سازمان‌هایی همچون سازمان بنادر و دریانوردی، این سازمان می‌تواند در حوزه اطلاعات مربوط به زیرساخت‌های تجاری یاد شده برای همه شریکان خود نقش مرجعیت دانش را ایفا کرده و از این طریق، بین شرکای خود در زنجیره کالا زبان مشترکی پایه‌ریزی کند. پرسش اساسی که در این زمینه وجود دارد، درباره روش متحول کردن سازمان‌های موثر در لجستیک و حمل کالا به سازمان‌های دانش‌بنیان است.
در این زمینه لازم است ابتدا مفهومی با عنوان دانش بنیادی تعریف شود. دانش بنیادی بر پایه زیرساختی از دانش پایه و اساسی، متناسب با عملیات و ویژگی‌های سازمان متبوع قرار دارد. این بستر و زیرساخت، دانش و آگاهی‌های حاصل از تجربه‌ها و تحقیقات سازمان را مدیریت می‌کند. با شناخت چنین دانشی، سازمانی همچون سازمان بنادر و دریانوردی می‌تواند تعبیر و تحلیل درستی از جایگاه خود را در زنجیره تجارت دریایی و بندری در جهان و منطقه داشته باشد.
این مجموعه دانش، بخش عمده‌ای از آگاهی‌ها و دانسته‌هایی است که برای برنامه‌ریزی، اجرا و کنترل ضرورت دارد. برای دستیابی و مدیریت چنین دانشی، لازم است این سازمان‌ها مجهز به ۳ ابزار مهم شوند که بدین شرح است:
- زبان مشترک شامل همه مفاهیم، نمادها، تعاریف و رمزهایی است که درک مشترکی از یک پدیده واحد در محدوده معین از نظر سازمانی، جغرافیایی و فرهنگی دارد.
- بستر اطلاعاتی که منظور از آن، بسته‌های اطلاعات و دانش بنیادی است که به وسیله زبان مشترک به‌دست می‌آید و از طریق استانداردها و پروتکل‌های ارتباطی، پایگاه داده شرکای تجاری در زنجیره کالا را تغذیه می‌کند.
- حافظه جمعی دانش که منظور از آن، بانک و پایگاهی است که به‌عنوان حافظه سازمان نقش ایفا می‌کند و مصادیق و تعاریف حاصل شده از زبان مشترک را در خود نگهداری کرده است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.