آیا «کیفیت» داریم؟
امروز گاهی ساختوسازهای ما عوارض بسیار شدیدی پیدا میکند. علت روشن است. مطالعات موردنیاز در بخش زمینشناسی مهندسی و طراحی انجام نمیشود. درنتیجه نتایج مطلوبی نیز به دست نمیآید.
محمدحسین جوانمردی* در پاسخ به این سؤال باید گفت که درزمینه زیرساختهای کشور متأسفانه کمی بیش از ۵۰ درصد توفیق داشتهایم. با وجود دستیابی به دانش فنی بیشتر و بهروزتر نتیجه عملکرد ما مطلوب نیست. دلیل هم عمر سازههایی است که میسازیم. این کاستی هم در بخش راه و هم در بخش ساختمان وجود دارد.
در زمان دفاع مقدس محورهایی وجود داشت که با وجود ترافیک سنگین هشت ساله، مضمحل نشدند. اما امروز گاهی ساختوسازهای ما عوارض بسیار شدیدی پیدا میکند. علت روشن است. مطالعات موردنیاز در بخش زمینشناسی مهندسی و طراحی انجام نمیشود. درنتیجه نتایج مطلوبی نیز به دست نمیآید.
در کشورهای توسعه یافته مطالعات برای طراحی پروژهها از بخشهای مختلفی موردبررسی قرار میگیرد و زمان کافی به آن اختصاص داده میشود. متأسفانه ما در این بخش ضعیف هستیم و گاهی ممکن است در چندماه یا یکی دو سال انجام شود. از سوی دیگر در بخش اجرا به دلیل عدم تأمین نقدینگی موردنیاز در زمان مقتضی، شاید دو یا سه برابر زمان موردنیاز را صرف اجرای کامل یک پروژه میکنیم.
این در بحث شرایط اقلیمی نیز چه از نظر کیفیت مصالح و چه از نظر زمان ساخت، برنامهریزی و دقت لازم را نداریم. کار را سرسری انجام میدهیم و برنامهریزی و دقت لازم را نداریم. برای مثال در هوای سرد بدون اینکه دقت لازم را در عملآوری بتن داشته باشیم، کار را انجام میدهیم و ضعفهایی در سازه ایجاد میشود.
شرایط نامطلوب جوی برای اجرای آسفالت خصوصا در بخش راه باعث میشود تا روسازی ما در کوتاهترین زمان ممکن دچار ضایعه شده و سرمایه ملی از دست برود. در بخش ساختمان نیز رویکرد ما در نظاممهندسی و نظام کنترل و نظارت کیفیت شرایط مناسبی ندارد. در هیچ کجای دنیا عمر یک ساختمان ۲۰ تا ۳۰ سال نیست. حداقل ۱۰۰ سال از یک ساختمان استفاده میشود. در کشور ما از بهترین مصالح استفاده میشود بااینحال با عدم رعایت مشخصات فنی نتیجه مطلوب را نمیگیریم. همه این مسائل دستبهدست هم داده و سبب میشود آنچه به شکل درست از جامعه مهندسی مورد انتظار است محقق نشود. درنهایت سرمایه ملی، اعتبار و جان مردم از دست میرود.
در بخش شهری نیز اوضاع بهتر از این نیست. در زمانهای کوتاهی شرایط ساختوساز از نظر شهرداری تغییر میکند. در یک منطقه امروز میتوانید ۵ طبقه ساختوساز کنید و چند سال دیگر این عدد تغیر میکند. این البته اشتباه مدیریتی است که اجازه میدهد یک ساختمان ۱۰ یا ۱۵ ساله تخریب و از نو ساخته شود؛ چون توجیه اقتصادی دارد. درحالحاضر در اروپا ساختمانهایی با قدمت ۲۰۰ و حتی ۳۰۰ سال وجود دارند که با نوسازی و مقاومسازی مورداستفاده قرار میگیرند و همان نما هم حفظ شده است. متأسفانه در کشور ما شرایط بهطور کامل متفاوت است. انگار همهچیز را فراموش کردهایم. کافی است به سیمای شهری ما نگاه کنید. معماری ما نه اروپایی است و نه ایرانی. حالت عجیبی به خودش گرفته است. طراحیها تجانسی ندارند. در هیچ کجای دنیا سازههایی با مصالح مختلف و نماهای مختلف را کنار هم نمیبینید.
اما در شهرهای ما اینگونه نیست. در بسیاری از موارد نیز با اعمالنظرهای شخصی و نبودن برنامههای منسجم در ارتباط با قوانین و مقررات شهرسازی ما هرروز تصمیمهای خلقالساعه میگیریم و نتیجه آن امروز ماست.
خوشبختانه در شورای عالی شهرسازی و معماری این مسائل مطرح شده و امیدوارم تا نتیجه نهایی پیگیری شود. باید همه بخشها دستبهدست هم بدهند و این مسائل را مطرح کنند. باید تعهد حرفهای و تعهد مهندسی در تمام بخشها وجود داشته باشد.
*قائممقام مدیرعامل انجمن خیرین راه و ترابری
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.