◄ وقتی کیف لپ تاپ روی پای یک زن ویلچری، زحمت اضافه برای خدمات فرودگاهی ایران ایرتور می شود!
گیت پشتیبانی به استناد "قوانین جدید شرکت هوایی ایران ایر تور"، از عبور یک مسافر جلوگیری کرد چرا که مسافر ویلچری حق حمل کیف ندارد، مگر آن که همراهی برای حمل آن داشته باشد!
یادداشت وارده: چند روز پیش، در یکی از فرودگاه های کشور، صحنه ای رقم خورد که اگرچه عجیب، اما متأسفانه واقعی بود؛ صحنه ای که پرده از لایه های نادیده گرفته شده ای از خدمات فرودگاهی برداشت.
زنی مسن و ویلچری، با کیف لپ تاپی کوچک وارد سالن پرواز شماره دو فرودگاه مهرآباد شده بود. نه مشکل امنیتی داشت، نه تأخیری در حضور، نه ایرادی در مدارک. اما آنچه پرواز او را تهدید می کرد، چیزی به مراتب عجیب تر بود: یک کیف لپ تاپ!
بله، کیف لپ تاپی که قرار بود روی پای خودش قرار بگیرد، به مانعی جدی برای پرواز تبدیل شد. گیت پشتیبانی – که اتفاقاً خود مسئول خدمات به مسافران ویلچری است – به استناد "قوانین جدید شرکت هوایی ایران ایر تور"، از عبور او جلوگیری کرد. دلیل؟ این که مسافر ویلچری حق حمل کیف ندارد، مگر آن که همراهی برای حمل آن داشته باشد! حتی به او گفتند لپ تاپ را از کیف درآورده، در دست بگیرد؛ چون کیف به تنهایی ممنوع است!
مسافر توضیح داد که خودش توانایی حمل کیف را دارد و آن را روی پای خود می گذارد. پاسخ؟ «خیر، این کار وزن ویلچر را زیاد می کند و برای مسئول حمل، مشکل ساز است!»
حال پرسش اینجاست: آیا یک کیف لپ تاپ کوچک، آن چنان سنگین است که برای فردی که به ظاهر باید از سلامت کامل برخوردار باشد و وظیفه اش کمک به دیگران است، معضل ایجاد کند؟ اگر بله، پس لطفاً سلامت و آموزش تخصصی پرسنل پشتیبانی خود را نیز مورد بازبینی قرار دهید.
به بیان ساده تر:
مسافر محترم اگر توان حرکت ندارید، یا باید کسی را استخدام کنید تا کیف تان را حمل کند یا پروازتان را فراموش کنید!
آیا هنگام خرید بلیت از ایران ایرتور با چنین قانونی مواجه شده اید؟ مسافر، طبق روال، ملزم به پذیرش مجموعه ای از قوانین است؛ اما هیچ اشاره ای به این بند عجیب نمی شود. قوانین پنهان، زمانی ظاهر می شوند که اعتراضی شکل بگیرد. و آن زمان، با طیب خاطر، نسخه ای چاپی از "قانون داخلی" از کشو بیرون آمده، روی میز قرار می گیرد و جمله طلایی «باید خودتان می خواندید» تحویل تان می شود.
کدام انصاف؟ کدام شفافیت؟
کارمند محترم با اعتماد به نفس مثال زدنی اعلام می کرد که اطلاع رسانی هنگام فروش بلیت، وظیفه آن ها نیست. این در حالی ست که ساده ترین فروشگاه های مجازی هم قوانین مرجوعی را پررنگ و واضح اعلام می کنند. اما در یکی از حساس ترین حوزه های حمل ونقل، از یک فرد مسن، ناتوان جسمی و شاید بی دسترسی به اینترنت، انتظار می رود قوانین را در سایت بخواند، تفسیر کند و تصمیم گیری حقوقی انجام دهد!
بی عدالتی فقط در برخوردهای سرد و تحقیرآمیز خلاصه نمی شود؛ بی عدالتی، آن جاست که حق دسترسی برابر به خدمات و اطلاعات از مسافری سلب شود. مگر نه اینکه در تمام شعارهای رسمی سازمان هواپیمایی کشور، بر «دسترس پذیری برای همه» تأکید می شود؟ پس سهم یک مسافر ویلچری از خدمات فرودگاهی چیست؟ فقط شنیدن جمله «شما نمی تونین کیف همراه داشته باشین»؟
قانون بی منطق یا اجرای بی انصافانه؟
صریح بگوییم: اگر قانونی دارید که معلول را از حمل کیف لپ تاپ محروم می کند، آن هم در شرایطی که خود قادر به نگهداری آن است، این قانون نه حمایتی است، نه امنیت آفرین؛ بلکه نوعی ناتوان سازی سیستماتیک است که تنها اعتماد مسافران را از بین می برد.
پیشنهاد به ایران ایر تور:
اگر قانونی دارید که حتی از عقل و منطق عمومی هم دور است، لطفاً آن را شفاف، پررنگ و در مرحله خرید بلیت اعلام کنید.
اگر مسافر ویلچری باید همراه داشته باشد، وظایف خدمات ویژه فرودگاهی را هم به طور شفاف بیان کنید.
اگر نمی توانید از چنین مسافرانی حمایت کنید، لااقل در قیمت های گزاف خود تجدیدنظر کنید. بالاخره باید تفاوتی میان شما و شرکت هایی که با تمام وجود به مسافران احترام می گذارند، وجود داشته باشد.
سخن آخر:
در دنیایی که خطوط هوایی، سطح رقابت را با کیفیت خدمات تعیین می کنند، ایران ایرتور ترجیح داده "قوانین پنهان" را به "احترام و حمایت" ترجیح دهد.
ما از یک کیف لپ تاپ صحبت نمی کنیم؛
ما از کرامت انسانی سخن می گوییم که در سایه قوانین پنهانی، بی صدا لغو می شود.
