ورود نخستین قطار اروپایی به افغانستان از خاک ایران/چرا توسعه ترانزیت با کابل مهم است؟

به گزارش تین نیوز به نقل از ریل ایران؛ رضا شهریاری، مدیر اجرایی کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان در گفت وگویی اعلام کرد: نخستین واگن های باری اروپایی حامل محموله های سازمان ملل متحد(سازمان جهانی غذا)، روز پنجشنبه ۸ خرداد ماه وارد خاک افغانستان شدند.

این واگن ها که از مبدا فرانسه بارگیری شده بودند، پس از عبور از شبکه ریلی چندین کشور اروپایی، ترکیه و سپس جمهوری اسلامی ایران، نهایتاً به ایستگاه راه آهن روزنک-هرات، واقع در عمق ۶۰ کیلومتری خاک افغانستان رسیدند.

سیر نخستین قطار اروپایی به سمت افغانستان

نکته مهمی که در خصوص سیر این قطار به افغانستان باید به آن توجه داشت اینکه قطار یاد شده نخستین قطار اروپایی است که از طریق خاک ایران به سمت افغانستان سیر می کند. مبدا این قطار پیش از سیر به ایران، یعنی ترکیه نیز بسیار حائز اهمیت به نظر می رسد.

با توجه به ابراز علاقمندی دو کشور افغانستان و ترکیه برای توسعه روابط سیاسی- تجاری با یکدیگر از سال گذشته و استقبال رجب طیب اردوغان از توسعه روابط تجاری با کابل، سیر این قطار از مسیر ایران بسیار مهم به نظر می رسد. چراکه می تواند به رشد ترانزیت ریلی ایران از مسیر کریدور شرق – غرب کمک شایانی به رشد ترانزیت کشور خواهد کرد.

چرا توسعه ترانزیت میان ایران و افغانستان مهم است؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که اساسا رشد اقتصادی هر کشور منجر به ایجاد ثبات امنیتی در آن کشور خواهد شد که بر همین اساس، کشورهای همسایه نیز از این رشد امنیت بهره مند خواهند شد.

اما مشخصا در خصوص مسأله ترانزیت ریلی باید گفت که افغانستان طی ماه های گذشته تمرکز خود را بر تکمیل کریدور ترانزیتی ترانس افغان که قرار است خشکی های این کشور را از طریق دریای خزر به کریدور میانی متصل سازد، قرار داده است. دلیل این اشتیاق به الحاق برای کریدور میانی میز ساده است: تلاش طالبان برای توسعه روابط تجاری با اروپا.

اما مسأله ابنجاست که روسیه به عنوان یکی از شرکای کریدور ترانس افغان قرار است مطالعات امکان سنجی بخشی از مسیر متصل کننده شبکه ریلی افغانستان به ازبکستان را از سال جاری میلادی آغاز نماید. حال آنکه بنابر اعلام نشریه ریلوی ساپلای، این اتصال جهت بهره برداری دستکم به سه الی پنج سال زمان نیاز خواهد داشت.

اما روی دیگر این سکه، مسیر ریلی خواف- هرات است که هم اکنون نیز در حال بهره برداری بوده و ساخت قطعه چهارم آن نیز بیش از ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و به محدوده «رباط پریان» رسیده است. به نظر می رسد که دیپلماسی ریلی دولت چهاردهم در حمایت از کنسرسیوم حمل و نقل ریلی تا حد زیادی موفق عمل کرده و موفق شده است بار ریلی اروپا را از طریق خاک ایران به سمت افغانستان حمل کند. ابن اقدام راه آهن، قطعا میزان شانس موفقیت آمیز بودن کریدور ترانس افغان در بخش تجاری مطالعات امکان سنجی آن را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار خواهد داد.

همچنین، با سیر روزانه قطارهای چین به مقصد تهران یا ترانزیت به سمت بندرعباس از یک سو و ترانزیت بار میان ترکیه و افغانستان از سوی دیگر، می توان مدعی شد که شاخه جنوبی کمربند و جاده چین که قرار بود پیش از تشدید تحریم ها در پر خروج یکجانبه آمریکا از برجام فعالسازی شود، اکنون به آرامی در حال شکل گیری است.

مضاف بر اینکه حتی در صورت تکمیل اتصال افغانستان به شبکه ریلی ازبکستان در قالب کریدور ترانس افغان نیز، کمربند جنوبی فعال تر شده و با توجه به هزینه کمتر مسیر ایران نسبت به کریدور میانی و تمام خشکی بودن آن، دست بالای رقابت میان مسیر ایران و کریدور میانی را در اختیار ایران قرار خواهد داد.