◄ تاریخ راهسازی آمریکا و فهرستی از چندین خطای مهندسی مهم

سه شنبه گذشته خبری مبنی بر ریزش بخشی از پل نوساز هونگ چی در استان سیچوان  به همراه فیلمی از این اتفاق در شبکه های اجتماعی منتشر شد.

به گزارش تین نیوز ، به دنبال این حادثه  که در محور بزرگراه ملی شماره ۳۱۷ در محدوده شهر مارکونگ در ایالت خود مختار آبا در استان سیچوان رخ داد، کاربران شبکه های اجتماعی به بیان دیدگاه های خود در این زمینه پرداختند که برخی از آنها حاوی موضوعاتی بود که از نظر خدایار خاشع  دبیر کمیته شرکت های سرمایه گذار در آزادراه ها، جای نقد داشت.

خاشع در یادداشتی که در تین نیوز منتشر شد، تاکید کرد:  رانش زمین یک پایه از  پل بزرگ هونگ چی در سیچوان چین سبب شد که مردم و متاسفانه حتی کارشناسان کشور دستاورد غیر قابل باور مردم چین در توسعه زیرساخت های این کشور را زیر سوال ببرند که فکر می کنم دلیل آن،عدم اطلاع کافی از یک سو و توجیه عقب افتادگی کشورمان و حتی کشورهای جهان در این عرصه است.

وی در این یادداشت همچنین خاطرنشان کرد: به خاطر رانش یک پایه که طبعا  خطای مهندسی است و حتما به طور جد مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد، نباید چنین جامعه مهندسی چین را تحقیر و مورد شماتت قرار داد.

به گزارش تین نیوز،   اکنون و با گذشت حدود یک هفته از این حادثه، دبیر کمیته شرکت های سرمایه گذار در آزادراه ها، در توضیح این دیدگاه خود به خبرنگار تین نیوز گفت: امکان بروز خطای مهندسی در هر کشوری  وجود دارد و چندین پروژه راهسازی آمریکا نیز پس از ساخت، دچار مشکل شده اند.

خاشع با بیان این که پروژه  The Big Dig – بوستون (Massachusetts) یکی از مشهورترین شکست های زیرساختی آمریکا بود، افزود: نشت گسترده آب در تونل ها، افزایش هزینه از ۲.۸  تا بیش از ۱۴ میلیارد دلار، مرگ یک مسافر به دلیل سقوط پنل سقف تونل، مشکلات کیفی متعدد در بتن و اتصالات و تهویه این پروژه تقریبا نماد “بزرگ اما پرایراد” شده است.

وی  افزود: نمونه دوم پروژه  Interstate 81 – سیراکیوز (New York)  بود که مشکل اصلی آن سازه ای نبود بلکه یک فاجعه اجتماعی بود، یعنی  عبور بزرگراه از وسط محله های کم درآمد و عمدتا  سیاه پوست و در نتیجه فروپاشی ساختار اجتماعی محلات که سال ها بعد مجبور به بازطراحی و حذف بخش مرکزی شدند و بخش خطرناک “Kamikaze Curve” هم شهرت بدی پیدا کرده بود.

 دبیر کمیته شرکت های سرمایه گذار در آزادراه ها با تاکید بر این که  I-85 Bridge Collapse – آتلانتا (Georgia) پروژه دیگری در آمریکاست که دچار مشکل شد،  اظهار کرد:  پل ساخته شده بود و سال ها استفاده می شد، اما در سال ۲۰۱۷ بخشی از پل فرو ریخت که علت آن نگهداری نامناسب مواد قابل اشتعال زیر پل بود.

به گفته خاشع،  این حادثه حمل و نقل شهری را برای مدت طولانی فلج کرد.

وی همچنین به پروژه Highway 99 Tunnel / Bertha TBM Failures – سیاتل (Washington) اشاره کرد و گفت:  در تونل جایگزین برای بزرگراه Alaskan Way ، بزرگ ترین دستگاه حفاری تونلی جهان (Bertha) بعد از شروع کار خراب و  پروژه ۲ سال متوقف و هزینه ها میلیاردی اضافه و بعد از افتتاح هم مشکلات نشست زمین گزارش شد.

خاشع  در مورد پروژه  San Francisco–Oakland Bay Bridge (Eastern Span) نیز  عنوان کرد:  پل جدید بعد از زلزله ۱۹۸۹ ساخته شد اما گزارش هایی درباره پیچ ها و مهاربندهای معیوب، خوردگی غیرمنتظره قطعات، اضافه هزینه های بزرگ و تعمیرات سریع بعد از افتتاح لازم شد.

خاشع تاکید کرد:  The Tappan Zee Bridge Replacement (Mario M. Cuomo Bridge) – نیویورک نیز نمونه دیگری از خطای مهندسی در آمریکا بود که طی آن برج های کابل کش دچار مشکلات تنشی و ترک در فولاد شدند و  پس از ساخت نیاز به اصلاحات فوری مطرح  و نگرانی درباره دوام بلندمدت سازه ایجاد شد.

وی  با اشاره به  پروژه Interstate 35W Bridge Collapse – مینیاپولیس (Minnesota) نیز گفت: این پل قدیمی تر بود اما فرو ریزش آن (۲۰۰۷) نشان داد که نگهداری بعد از ساخت بسیار ضعیف بوده و مشکلاتی شامل نقص طراحی در شبکه تیرها، مشکلات بارگذاری و تعمیرات کوچک در زمان اشتباه وجود داشته که باعث افزایش بار مرده و ریزش شد.

او در مورد پروژه SR-99 Alaskan Way Viaduct – سیاتل (Washington) تاکید کرد: پس از ساخت مشخص شد که سازه در برابر زلزله بسیار آسیب پذیر است و نشست زمین در اطراف سازه خطرساز بودو در نهایت مجبور شدند کل ساختار را از رده خارج کنند.

 دبیر کمیته شرکت های سرمایه گذار در آزادراه ها همچنین با اشاره به پروژه  Interstate 405 Expansion – لس آنجلس (California) تاکید کرد: این پروژه نه تنها مشکل فنی داشت، بلکه تأخیرهای بسیار طولانی و هزینه های چندبرابری و کیفیت برخی رمپ ها و دیوارهای حائل آن نیز مورد انتقاد بود.