رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت سوم

تذکر دهندگان هوانوردی معمولاً در موقعیت هایی قرار می گیرند که با توجه به مصالح ملی، غیرت، همیت، وجدان و مسئولیت حرفه ای شخصی خود، مسائل هوانوردی را مشفقانه و خیرخواهانه متذکر شوند تا این فرهنگ نظارت و مسئولیت همگانی نوعی بازدارندگی اخلاقی درونی در همه بخش های صنعت هوانوردی کشور ایجاد کند.

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت اول

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت دوم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت چهارم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی | قسمت پنجم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت ششم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت هفتم

با این حال، گاهی الزامات قانونی هم برای عمومی کردن برخی اطلاعات ممکن است وجود داشته باشند که عدم بیان آن با ثابت شدن آگاهی و دانستن قبلی و حتی عدم گزارش کتبی و رسمی ممکن است مسئولیت حقوقی برای افراد ایجاد کند. همچنین می شود استدلال کرد که آزادی بیان در صنعت هوانوردی وجود دارد تا در یک فضای انتقادی نوعی مطالبه، طراوت، اجماع و همگرایی جهت توسعه و اعتلای هوانوردی ملی به وجود آید. به همین دلیل، برخی از کشورها سیاست ها و رویه هایی را در نظام و منشور اخلاقی هوانوردی خود قبل از اقدامات پرهزینه قضایی تنظیم کرده اند. این کدها فقط توصیه ای و ارزشی هستند و جنبه فرهنگی دارند تا قانونی.

توجه کنیم این کدهای اخلاقی مسئولیت های اخلاقی از جنس Responsibilities هستند و با تعهدات قانونی که از جنس Liabilities هستند، متفاوت می باشند. مسئولیت ها را عرف متغیر فرهنگی مشخص می کند اما تعهدات در مراجع شبه قضایی و قضایی تعیین می شوند. با این حال می توان تلاش کرد، مسئولیت های اخلاقی و تعهدات قانونی حداکثر هم پوشانی های مقتضی را از جهت تضامین اجرایی داشته باشند ولی غیر ممکن است کاملا یکی شوند.

مسئله بعدی لزوم یک ساختار حکمرانی هوانوردی ملی Governance Chart در کنار نظام و منشور اخلاق هوانوردی ماست، تا مسئولیت ها به صورت شفاف و قانونی توزیع درست، صحیح و عاقلانه ای داشته باشند و این طور نباشد که مدیریت واحدی وجود نداشته باشد و یا برای یک مسئله نتوان شخص مسئول و پاسخگو را به راحتی تشخیص داد و یا اختیارات هم سنگ مسئولیت ها نباشند تا بشود پاسخگویی را به همان تناسب مطالبه نمود.