◄ کابوس ای تی آر پایانی ندارد

قرار بود فرودگاه های کوچک را رونق دهد، اکنون خود از رونق افتاده است. 

به گزارش تین نیوز ، در سال 1393 و پس از امضای برجام، مسئولان وقت با تصمیمی بالفور اقدام به وارد کردن تعدادی شاپرک کردند. در آن روزهای پر شور و حال، ضمن امضای قرارداد با ایرباس و بوئینگ برای خرید هواپیمای جت، واردات چند فروند هواپیمای توربوپراپ ای تی آر نیز در دستور کار قرار گرفت. 

آن زمان شعار وزیر وقت راه و شهرسازی رونق فرودگاه های کوچک توسط هواپیمای ای تی آر بود، آن گونه که پروازهای متعددی در فرودگاه های کوچک کشورمان برقرار شود. صرف نظر از ساخت فرودگاه های فاقد توجیه در شهرهای کوچک، این عدم دوراندیشی در میان تصمیم گیران صنعت هوانوردی گویا تمامی ندارد. 

بر فرض که برجام فرصتی کوتاه برای بازسازی صنعت هوانوردی ایران بود، آیا نمی شد در آن زمان کوتاه بر واردات تعداد بیشتری هواپیمای جت برد بلند و یا برد متوسط همت گماشت؟ 

◄ آخرین آمار هواپیمای برد کوتاه ATR و فوکر 50 در ناوگان هوایی ایران

◄ بازگشت 7 فروند ATR به ناوگان هما

اخبار ضد و نقیض در رابطه با فعال بودن و یا زمینگیر شدن این پرنده های پر دردسر، طی ماه های اخیر همواره مورد توجه دلسوزان صنعت هوانوردی ایران قرار گرفته است. در چند روز اخیر، شمس الدین فرزادی پور، سرپرست هما اعلام کرد که تنها 2 فروند ای تی آر در چرخه پروازی فعال هستند. اشاره این مقام هواپیمایی جمهوری اسلامی به قطع پشتیبانی کمپانی سازنده هواپیما بوده، به طوری که عملا نزدیک 90 درصد شاپرک های ایران ایر  زمینگیر شده اند و بعید نیست که چندی دیگر خبر زمینگیر شدن این دو فروند نیز اعلام شود.

این در حالیست که در حاشیه نمایشگاه حمل و نقل در آذر 1401، روابط عمومی هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (هما)، در گفتگو با خبرنگار تین نیوز اشاره کرد که تا اواخر بهمن امسال 7 فروند ای تی آر زمینگیر به چرخه پروازی باز گشته و تعداد شاپرک های فعال ایران ایر به 9 فروند خواهد رسید. 

اکنون دو ماه از آن وعده ها گذشته، نه تنها خبری از بازگشت این پرنده های کوچک نیست، بلکه همچنان آمار هواپیماهای زمینگیر قصه تکراری صنعت هوانوردی است که توسط مسئولان بازگو می شود. ایران ایر عملا به شرکتی با بدهی های کلان مبدل شده است. تحریم بنزین و فقدان هواپیمای دوربرد برای پروازهای اروپایی و شرق آسیا و از طرف دیگر  وجود تعداد قابل توجهی هواپیمای زمینگیر بلای جان ایران ایر شده است.  

 لازم به ذکر است صنعت هوانوردی نخستین هدف تحریم های ایران از اوایل انقلاب بوده است، به طوریکه در طول ده ها سال هجمه تحریم ها، اکنون بدن نحیف هوانوردی ایران به زحمت نفس می کشد. آن روز که می گفتند تحریم ها کاغذ پاره ای بیش نیست، آیا چنین زمانی را پیش بینی می کردند که دغدغه روزمان زمینگیر شدن چند فروند شاپرک باشد، در حالی که رقبای منطقه ای عملا در طول این سال ها بازار ایران را به طور کامل تصاحب کرده اند؟

حدود ده سال پیش تیم کلارک، مدیر هواپیمایی امارات به رسانه ها گفته بود که هواپیمای ایرباس A380 بازدهی عملیاتی ندارد و اگر کمپانی ایرباس اقداماتی را در جهت افزایش بهره وری سوپر جامبو انجام ندهد، هواپیمایی امارات بوئینگ 747 و یا سری های جدید بوئینگ 777 را جایگزین خواهد کرد. دغدغه رقبای منطقه ای ایران، جایگزین کردن پرنده های نسل جدید است، در حالیکه ایرلاین اول ممکلت که ایران ایر باشد به دنبال باز گرداندن چند فروند هواپیمای توربوپراپ است. 

سوال مهم این است که مدیران و تصمیم گیران تا کجا می خواهند به این کج راهه ادامه بدهند؟ تصمیم های غیر کارشناسانه برخی افراد به مراتب آسیب سنگین تری را به پیکره هوانوردی وارد ساخته است. اکنون در روزگاری که شرکت های هواپیمایی قدرتمندی همچون امارات و قطر در حال پیشرفت فراوان و مدرن سازی ناوگان پروازی خود هستند، هواپیماهای زمینگیر ایران ایر به تنهایی چندین هکتار زمین را در اراضی فرودگاهی کشور اشغال کرده اند.

نگرانی دلسوزان صنعت هوانوردی کشور، نه تنها ادامه دار بودن تحریم ها، بلکه تصمیم های نادرست مسئولان ذی ربط است که بدون شک با ادامه این وضعیت می توان پیش بینی کرد که انتهای این مسیر به فروپاشی کامل هما خواهد انجامید.