◄سالروز جهانی هواپیمایی کشوری؛ تبریک و تسلیت

تین‌نیوز| وبلاگ آرمان بیات-هفتم ماه دسامبر ، سالروز شکل‌گیری یک سازمان واحد در حوزه هوانوردی غیرنظامی است. سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۴۴ طی یک تفاهم نامه‌ای با دعوت دولت ایالات متحده و امضا بیش از ۵۰ کشور رسیده بود، شکل گرفت.

این نشست به کنوانسیون شیکاگو معروف است که بر اساس آن سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری با هدف هماهنگ‌سازی استانداردهای بین‌المللی پروازی و هوانوردی و مدیریت خطوط هوایی در سطح جهان به عنوان یک سازمان زیر مجموعه سازمان ملل متحد تاسیس شد.

تفاهم نامه این کنوانسیون هم اکنون به عنوان اساسنامه این سازمان جهانی ، به عنوان اصلی ترین سند همکاری بین کشورها در این زمینه شناخته می شود. اجرای این کنوانسیون از ۴ آپریل ۱۹۴۷ آغاز و سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری رسماً راه‌اندازی شد.

مقر این سازمان که به اختصار به "ایکائو" معروف است، در شهر مونترال کشور کاناداست.
اداره کل وقت هواپیمایی کشوری ، به عنوان نماینده دولت ایران از اولین امضا کنندگان این کنوانسیون بوده و احمد شفیق به عنوان اولین رئیس هواپیمایی کشوری ایران  به این معاهده ملحق شد.

قانون اجازه الحاق دولت ایران به این کنوانسیون تنها ۲ روز پس از تصویب قانون هواپیمایی کشوری در تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۲۸ به تصویب مجلس شورای ملی وقت نیز رسید.

پس شایسته است که چنین روزی را به تمام هوانوردان ایرانی و بین المللی تبریک بگویم و البته روز بزرگ دانشجو را خدمت جامعه دانشجویی کشور تبریک و تهنیت عرض کنم.

و اما تسلیت ...

تسلیت می گویم به تمام مدیران امروز هوانوردی کشور و صد البته مدیران دولتمرد و وکلای مجلس که یادشان رفته ایران ما خود از اولین اعضای این سازمان جهانی بوده است. 

تسلیت می‌گویم که هیچ لابی جهت عضویت در شورای ۳۳ نفره ایکائو که اصلی ترین نهاد تصمیم گیری این سازمان است ، برقرار نمی کنند و تنها هر ۳ سال یک بار به مجمع می روند و عده ای را انتخاب می کنند و بازمی گردند و کرسی نمایندگی ایران در ایکائو هم که سالهاست سندش به اسم یک نفر خورده است و یادشان رفته ایشان بازنشسته شده‌اند.

تسلیت می‌گویم به خیلی از آقایان که نمی‌دانند یا درک نمی کنند یا نمی‌خواهند که بدانند و درک کنند که دولت وقت ایران تفاهم نامه ای را امضا کرد که دولت آمریکا هم آن را امضا نموده است و هر دو به همراه دیگر امضا کنندگان و موسسان، تعهد کرده‌اند که ایمنی را در صدر امور ببینند و هوانوردی غیرنظامی به هیچ عنوان نباید سیاسی نگاه شود چرا که بر اساس آن ایمنی به مخاطره خواهد افتاد.

دبیرکل وقت ایکائو، آقای رِناتو کلادیو کاستا پرییِرا در پیامی در سال ۱۹۹۹ کشورهای عضو را فراخواند تا به ایمنی اولویت اول را بدهند، زیرا هیچ چیز ارزشمندتر از جان انسان نیست، و هیچ ملاحظه‌ی سیاسی و اقتصادی فراتر از آن قرار نمی‌گیرد. ایکائو همچنین در سند چشم‌انداز ایمنی هوایی خود که سال گذشته منتشر کرد، بالاترین اهمیت را به ایمنی هوایی داده است. 

در مقدمه کنوانسیون شیکاگو آمده که دولتهای امضا کننده، بر سر اصول و تدابیری مشخص با هدف تضمین ایمنی هواپیمایی غیرنظامی بر پایه فرصت‌های برابر توافق کرده اند.

در ماده ۴۴ از فصل هفتم کنوانسیون شیکاگو نیز آمده که دولتهای امضا کننده موظف به تضمین ایمنی هوانوردی غیرنظامی در سرتاسر جهان می‌باشند، و می‌بایست نیازهای جهانیان را به حمل و نقل هوایی ایمن، منظم، مقرون به صرفه و اقتصادی برآورده نمایند. همچنین طبق این ماده، حق عادلانه تمام دولت‌های امضاکننده در راه‌اندازی و بکارگیری شرکتهای هواپیمایی باید به رسمیت شناخته شود، بین کشورهای امضاکننده نباید تبعیض اعمال شود و ایمنی پرواز در ناوبری هوایی بین‌المللی تشویق شد.

همچنین، در ضمیمه ۶ کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی تاکید شده که برای ایجاد بالاترین سطح ایمنی و بهینگی، کاربری هواپیمایی کشوری بین‌المللی باید تا جای ممکن یکنواخت و استاندارد شده باشد. 

پس سازمانی که از روز تشکیل تا به امروز و با گذشت ۷۲ سال تنها به ارتباطات بین المللی دولت ها با هدف حفظ استانداردها و ایمنی تاکید می کرده است ، چطور یک کشوری همچون ایالات متحده به راحتی آن را نقض کرده و صنعت هوانوردی غیر نظامی ایران را تهدید و تحریم نموده بود؟

خوب آقایان مسئول ، آقایان وزیر ، آقایان وکیل بعضا دلواپس ، ای عزیزانی که همواره چالش های حاکم را به نام تحریم فریاد زده اید و ادعای کاغذ پارگی داشتید ، ای کسانی که هر موضوعی را به تحریم ارتباط می دهید ، خوب بسم الله ...

 بفرمائید؛
 این آقای آمریکا که شما می گوئید صنعت هوانوردی ما را تحریم نموده ، آشکارا یک سند معتبر را نقض کرده است. چرا منتظر بودید تا همان کسی که ناقض بوده ، با منت بیاید بگوید تحریم علیه ایران لغو می کنم، مشروط که اگر این شود و آن شود...

حال که دولت محترم با تدبیر و بینش خاص و ناشی از یک عزم ملی ، برنامه جامع اقدام مشترک را به سرانجام رساند تا بهانه ای نباشد اما مجدد صدای نقض را فریاد میزنید. جالب است که دلیل این فریاد، خود ناشی از علل سکوت در طول سال های پس از انقلاب شکوهمند اسلامی ، در مقابله با ظلم روشن نقض یک پروتکل بین المللی ۷۲ ساله بوده است. همان بزرگوارانی که آرامش هوانوردی مد نظر ایکائو را خیانتی برای کشور میدانند و یا آن را تهدیدی برای بازار خود می پندارند.

یا این مسائل را خوب می دانید که من فکر می کنم این گونه است ، یا واقعاً نمی دانید که باز هم احتمال می دهم اینگونه باشد.

ای کاش به جای میلیاردها دلار هزینه سرمایه گذاری در ساخت هواپیمای شکست خورده ای همچون ایران ۱۴۰ اکراینی، تنها ۱ درصد آن پول را به یک وکیل خبره می پرداختید تا در دادگاه بین المللی لاهه طرح دعوا می نمود و با همین مستندات موجود ، می توانستید ایالات متحده را محکوم کنید که آشکارا نقض کننده حقوق بشر در موضوع هوانوردی غیرنظامی است.

 پس از آن می توانستید به جای قرار داد با کمپانی آنتونوف ، با شرکت های اروپایی یا دیگر کشورها همچون ATR , BOMBARDIER و غیره و حتی شرکت فوکر ورشکسته قرارداد انتقال خط مونتاژ منعقد کنید که حداقل ارزش سرمایه گذاری در بلند مدت را داشته باشد.

 البته از این تحریم علیه هوانوردی ایران، خیلی از عزیزان هستند که نان پر چربی میل کردند و تمایل دارند که این وضعیت همچنان باقی بماند ، چرا که آنان نه عاشق این خاکند و نه غیرت به نام ایران و پایبندی به موازین اسلامی مملکت ما و نظام مقدسمان دارند. روحیات انقلابی که پیر جماران در راسش بود و بعد مقام معظم رهبری ادامه دهنده آن راه ، دیگر مرد و در این چند سال ، "انقلاب روحیات" رو شاهد هستیم و کسانی را می بینیم که با ظاهر و نقش آفرینی ، خود را پایبند و متحد به انقلاب و مملکت می دانند و می نامند. 

ای کاش آنانکه عاشقانه جنگیدند و رفتند برای ناموسشان و خاکشان ، امروز بودند چرا که همان ها مدافع اعتبار ایران ، مدافع حقوق ایران و ایرانیان بودند و نه این آقایان که برای کسب قدرت دست به هر کاری می زنند.

آقای وزیر ، دکتر آخوندی عزیز، از میزان فارغ التحصیلان کلیه رشته های صنعت هوانوردی ، چه میدانید؟ از آن عزیزی که فرش زیر پایش را فروخته و مقدوض گشته تا درس بخواند ، اما شغلی ندارد ، چه میدانید؟  من که هیچ کاره هستم به شخصه شرمنده این عزیزان شدم. این مایه شرمساری و شرمندگی است که عامل خلبان شدن یک هواپیمای مسافربری و استخدام در یک شرکت هواپیمایی در مملکتی که با خون شهدا اقتدار خود را به دست آورده و نه با پشت میز نشستن شما ، پارتی داشتن و رشوه دادن بدانند و نه شایسته سالاری و لیاقت. 

دلیل این نوع نگرش حاکمیت در هوانوردی ما چیست؟ چرا جوانان متخصص ما در این حوزه باید بیکار باشند؟ چرا بیش از ۱۰۰۰ خلبان بدون شغل باید داشته باشیم؟ چرا از حقوق و مزایای حمایتی برای پرسنل هواپیمایی به خصوص عزیزان فنی و عملیاتی ، دریغ شده است؟ چرا آموزش خلبانی در این مملکت یک رویا شده است؟ چرا در دنیایی که تا سال 2020 به 20 هزار خلبان نیاز دارد و الانه ، در به در به دنبال یک خلبان دارای صلاحیت است، ما باید با منت و رشوه و پارتی داشتن ، جوانانمان را استخدام کنیم؟ حال آنان که توان این صد میلیون ،حداقل هزینه آموزش  را ندارند ، بماند که کم نیستند ...

چرا این عزیزان باید صد میلیون هزینه کنند تا به عشقشان برسند و بعد بیکار بمانند؟ امروز روز این عاشقان پرواز است، روز جهانی هوانوردی است، خود پاسخگو باشید. چرا؟ 

مواردی که به عنوان چالش های اساسی مطرح است و چاره ای هم جز صبر و اقدام توسط خودمان که صاحبان اصلی هوانوردی ایران هستیم ، نمی بینم. نه امیدی به مسئولین موقت است و نه امیدی به مدیران هواپیمایی ، چرا که آنان تنها فکر کسب و کار خودشان هستند و نه رشد هوانوردی ایران.

آقای وزیر متشخص و دوست داشتنی ما ، آیا خبر از زندگی بدنه کارمندان و کارشناسان همین سازمان هواپیمایی کشوری دارید ؟ آیا خبر دارید که هستند عزیزانی که جانانه و عاشقانه خدمت می کنند ، اما پاسخی جز بی مهری نمی بینند ؟ آیا خبر دارید که مجریان قانون هواپیمایی کشوری و مجموعه مقررات حاکم بر صنعت هوانوردی ایران ، چه کسانی هستند و نیازهایشان چیست ؟ چگونه از حقوق خود و خانواده خویش می زنند تا هوانوردی ایران از علم و تخصص تهی نشود ؟ آیا می دانید عزیران شاغل در صنعت هوانوردی ایران ، از کنترلر های همیشه بیدار آسمان ، خلبانان و کادر پرواز  تا عوامل عملیات فرودگاهی و زمینی ، ستادی ، حفاظتی و امنیتی و عزیران مهندسی و تعمیرات ، چگونه و چگونه و چگونه مجریان معاهده منعقده ۷ دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو که امروز ، روزشان است ، به فعالیت مشغولند ؟

همه این عزیزان، سردارانی هستند که آسمان ایران را امن و ایمن نگاه داشته تا پدر و مادر و خواهر و برادر و همسر و فرزندان من و شما، با آسودگی از خدمات هوانوردی و حمل و نقل هوایی بهره بگیرند.

وزیر عزیز که نماینده منتصب، منتخب ملت در حوزه حمل و نقل هوایی هستید به یقیین روزی کرسی خود را واگذار خواهید کرد، اما اگر نام نیک و یاد خیر از خود به جا بگذارید ، هیچگاه واگذار نخواهید شد.

آبروی نظام مقدس جمهوری اسلامی در حوزه حمل و نقل هوایی ، هواپیمایی جمهوری اسلامی است. 
این شیر پیر، احوالات خوشی ندارد، دریابید.
عاشقان چشم انتظاران شغل، که با خون دل ها تحصیل نموده اند را دریابید و با بازنگری در ساختار بهره برداری صنعت هوانوردی که قطعا تمام آن صرفا حمل و نقل هوایی نیست ، فرصت اشتغال ایجاد کنید. فرصت تولی سرمایه ایجاد کنید که خود مسبب تحق اقتصاد مقاومتی است.

"به خدا خیلی ساده است و فقط اراده ای لازم است تا خرد جمعی کارشناسان دل و جان داده را به کار بگیرید و نه صرفا آنان که خود مسبب این روز و حال هستند."

در انتها عذرخواهی می کنم از آقای وزیر و آقایان وکیل و دیگر عزیزان هموطن که کمی صریح صحبت کردم، من تنها بخشی از دغدغه‌های هوانوردان ایران زمین را بیان کرده و می‌دانم که زبان دل و قلب بسیاری از جوانان عاشق هستم. 

"یا کاری بکنید یا اجازه بدهید کاری بکنند ، آنانکه هم دانا هستند و هم توانا."

یادآوری می کنم ایران از موسسین و از اولین امضا کنندگان تاسیس ایکائو بود.
یادآوری می کنم نماینده ایران روزی رئیس انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی "یاتا" بود.

یادآوری می کنم آمریکا با تحریم هوانوردی غیرنظامی، معاهده کنوانسیون شیکاگو که خود از امضا کنندگان آن بوده را نقض کرده است. 

بار دگر سالروز تاسیس سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری "ایکائو" را خدمت تمام هوانوردان مملکتم ، به خصوص همکاران عزیزم در سازمان هواپیمایی کشوری و شرکت فرودگاه های کشور، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.