◄ میزان استقبال از انجمن های صنفی رانندگان چقدر است؟/ وجود حدود 600 هزار راننده کامیون

در حالی که تشکل های صنفی کارگری و کارفرمایی حمل و نقل جاده ای  از رانندگان تا مالکان ناوگان و شرکت های حمل و نقل  نماینده اعضای خود در پیگیری حق و حقوق اعضا هستند و به خصوص در شرایط بحرانی تنها اعضای هیئت مدیره این تشکل ها هستند که برای شرکت در جلسات فراخوانده می شوند و می توانند خواسته های اعضای خود را با مسئولان دولتی مطرح نمایند، اما هنوز آمار دقیقی از تعداد اعضای آنها وجود ندارد.

به گزارش تین نیوز ، این در حالی است که بر اساس آمار غیر رسمی که در فضای مجازی از تعداد رانندگان، مالکان ناوگان، شرکت های حمل و نقل  کالا وجود دارد، فقط در بخش کالا چیزی حدود 600 هزار راننده فعال وجود دارد و حدود 5000 هزار شرکت حمل و نقلی نیز در بخش کالا فعالیت می کنند.

اگر به این رقم ها،  تعداد رانندگان اتوبوس و مالکان اتوبوس و رانندگان سواری کرایه و شرکت های حمل و نقل مسافر هم اضافه رشود، رقم بسیار بالایی از فعالان حوزه حمل و نقل جاده ای در کشور به دست می آید به به گفته برخی فعالان صنفی این رقم عددی معادل یک میلیون نفر بدون احتساب اعضای تشکل های کارفرمایی  است. با این حال متاسفانه  هیچ منبع رسمی یا گزارش دقیقی در مورد تعداد اعضای تشکل ها شامل  اتحادیه‌ ها و انجمن‌ های کارگری یا کارفرمایی حمل و نقل جاده‌ ای (شامل تشکل های مرتبط با رانندگان و مالکان کامیون، اتوبوس و سواری کرایه و همچنین شرکت های حمل و نقل مسافر و کالا ) وجود ندارد.

 بسیاری منابع، مانند سایت‌های خبری و صنفی، فقط به ترکیب هیئت مدیره یا آدرس های شهرستانی انجمن‌ ها اشاره می‌کنند و اطلاعات عددی درباره تعداد اعضا ندارند. برخی انجمن ها و کانون‌ ها هم فقط به انتخاب اعضای هیئت ‌مدیره اشاره کرده‌ اند، نه تعداد کل اعضا  .

بنابراین  هنوز مشخص نیست  تشکل های مرتبط با حمل و نقل جاده ای چه کارگری و چه کارفرمایی نماینده چه تعداد از فعالان این بخش هستند و  اصولا  چه تعداد از اعضا را به خود جذب کرده اند   و اگر نتوانسته اند اعضای زیادی را به عضویت خود آورند دلیل این موضوع چه بوده است؟  آیا  فعالان این حوزه از نظر پرداخت حق عضویت در مضیقه هستند؟  آیا نسبت به کارایی و توانمندی  این تشکل ها دچار شک و تردید هستند؟ آیا از نظر وقت  دچار مشکل هستند و نمی توانند برای عضویت در انجمن های صنفی اقدام کنند؟ آیا اطلاعات کافی در مورد وجود چنین تشکل هایی ندارند و نمی دانند عضویت در انجمن ها چه مزیت هایی دارد؟

پاسخ به این پرسش ها قطعا می تواند به افزایش توانمندی تشکل های صنفی بخش حمل و نقل جاده ای کمک فراوانی کند. به طور حتم اگر تشکل های صنفی حمل و نقل جاده ای بتوانند اعضای بیشتری را به عضویت خود آوردند، هیئت مدیره  این تشکل ها هم هنگام  پیگیری حق و حقوق اعضا از قدرت چانه زنی بیشتری برخوردار خواهند بود و امکان  بیشتری برای تحقق مطالبات اعضای خود خواهند داشت.