ایده فعال اقتصادی روس درباره ایجاد مسیر مغولستان در کریدور شمال-جنوب
رئیس اتحادیه صنعتگران و کارآفرینان روسیه گفت: لازم است مسیرهای اضافی برای ترانزیت بار در کریدور حمل و نقل شمال-جنوب که نه تنها ایران، بلکه مغولستان را نیز در بر می گیرد، تدوین شود.

رئیس اتحادیه صنعتگران و کارآفرینان روسیه گفت: لازم است مسیرهای اضافی برای ترانزیت بار در کریدور حمل و نقل شمال-جنوب که نه تنها ایران، بلکه مغولستان را نیز در بر می گیرد، تدوین شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، الکساندر شوخین پنجشنبه در مجمع اقتصادی اوراسیا در مینسک افزود: یکی از حوزه های مهم توسعه، حمل و نقل، زیرساخت های لجستیکی و فرصت های ترانزیتی از طریق خاک کشورهای ما است.
وی ادامه داد: ما به طور سنتی معمولاً در مورد توسعه کریدورهای حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب و شرق-غرب صحبت می کنیم، اما همان کریدور شمال-جنوب تنها دربرگیرنده کریدورهایی از شمال-غرب روسیه از طریق جمهوری آذربایجان و ترکمنستان، یا دریای خزر به ایران و سپس به بندرعباس یا بمبئی نیست.
این فعال اقتصادی روس گفت: ما باید به این مسیرهای نصف النهاری جریان حمل و نقل در جهات دیگر نیز نگاه کنیم، جایی که مغولستان نیز می تواند به یک قلمرو ترانزیتی تبدیل شود.
به گفته وی، این امر مستلزم نوسازی ایست های بازرسی و سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت های حمل و نقل است.
پیش از این، مشاور رئیس جمهوری روسیه و نماینده ویژه پوتین در همکاری های بین المللی حمل ونقل گفت که با وجود تشدید درگیری ها بعد از حمله اسرائیل به ایران، هیچ تغییری در برنامه های روسیه برای اجرای کریدور حمل ونقل بین المللی شمال-جنوب ایجاد نشده است.
ایگور لویتین افزود: پروژه کریدور بین المللی شمال-جنوب همواره برای روسیه در اولویت بوده است.
وی که ۲۳ خرداد همزمان با آغاز حمله رژیم صهونیستی به ایران سخن می گفت، اظهار داشت: نمی دانم که این مسیر [کریدور شمال-جنوب] در حال حاضر هدف حمله اسراییل قرار گرفته یا نه، اما هرچه توافق کرده ایم، در آن تغییری ایجاد نخواهیم کرد.
توافق نامه بین دولتی برای ایجاد کریدور چندوجهی بین المللی شمال-جنوب در سال ۲۰۰۰ میان روسیه، هند و ایران امضا شد.
هدف این پروژه، انتقال بار از هند، ایران و سایر کشورهای خلیج فارس از طریق خاک روسیه به اروپا بود. بعدها تعداد اعضای این پروژه به ۱۴ کشور افزایش یافت. این مسیر در مقایسه با مسیر دریایی از طریق کانال سوئز، زمان و هزینه حمل ونقل را بیش از نصف کاهش می دهد. اکنون این پروژه مجموعه ای از نظام های حمل ونقل مختلف ملی را به یکدیگر متصل می کند.