نگاهی به حوادثترافیکی در روز جهانی «تروما»
تین‌نیوز| در سال 87 وقتی نام بیمارستان «تروما» بر سر زبانها افتاد، همه از خود میپرسیدند: «تروما یعنی چه؟» راه اندازی آن بیمارستان پاسخ لازم اما نسبتا دیرهنگامی بود به نرخ بالای تصادفات شهری و جاده ای که هر سال جان بسیاری از اهالی فارس و شیراز را می گیرد.
به بیان خیلی ساده تر، جاده های فارس حتی از برخی جنگها هم بیشتر کشته به بار می آورند؛ البته نمیتوان گناه را تنها به گردن جادهها انداخت؛ فراگیری تخلفات رانندگی و فراگیری حس حق به جانب بودن در رانندگی در کنار استاندارد پایین خودروها باعث شده فارس بیشترین تعداد کشتهها و زخمیهای تصادفات جادهای در کشور را داشته باشد و این یعنی مرگ نزدیک به یک هزار و 500 نفر در سال به طور متوسط در این استان و البته زخمی شدن 20 برابر این تعداد که البته شمار قابل توجهی از آنان برای همیشه معلول میشوند و باید روی صندلیهای چرخ دار بنشینند.
مرگ و مصدومیت
هرچقدر هم که جادههای فارس غیراستاندارد باشند، باز اگر مردم خود رعایت نوع رانندگیشان را میکردند، قطعا میزان کشتهها و زخمی های حوادث جادهای از آنچه هست، بسیار کمتر میبود. اما هرچه که هست، در این استان 200 نقطه حادثه خیز وجود دارد. وضع به گونهای است که مسئولان چند وقت پیش اعلام کردند که تنها در شیراز 103 هزار نفر بر اثر تصادفات شهری معلول شدهاند. آن طور که سید تقی حیدری، پژوهشگر، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز و دبیر علمی سمینار حوادث ترافیکی به سرویس گزارش «خبرجنوب» میگوید: «ما از نظر تعداد فوتها در کشور در حوادث ترافیکی اول هستیم ولی این پدیده دلایل
متعددی دارد که از آن جمله میتوان بد رانندگی کردن افراد را مورد اشاره قرار داد چه اینکه در سراسر جهان حوادث ترافیکی عمدتا به خاطر تقصیر راننده رخ میدهد». این طور که به نظر میرسد، حتی اگر برخی رانندگان درست رانندگی کنند باز هم زمینه بروز حادثه در فارس وجود دارد. در واقع 80 درصد کسانی که در تصادفات آسیب میبینند یا عابران پیاده هستند و یا موتورسواران. اما در فارس موتورسواران حتی کمتر از استانهای دیگر قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت میکنند. حیدری میگوید: «در خراسان جنوبی آمار نشان میدهد 70 درصد موتورسواران کلاه ایمنی بر سر ميگذارند ولی این میزان در فارس کمتر
از 10 درصد است. در این شرایط فرد با یک ضربه به سر میتواند فوت کند.»در کنار این، استاندارد نبودن بسیاری از پلهای هوایی شیراز هم تبدیل به باری بر مشکلات شده است.در سال های اخیر شهرداری تلاش کرده این پلها را برای معلولان مناسبسازی کند اما نه تنها بسیاری از این پلها هنوز برای معلولان کاربردی نشده اند و جایی برای ورود صندلی چرخ دار روی آنها فراهم نشده است، بلکه بسیاری از شهروندان هم ترجیح میدهند به خاطر لوپهای طولانی، عطای استفاده از این پل ها را به لقایش ببخشند. ضمن اینکه شیراز به جز پل های چهارراه زند، تاچارا و پارک آزادی، پل مکانیزه ندارد و بالابر بسیاری از پلهایی
که به آسانسور مجهز شدهاند هم درست کار نمیکنند.
دبیر همایش علمی حوادث ترافیکی میگوید: «بسیاری میبینیم که در جایی پل هوایی وجود دارد ولی مردم ترجیح میدهند از خیابان بگذرند؛ مشکل این است که بسیاری از پلهای هوایی مکانیزه نیستند، یعنی پلکان برقی ندارند و بسیاری از آنها هم که آسانسور دارند، آسانسورهایشان کار نمیکنند.»به باور حیدری، افزون بر رعایت نکردن قوانین در این استان، آنچه باعث شده فارس بالاترین نرخ مرگ در اثر تصادفهای رانندگی را داشته باشد، گستردگی مسیرهای جادهای فارس به عنوان چهارمین استان بزرگ ایران است؛ ضمن اینکه فارس مسیر پیوند جنوب با مرکز ایران است و همین باعث شده شمار خودروهایی که از این
استان میگذرند کم نباشد؛ در این شرایط نه تنها بسیاری از جاده های فارس از امکانات کافی برخوردار نیستند و
حتی 200 نقطه حادثه خیز در این استان وجود دارد بلکه در فارس آزاد راه هم وجود ندارد و شهر شیراز هنوز از نظر بزرگراههای عبوری خودروهای سنگین وضع دل انگیزی ندارد. برای همین بسیاری از خودروها از -به اصطلاح- بزرگراههایی میگذرند که بیشتر کاربری بولوارهای شهری را دارند. مانند بولوار رحمت که شهرداری برای کاهش تصادفات به ویژه تصادفات با عابران پیاده راهی جز نظارت بیشتر بر این بزرگراه با محدود کردن سرعت و نصب دهها دوربین شهری ندیده است.
حیدری درباره نقاط حادثه خیز در جادههای فارس میگوید: «اصلاح بسیاری از این مسیرها هزینه بر است به ویژه اینکه بسیاری از این محورها دارای پیچ یا مقطع خطرناکی هستند. برای نمونه حادثه سقوط اتوبوس سربازان درست در پیچ خطرناکی که تصحیح نشده بود رخ داد ضمن اینکه گاهی گاردریلهای کنار جاده ها هم مناسب نیستند.»
بزرگراه پرخطر در دل شیراز
اینک ناصر شمس، معاون حمل و نقل شهرداری شیراز به سرویس گزارش «خبرجنوب» میگوید که با نصب این دوربینها، شهرداری موفق شده متوسط سرعت در این بزرگراه را از 85 کیلومتر به 50 کیلومتر برساند: «این کاهش سرعت به این خاطر اهمیت دارد که در سال 94 ما شاهد 38 تصادف منجر به فوت در بولوار رحمت بوده ایم. اکنون با افزایش نظارتها و نصب دوربینها توانسته ایم سرعت خودروها را به شکل قابل توجهی کاهش دهیم و البته افزون بر سرعت خودروها، برای حرکتهای مارپیچ، توقف در محل ممنوع، رعایت نکردن حق تقدم و ... هم اعمال قدرت خواهیم کرد.»این طور که معاون حمل و نقل ترافیک شهرداری شیراز میگوید،
قرار است در دیگر بولوارها و بزرگراههای کلیدی شهر هم شرایط همانندی اجرا شود؛ اما یکی از خطرناکترین بزرگراههای شهری شیراز، کمربندی این شهر است.
دبیر علمی همایش حوادث ترافیکی هم این کمربندی را یکی از کمربندیهای خطرناک شیراز میداند؛ «کمربندی وحشتناکی که نه منطقهای شهری به شمار میرود و نه جاده ای.»
دبیر علمی سمینار کاهش بار حوادث ترافیکی میافزاید: «هنوز برای این کمربندی فکری نشده و روی چنین خیابانی کنترل سرعت به اندازه کافی وجود ندارد.»
اما این طور که به نظر میرسد اخیرا عامل تازهای هم بر عواملی که به حوادث ترافیکی میانجامد افزوده شده است. عاملی که البته کمتر بر آن مطالعه شده؛ حیدری میگوید: «یکی از مشکلات ما در ارتباط با رانندگان مصرف مواد مخدر و الکل است. جالب است بدانید اخیرا یکی از دوستان ما که از سوئد آمده بود می گفت در این کشور تنها یک دهم درصد از رانندگان الکل مصرف میکنند ولی 25 درصد تصادفات را همانان به بار میآورند.
به همین خاطر پلیس بررسی میکند که اگر کسی الکل مصرف کرده، از رانندگی او جلوگیری کند اما در کشور ما آمار دقیقی وجود ندارد و پلیس هم به خاطر نداشتن نیروی کافی نمی تواند به دقت این رانندگان را کنترل کند.»
در این میان هزینه ای که رانندگان از بی توجهی به قوانین به بار می آورند تنها خود آنها را متضرر نمی کند بلکه هزینهای سنگین روی دست خانوادههای بسیاری می گذارد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.