◄ دلیل اصرار بر عدم استفاده از فناوری ارتباطات خودرویی چیست؟

اگر راننده یک اتوبوس با حدود 40 مسافر در یک قطعه از راه به دلیل خواب آلودگی از جاده منحرف شود، تجهیزات سپهتن میتواند این انحراف را تشخیص و ثبت کند. حال فرض می کنیم خدا بخواهد و با این انحراف از مسیر اتفاق ناگواری نیافتد و اتوبوس به مسیر خود باز گردد، در این شرایط چگونه این رویداد رانندگی به پاسگاه پلیس راه گزارش می‌شود؟

به گزارش تین‌نیوز، یک پژوهشگر حوزه آی‌تی با  طرح این پرسش، گفت: طبق مشخصات فنی پروژه باید بلافاصله اطلاعات موقعیت مکانی وقوع این رویداد به مرکز ارسال گردد و از آنجا به پاسگاه پلیس راه بعدی منتقل شود که جلوی ادامه حرکت اتوبوس گرفته شود.

حبیب رستمی افزود: در شرایط کنونی جاده‌های ما که با عدم پوشش سراسری شبکه تلفن همراه مواجه هستیم، نمی‌توانیم مطمئن باشیم که انتقال اطلاعات به موقع صورت گیرد و لذا ممکن است پاسگاه بعدی یا اصلا متوجه این رویداد نشود و یا این‌که بسیار دیرهنگام از آن اطلاع پیدا کند. در هر صورت، راننده خسته و خواب آلوده بدون هیچ مشکلی از مقابل پاسگاه پلیس راه عبور می‌کند و آن اتفاق ناگوار در قطعه بعدی راه رخ خواهد داد.

مدیر گروه پژوهشی فناوری اطلاعات در سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف و مدیر پروژه ملی «طراحی و پیاده‌سازی سامانه ارتباطات هوشمند خودرویی» در سال‌های 90 تا 93  خاطرنشان کرد: اما اگر  از فناوری ارتباطی IEEE 802.11p در باند فرکانسی 5.9 GHz برای ارسال اطلاعات حرکتی اتوبوس به پاسگاه استفاده کنیم، وقتی اتوبوس در محدوده یک کیلومتری به پاسگاه نزدیک می‌شود، رویداد ذکر شده به عنوان یک رویداد خطرآفرین به مامورین پاسگاه (به صوررت حتمی و بدون هیچ اما و اگری) هشدار داده می‌شود و از ادامه حرکت اتوبوس جلوگیری خواهد شد.

به گزارش تین‌نیوز، وی با تاکید بر این‌که لازم است به تفاوت این دو فناوری به دلیل کارآمدی که باید در مواقع ضروری داشته باشند توجه شود، اظهار کرد: یک نکته بسیار مهم این است که آیا ما از کشورهای اروپایی و آمریکا در فناوری موبایل پیشرفته‌تر هستیم؟ آیا ما با این فناوری می‌توانیم کاری انجام دهیم که آنها نمی‌توانند؟

رستمی افزود: این کشورها با تمام توانمندی و پیشرفتی که در حوزه ارتباطات موبایل دارند، آمده‌اند و پذیرفته‌اند که باید از فناوری ارتباطات خودرویی (فناوری DSRC در باند 5.9 GHz مبتنی بر استاندارد IEEE 802.11p) نیز در قالب ارتباطات هایبریدی استفاده کنند. حال باید پرسید چرا ما اصرار بر عدم استفاده از آن داریم و فکر می‌کنیم که همه چیز را می‌توانیم با استفاده از شبکه تلفن همراه انجام دهیم؟