سالی که گذشت

در سرمقاله شماره 293 هفته نامه حمل ونقل منتشر شده 25 اسفندماه 99 به قلم مسعود ذهبیون، مدیر مسئول هفته نامه حمل ونقل می‌خوانید: سال ۱۳۹۹ بدون شک سالی بود که فراموش نخواهد شد. سالی دشوار و منحصربه‌فرد که ما را در وضعیتی بسیار خاص قرار داد. ۱۳۹۹ با شیوع کرونا در سراسر جهان آغاز شد و چهره و شیوه زیستن ما را تغییر داد. ما سالی را گذراندیم که بسیاری را از دست دادیم و آنها را در تنهایی و از دور به خاک سپردیم. حتی فرصت سوگواری هم مهیا نشد. از سوی دیگر کرونا به اقتصاد هم رحم نکرد. بسیاری از کسب‌وکارها تعدیل شدند؛ شرکت‌ها مجبور به تعدیل نیروهای انسانی خود شدند؛ درآمدها به حداقل رسید. در این میان با حذف سفر به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل افزایش شیوع کرونا، شرکت‌های حمل‌ونقلی مسافری هم به‌شدت آسیب دیدند. کشور ما پیش از کرونا نیز با تحریم‌های ظالمانه‌ای از سوی غرب روبرو بود و کرونا عملا شرایط را دشوارتر کرد.

در این دشواری البته نقش حمل‌ونقل بیش از همیشه روشن شد. رانندگان و فعالانی که با ازخودگذشتگی و احساس مسئولیت نگذاشتند شرایط سخت‌تر شود.                        

 این نقش آن‌قدر پررنگ بود که بارها توسط رئیس‌جمهوری به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی کشور به آن اشاره شد. مجموعه این شرایط ما را در وضعیتی قرار داد که قطعا منحصربه‌فرد بود. آن‌قدر منحصربه‌فرد که هرگز فراموش نخواهیم کرد. اما بگذارید از امید بگوییم. سرانجام واکسن ساخته شده و در حال تزریق است. گرچه ما پیچ سختی به نام تعطیلات نوروز را در پیش داریم و اگر رعایت نکنیم؛ بازهم همه‌چیز سخت‌تر خواهد شد.

 اما ظاهرا اندک‌اندک داریم به پایان این دوران دشوار نزدیک می‌شویم. از سویی سال آینده کار دولت دوازدهم به پایان خواهد رسید و دولت جدید بر سر کار خواهد آمد که به معنای هم‌زمانی فصل جدید سیاسی و فصل جدید زیستی خواهد بود. با عبور از این دو فصل مهم «آینده» معنایی بیش از همیشه خواهد داشت. آینده در معنا کلمه‌ای مبهم است. سرشار از معنای مختلفی که می‌توان به آن الصاق کرد. اما بگذارید به‌طور خاص از آینده صنعت حمل‌ونقل حرف بزنیم. سال ۹۹ را با انبوهی از ضرر و زیان شرکت‌ها و نیروهای تعدیل‌شده در این بخش به پایان می‌بریم و اما امیدوار باشیم که سال آینده سال رونق باشد.

سال گشایش در تمام سطوح و عبور از بلایی به نام کرونا. اما این آینده چه مختصاتی خواهد داشت؟ آیا با عبور از این دوران صنعت حمل‌ونقل و فعالانش موفق خواهند شد نقش خود به‌عنوان کلیدی‌ترین نقش در توسعه کشور تثبیت کنند؟ آیا دولت آینده نگاهی نو به این صنعت خواهد داشت؟ و اصلا این نگاه نو به چه معنا خواهد بود؟ آیا سال ۱۴۰۰ آغاز دورانی تازه برای بخش خصوصی خواهد بود؟ البته همواره با این سؤال‌ها روبرو بوده‌ایم؛ اما به دلایل متعدد در آغاز دوران تازه‌ای هستیم. دورانی که اجازه می‌دهد که تهدید و چالش‌های سال و دوران گذشته را تبدیل به فرصت کنیم. اما «اگر»های بسیاری در میان است. موفق خواهیم شد؛ اگر بتوانیم از سطح منافع فردی فراتر برویم و نگاهی به منافع ملی داشته باشیم. موفق خواهیم شد؛ اگر بخش خصوصی واقعی به میدان بیاید. موفق خواهیم شد؛ اگر نگاه جزیره‌ای بخش دولتی دور شود و در عوض نگاهی اندام‌وار و ارگانیک به سازوکار بروکراسی داشته باشیم. موفق خواهیم شد؛ اگر به‌جای گلایه‌ها و ناراحتی‌ها با برنامه و نگاهی علمی آغاز کنیم.

البته که اینها در حرف بسیار ساده‌تر از عمل است. اما اگر به دنبال تغییر هستیم گزینه دیگری وجود ندارد جز امتداد همین مسیر بیمارگونه و ناکارآمد. شاید زمان آن رسیده باشد که فعالان صنعت حمل‌ونقل در سطح تخصصی، سیاسی و اقتصادی مطالبه‌گری و عمل‌گرایی بیشتری نشان بدهند تا دولت بعد پیشاپیش خود را پاسخگوی این بخش مهم از کشور بداند. توسعه بدون درک علمی از لجستیک و حمل‌ونقل محقق نخواهد شد. اما مهم‌تر؛ نگاه واقع‌گرایانه به شرایط فعلی است. شرایطی دشوار که نمی‌توان با اتکا به آرمان و شعار از آن عبور کرد. اما با نگاه علمی و برنامه‌ریزی چرا. پس آرزو می‌کنم سال آینده سالی سرشار از رونق و سلامتی برای همه و به‌خصوص صنعت حمل‌ونقل کشور باشد. آنها که شایسته بهترین‌ها هستند.

در پایان می‌خواهم به‌عنوان یک شهروند و به نمایندگی از همکاران در مجموعه رسانه‌ای تین، قدردانی و احترام خود نسبت به کادر درمان را ابراز کنم. می‌خواهم بگویم ما هرگز فراموش نخواهیم کرد که در این سال سخت چگونه ماندید و تلاش کردید. به احترام شما می‌ایستیم و تلاش می‌کنیم تا با رعایت پروتکل‌ها باری بر دوش نباشیم. سال نو مبارک.

 

این گزارش را در سایت هفته نامه حمل ونقل بخوانید.