◄ زنگ خطر بیکاری 7 هزار نفری در صنعت ریلی/ احتمال توقف تولید در صنایع ریلی
دبیر و عضو هیئت مدیره انجمن صنایع ریلی ایران از احتمال بیکاری 7000 نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم، در صورت تعطیلی صنایع ریلی خبر داد.
دبیر و عضو هیئت مدیره انجمن صنایع ریلی ایران از احتمال بیکاری 7000 نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم، در صورت تعطیلی صنایع ریلی خبر داد.
به گزارش تین نیوز، رحمت الله پوربابایی گفت: تولید کنندگان ریلی سفارش تولید ندارند و تقریبا در حال توقف کار هستند تا جایی که تعدادی از آنها فقط از سه درصد ظرفیت تولید خود استفاده می کنند.
وی از بی توجهی به مشوق هایی که در قانون برای رونق تولید در صنایع ریلی پیش بینی شده است، خبر داد و افزود: لازم است یارانه ماده 12( قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر به شرکت ها)، تبصره 18 و سایر مشوق ها و ظرفیت های پیش بینی شده جدی گرفته و دنبال و اجرا شود.
پوربابایی با بیان این که اگر سرمایه گذاری در صنایع ریلی صورت نگیرد، توسعه هم امکان پذیر نیست و وقتی توسعه نباشد این چرخ نمی چرخد، گفت: هزینه ها حتی هزینه های نگهداری ناوگان نسبت به 6 - 7 سال پیش 10 برابر شده اما اعتباری که دولت در این زمینه اضافه کرده شاید نزدیک به دو برابر شده باشد که جوابگوی هزینه ها نیست.
دبیر و عضو هیئت مدیره انجمن صنایع ریلی ایران خاطرنشان کرد: اگر صنعت ریلی به سمت تعطیلی برود هفت هزار نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم بیکار می شوند، سفره راه آهن کوچک است، توقع این است تدبیری اندیشه شود که این سفره بزرگتر شده تا هم راه آهن، هم شرکت ها و هم مردم از آن منتفع شوند.
او افزود: درست نیست مردم برای تهیه یک بلیت قطار مجبور به استفاده از پارتی باشند، باید آنقدر ناوگان فراهم باشد که همه به راحتی بتوانند بلیت تهیه و یا بارشان را حمل کنند و برای این کار انگیزه داشته باشند.
خیلی خوبه به فکر بیکاری کارگران و صنعت ریلی هستید و این بسیار قابل تقدیر است اما جا دارد که بگم خود شما خیلی ها رو بدون دلیل و منطق و فقط به خاطر دلایل شخصی خودتون از کار اخراج می کنید. ای کاش اینطور نباشید.
صنعت ریلی ایران با چالش جدی کاهش تولید و تهدید بیکاری 7000 نفر روبرو است. دلایل اصلی این وضعیت شامل کاهش سفارشات تولید، عدم توجه به مشوقهای قانونی، افزایش هزینهها و ناکافی بودن بودجه دولتی است كه ابعاد گستردهای دارد و نیازمند بررسی دقیق و ارائه راهکارهای جامع است. در ادامه به بررسی عمیقتر این موضوع و ارائه پیشنهادات تکمیلی میپردازیم.
تحلیل دقیق دلایل بحران:
• مشکلات ساختاری:
o عدم یکپارچگی در مدیریت: نبود یک نهاد واحد و مسئول برای تصمیمگیری و هماهنگی در بخش ریلی، باعث پراکندگی مسئولیتها و کندی تصمیمگیری شده است.
o کمبود سرمایهگذاری بلندمدت: نبود یک برنامه بلندمدت و پایدار برای سرمایهگذاری در زیرساختهای ریلی، باعث شده است که این صنعت نتواند به پتانسیلهای خود دست یابد.
o رقابت ناعادلانه با سایر بخشهای حمل و نقل: حمایتهای دولتی از سایر بخشهای حمل و نقل مانند جادهای، رقابت ناعادلانهای را برای صنعت ریلی ایجاد کرده است.
• چالشهای فنی و مهندسی:
o فناوری قدیمی: استفاده از تجهیزات و فناوریهای قدیمی در ناوگان ریلی، باعث افزایش هزینههای تعمیر و نگهداری و کاهش راندمان شده است.
o کمبود نیروی متخصص: کمبود نیروی متخصص و ماهر در حوزههای مختلف صنعت ریلی، یکی از چالشهای جدی این صنعت است.
• عوامل اقتصادی:
o نوسانات نرخ ارز: نوسانات نرخ ارز و افزایش هزینههای واردات تجهیزات و قطعات، بر هزینههای تولید در صنعت ریلی تأثیر گذاشته است.
o تورم و افزایش هزینههای تولید: افزایش هزینههای تولید، نگهداری و تعمیرات ناوگان، باعث کاهش سودآوری شرکتهای ریلی شده است.
پیامدهای گستردهتر بحران:
• کاهش سهم حمل و نقل ریلی: کاهش سهم حمل و نقل ریلی در کل حمل و نقل کشور، به معنای افزایش آلودگی هوا، مصرف سوختهای فسیلی و افزایش هزینههای حمل و نقل برای جامعه است.
• کاهش امنیت حمل و نقل: فرسودگی ناوگان و کاهش سرمایهگذاری در ایمنی، میتواند به افزایش حوادث ریلی و کاهش امنیت مسافران و کالاها منجر شود.
• کاهش جذابیت سرمایهگذاری: بحران صنعت ریلی میتواند سرمایهگذاران را از سرمایهگذاری در این بخش دلسرد کند.
راهکارهای جامع برای نجات صنعت ریلی:
• تدوین برنامه جامع توسعه ریلی: تدوین یک برنامه جامع و بلندمدت برای توسعه شبکه ریلی، با اولویتبندی پروژهها و تعیین منابع مالی لازم.
• ایجاد یک نهاد واحد برای مدیریت صنعت ریلی: ایجاد یک نهاد واحد و مسئول برای تصمیمگیری و هماهنگی در بخش ریلی، به منظور افزایش کارایی و بهرهوری.
• حمایت از تولید داخلی: حمایت از تولید داخلی تجهیزات و قطعات ریلی، کاهش وابستگی به واردات و ایجاد اشتغال در داخل کشور.
• توسعه زیرساختهای ریلی: سرمایهگذاری در توسعه خطوط ریلی جدید، بهسازی خطوط موجود و ایجاد پایانههای بار و مسافر.
• ترویج حمل و نقل ریلی: افزایش آگاهی عمومی نسبت به مزایای حمل و نقل ریلی و تشویق مردم و صنایع به استفاده از این نوع حمل و نقل.
• توجه به نیروی انسانی: سرمایهگذاری در آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر در حوزههای مختلف صنعت ریلی.
• تسهیل سرمایهگذاری بخش خصوصی: ایجاد تسهیلات و مشوقهای لازم برای جذب سرمایهگذاری بخش خصوصی در صنعت ریلی.
• ایجاد تعادل بین حمل و نقل ریلی و سایر بخشها: ایجاد تعادل بین حمل و نقل ریلی و سایر بخشهای حمل و نقل، به منظور کاهش فشار بر شبکه جادهای و کاهش آلودگی هوا.
نقش دولت و بخش خصوصی:
• دولت:
o تدوین سیاستهای حمایتی از صنعت ریلی
o تخصیص بودجه کافی
o ایجاد زیرساختهای لازم
o حمایت از تحقیق و توسعه
• بخش خصوصی:
o سرمایهگذاری در بخشهای مختلف صنعت ریلی
o نوآوری و ارائه خدمات جدید
o همکاری با دولت در اجرای پروژههای مشترک
نتیجهگیری:
بحران صنعت ریلی ایران، یک چالش جدی است که نیازمند اقدامات فوری و اساسی است. با اتخاذ راهکارهای جامع و همکاری دولت و بخش خصوصی، میتوان از این بحران عبور کرد و صنعت ریلی را به عنوان یکی از ستونهای اصلی توسعه کشور احیا نمود.