اهمیت عبور کالاهای ترانزیتی در بندر چابهار

یک کارشناس حوزه حمل ونقل با بیان اینکه انگیزه ایران از تفاهم نامه با کشورهای دیگر این است که وارد زنجیره های تامین جهانی شویم، گفت: اگر این تفاهم های همکاری و قراردادهای بین المللی در چابهار، برای ما به نقش یافتن ایران در بازارهای بین المللی، لجستیکی و حتی ترانزیتی منجر نشود، زیاد برایمان فایده ای نخواهد داشت.

به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، علی ضیایی با اشاره به حضور هند در بندر چابهار بیان کرد: اگر می خواهیم با هندوستان یا هر کشور دیگر وارد یک تفاهم بلندمدت در خصوص بندر چابهار شویم، باید ابتدا بدانیم که چه می خواهیم. گاهی دیده می شود که برخی، کل درخواست ما از طرف هندی و طرف خارجی را در یک عملیات عمرانی در آن بندر و انتقال چند جرثقیل و تجهیزات خلاصه می کنند.

وی ادامه داد: اینها مسائل پیش پاافتاده ای است و اینطور نیست که ما نیاز مبرمی به آن ها داشته باشیم و نتوانیم تامین کنیم. کیلومترها آن طرف تر، در بندر شهید رجایی، تجهیزات به مراتب کامل تری داریم که اگرچه شاید در شرایط ایده آل نباشد، اما فعالیت می کند. بنابراین باید ببینیم آیا چیزی که از هند می خواهیم، در چند گنتری کرین خلاصه می شود؟ قاعدتا خیر. ما به بهانه و با هدف یک بحث مهم تر و راهبردی تر وارد تفاهم با هند شدیم.

در تفاهم نامه با کشورهای بزرگ، باید وارد زنجیره های تامین جهانی شویم

این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه آنچه ما را به سمت تفاهم بین المللی با کشورهای دیگر در دهانه دریای عمان و منطقه مکران می برد، موقعیت جغرافیایی و مناسبات ژئوپلتیکی جهانی است، افزود: انگیزه اصلی ما این بوده که با چنین تفاهم نامه هایی وارد زنجیره های تامین جهانی شویم. به همین دلیل به دنبال قرارداد با کشورهای بزرگ اقتصادی بودیم که کالای خود را از این بندر عبور دهند. اگر قرار نباشد که این تفاهم های همکاری و قراردادهای بین المللی در چابهار، برای ما به نقش یافتن ایران در بازارهای بین المللی، لجستیکی و حتی ترانزیتی منجر شود، خیلی برای ما فایده ای نخواهد داشت.

ضیایی بیان کرد: وقتی می بینیم چه چیزی از چابهار و طرف بین المللی می خواهیم، می توانیم به گزینه های دیگر فکر کنیم. برخی چین را به عنوان یک گزینه مطرح می کنند، یکی از دلایل مطرح شدن چین این است که کالایی که از چابهار به سمت اروپا و مناطق غربی عبور می دهد، خیلی بیشتر از هند است.

کالای وارداتی و صادراتی چین، خیلی بیشتر از هند است

وی توضیح داد: طبق آمارهای سال گذشته، چین حداقل سالانه ۱۳۰ میلیون تن کالا به سمت اروپا ترانزیت می کند و واردات و صادرات متقابل دارد، این در صورتی است که تجارت هندوستان با روسیه قبل از جنگ اوکراین، خیلی کمتر بود و همین حالا هم تجارت هند با روسیه ۵۰ تا ۶۰ میلیون تن پیش بینی می شود؛ تجارتش با منطقه CIS هم در حال حاضر رقم چشمگیری نیست که بتوان به آن اتکا کرد.

این کارشناس اقتصادی خاطرنشان کرد: وقتی وارد تفاهم با کشورهای دیگر می شویم، چارچوب قرارداد را باید خوب و محکم ببندیم. اینطور نباشد که طرف خارجی حس کند اگر به این تفاهم عمل نکند، هیچ هزینه ای متوجهش نیست. برای مثال در بحث قرارداد گازی با پاکستان، یک جریمه ۱۸ میلیارد دلاری مطرح است. صرف نظر از اینکه این جریمه در مسیر اجرا قرار می گیرد یا خیر، هشداری برای طرف خارجی است که اگر نخواهد به این تفاهم عمل کند، خساراتی متوجهش خواهد بود.

ضیایی در پایان اظهار کرد: در عین حال باید توجه داشت که وقتی در تفاهم های بین المللی طرف مقابل احساس کند که تنها گزینه ماست، منافع خود را بالاتر در نظر می گیرد و شاید منافع ما قربانی شود. به همین دلیل بهتر است ما در منطقه مکران محدود به هندوستان نباشیم و به گزینه های مختلف میدان بدهیم.