بزرگترین موشک اروپا سوار این کشتی می شود| عکس
یک کشتی باری به نام «کانوپه» که چهار بادبان ۳۷ متری بر روی عرشه اصلی خود دارد، برای ماموریتی ویژه و جهت حمل محموله ای غیرعادی طراحی شده است.
یک کشتی باری به نام «کانوپه» که چهار بادبان ۳۷ متری بر روی عرشه اصلی خود دارد، برای ماموریتی ویژه و جهت حمل محموله ای غیرعادی طراحی شده است.
به گزارش تین نیوز به نقل از خبرآنلاین، این بادبان ها که هر کدام مساحتی به اندازه ۳۶۳ متر مربع دارند، می توانند در شرایط مساعد نیروی باد را به طور قابل توجهی به کشتی ۳۱۵۰ تُنی منتقل کنند. اگرچه منبع انرژی اصلی کانوپه هنوز یک جفت موتور دیزلی است، با این حال کارشناسان می گویند این کشتی می تواند آینده صنعت حمل و نقل دریایی باشد.
نیل ژوئایو، مدیرعامل آلیزس شرکت فرانسوی اداره کننده این کشتی، می گوید: «با بهترین شرایط باد می توانیم تا ۵۰ یا ۶۰ درصد در مصرف سوخت صرفه جویی کنیم، هرچند در برخی موارد این میزان به ۱۰ یا ۱۵ درصد کاهش می یابد».
او اضافه کرد: «در حال حاضر انتظار داریم به طور متوسط حدود ۳۰ درصد صرفه جویی کنیم، اما برای اینکه بتوانیم این برآورد را به طور کامل محقق کنیم به چند سال دیگر زمان نیاز داریم.»
این کشتی برای حمل و نقل «آریان ۶»، جدیدترین و بزرگترین موشک فضایی اروپا، طراحی شده است که انتظار می رود در اواسط سال ۲۰۲۴ به فضا پرتاب شود. قطعات این موشک که در تاسیسات سرتاسر اروپا ساخته شده اند باید به پایگاه فضایی آژانس فضایی اروپا واقع در گویان فرانسه، یک قلمرو تحت تسلط فرانسه در شمال شرقی آمریکای جنوبی، تحویل داده شوند.
کانوپه پیشتر در اوایل نوامبر اولین سفر فراآتلانتیک خود را با بادبان های برافراشته، که به خاطر شباهتشان به بال های هواپیما «بال های اقیانوسی خوانده می شود»، و محموله قطعات موشک به پایان رساند و به این ترتیب مرحله نهایی توسعه برنامه آریان ۶ را آغاز کرد.
در حالی که صنعت کشتیرانی حدود ۹۰ درصد از کالاهای جهان را جابه جا می کند، همزمان مسئول ۳ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهان نیز هست و از این نظر سازمان بین المللی دریانوردی وابسته به سازمان ملل متحد گفته است قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ سهم این صنعت را از انتشار گازهای آلاینده به صفر برساند.
برای جایگزینی سوخت فسیلی و در کنار سوخت های پاک تری نظیر آمونیاک سبز، نیروی محرکه بادی می تواند یک دارایی حیاتی برای رسیدن به این هدف باشد. کارشناسان می گویند استفاده از این کشتی ها، نیاز به سوخت های فسیلی را کاهش می دهد و به شرکت های کشتیرانی کمک می کند به منبعی از انرژی رایگان تکیه کنند که مشمول نوسانات قیمتی نیست.
آقای ژوئایو در این باره می گوید: «انرژی بادی راه حلی صد در صدی برای برای کربن زدایی صنعت کشتیرانی نیست، اما بخشی است که دیگر نمی توان از آن غافل شد. ۱۰ سال پیش وقتی به فکر گذاشتن دوباره بادبان در کشتی های باری افتادیم، کاملاً یک قمار به نظر می آمد. اما امروز همانطور که بسیاری از شرکت های حمل و نقل در حال برنامه ریزی برای انجام همین کار هستند، این بخش بزرگی از آینده است.»
کشتی کانوپه پس از اتمام ساخت در لهستان در سال ۲۰۲۲ در تابستان ۲۰۲۳ به آب انداخته شد. این کشتی با قابلیت جابجایی ۵ هزار تن محموله، توانایی حرکت با سرعت ۱۶.۵ گره دریایی را داراست و می تواند هر سال ده ها بارگیری را در بنادر برمن، روتردام، لو هاور و بوردو انجام دهد و محموله خود را به پاریاکابو در گویان فرانسه تحویل دهد.
بال های اقیانوسی این کشتی از پارچه های بادبانی ساخته شده اند و خدمه را قادر می سازند تا ارتفاع آنها را در امتداد دکل کشتی تنظیم کنند. این بادبان ها در سال ۲۰۱۰ مقام نخست یک مسابقه طراحی را در آمریکا به خود اختصاص داده بودند، هرچند با فراگیر شدن ساخت کشتی های بادبانی طراحی های جدیدتری در صنعت کشتیرانی مطرح شده است.
در حال حاضر ۳۱ کشتی باری بادبانی با ظرفیت متوسط ۴۰۰ تناژ در سراسر جهان فعال هستند و انتظار می رود حدود ۲۰ کشتی دیگر تا قبل از پایان سال به آب انداخته شوند.
کارشناسان می گویند با توجه به رشد سریع تاسیسات زیرساختی، انتظار می رود تا اوایل سال ۲۰۲۵ تعداد این کشتی ها به ۱۰۰ فروند برسد. هرچند این رقمی قابل توجه است، با این حال در شرایط حاضر در برابر ناوگان جهانی کشتی ها متشکل از حدود۶۰ هزار کشتی تجاری ناچیز به نظر می رسد.
