دورنمای یک نظارت سختگیرانه و ناخوشایند
تکنولوژی همیشه سریع‌تر از سرعت قانونگذاران حرکت می‌کند.
نظارت تکنولوژیکی تنها موردی است که کنگره چند قطبی امریکا ممکن است بر آن اتفاق نظر داشته باشند. ترامپ اخیرا اعلام کرده است: «ما باید از گوگل و فیس‌بوک و سایر شبکه‌ها استفاده کنیم و این کار را خواهیم کرد.» سناتور الیزابت وارن، کاندیدای دموکرات ریاست‌جمهوری، تجزیه کمپانی‌های تکنولوژیکی را محور مبارزات انتخاباتی خود قرار داده است. حتی رقیب و رفیق سیلیکون ولی، «پیت بوتیگیگ»، نیز درخواست محدودیت‌هایی بر قدرت این صنعت دارد.
به گزارش تین نیوز به نقل از اعتماد، برای امریکایی‌ها اما این نظرات دورنمای یک نظارت سختگیرانه و ناخوشایند است که ممکن است در آینده دچار آن شوند. اما نمی‌دانند که این چیزی نیست که در واقعیت روی داده باشد و این نظارت در واقع همیشه وجود داشته و در دهه‌هایی از بین رفته یا نقشش کمرنگ شده است.
در طول تاریخ صنعت فناوری در ایالات متحده امریکا، دولت همواره یک نظارت‌کننده، تامین‌کننده و شریک بااهمیت برای صنعت فناوری اطلاعات بوده. اما مدافعان تجزیه فناوری برتر اغلب به نمونه‌هایی اشاره می‌کنند که قانون ضد تراست در قرن بیستم بر آنها اعمال شد.
البته این فشارها باید هوشمندانه عمل شود. هنگامی که کنگره برای اولین بار به موضوع اطلاعات محرمانه کامپیوتر در دهه 1960 پرداخت، تمرکز او بر اطلاعات سرگردان کامپیوتری دولت فدرال بود. قانونگذاران توجه کمی داشتند به آنچه بخش خصوصی با اطلاعات شخصی انجام می‌داد یا می‌توانست انجام دهد.
آنها تصور اندکی داشتند از اینکه زمانی که این پایگاه‌های داده‌ها بخشی از یک سیستم شبکه ارتباطی شوند چه پیش خواهد آمد.
اگر قانونگذاران در زمان خود توجه بیشتری بر بعضی از افراد متخصص کامپیوتر می‌کردند، عملکرد آنان نیز ممکن بود متفاوت باشد. «پل باران»، یک دانشمند علوم کامپیوتری معاصر در سال 1966، درباره خطرات شبکه‌های کامپیوتری اخطار داد. او می‌گفت: «استفاده نادرست از اطلاعات حتی به میزان کم می‌تواند ضررهای غیرقابل جبرانی به بار آورد. اطلاعات به راحتی قابل جعل هستند. به سرعت باز تولید شده و به طور گسترده و با هزینه اندک منتقل می‌شوند».
باران می‌دانست درباره چه صحبت می‌کند؛ چند سال بعد او کمک کرد اینترنت طراحی شود. نسخه‌هایی را که او در آن زمان با جزییات پیشنهاد کرد (رمزگذاری پایه‌ای تمام فایل‌ها، ویرایش به طور تصادفی از بیرون، مکانیزمی که درخواست‌های اطلاعاتی غیرمعمول را تحت نظر داشته باشد) می‌توانست تراژدی دنیای آنلاین را تغییر دهد.
تکنولوژی همیشه سریع‌تر از سرعت قانونگذاران حرکت می‌کند. پاسخ این معما این است که حرف‌های متخصصان را در آغاز کار بشنویم و در به‌روز رسانی قوانین به منظور همراهی با واقعیت‌های تکنولوژیکی جاری هوشیار باشیم.
نتیجه‌ای که می‌گیریم این است که قوانین حاکم بر اینترنت برای عصر دات کام معنی داشتند و حالا دیگر کاربردی ندارند. دنیای آنلاین امروز عمدتا در اوایل دهه 1990 پایه‌ریزی شد، زمانی که حکومت درهای اینترنت را به روی فعالیت‌های تجاری باز کرد و قوانینی را بر مبنای زیرساخت‌های آن نوشت. این قانون شامل بخش 230 از قانون اعتماد در ارتباطات سال 1996 است که می‌گوید: «هیچ ارایه دهنده اینترنت یا سیستم عاملی نمی‌تواند انتشار‌دهنده اطلاعات شخص سومی باشد که در آن سایت واقع شده است.»
زمان ریاست‌جمهوری کلینتون، سیلیکون ولی با قدرت اقناع‌کنندگی خود و لابی‌گری در میان قانونگذاران واشنگتن توانست از مرزهای الکترونیکی خود در مقابل کمپانی‌های حریص مخابراتی حمایت کند. سردمداران دات کام فریاد زدند: «بر ما نظارت نکنید و بگذارید ما بر خودمان نظارت کنیم» و قانونگذاران موافقت کردند.
تا قبل از آن حکومت امریکا به طور جدی بر سایر رسانه‌های ارتباطی مانند رادیو، تلویزیون و تلفن نظارت داشت. اما کنگره تصمیم نداشت عصر رو به رشد اینترنت را در دهه 1990 با همان استاندارد حفظ کند. این حرکت در آن زمان عاقلانه بود. زمانی که قانون 230 به اجرا گذاشته شد، گوگل و فیس‌بوک وجود نداشتند. یک سال از فعالیت وب‌سایت آمازون می‌گذشت. از آنجا که سیستم‌های عامل آنلاین نسبت به سایر رسانه‌ها قدرتمند‌تر می‌شوند، وقت آن است که قانونگذاران به عقب برگردند؛ اما این کار باید با احتیاط و در نظر گرفتن پیشینه صورت گیرد.
داستان سیلیکون ولی قصه یک عده کارآفرینان بی‌خیال یا اهل فن دور از دیدرس نیست. داستان درباره قوانین و اختیاراتی است که به مردان و زنان اهل فن همراه با آزادی بسیار داده شده تا تشریح کنند که آینده چگونه ممکن است باشد و تا سرحد امکان مرزها را بشکنند و در این روند کسب درآمد کنند.
روش نادیده‌انگاری واشنگتن در نهایت به انفجاری عظیم از متون و محتوا در ارتباط با شبکه‌های اجتماعی و سیستم‌های عامل منجر شد. اما کسانی که قوانین را طراحی می‌کنند بر نقش بد افرادی که می‌توانستند از سیستم سوءاستفاده کنند، حساب باز نکرده بودند. کسانی که این ابزار را ساختند کمترین تصور را داشتند از اینکه حاصل کار آنها تا چه اندازه قدرتمند و مخرب می‌تواند باشد.
دنیای فناوری دوست دارد رو به جلو حرکت کند و نه به عقب. اما محاسبه و شناخت گذشته در برنامه‌ریزی ما ضروری است تا بدانیم در گام بعدی به کدام سمت می‌رویم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.