◄ یک هواپیما چگونه آماده پرواز می‌شود؟ این 10 مرحله را ببینید

نشستن در ترمینال پرواز و انتظار کشیدن برای سوار شدن به هواپیما یک کار عادی برای آنهایی است که سفر می‌کنند. اما در زمانی که مسافران در گوشی‌های تلفن همراه خود سیر می‌کنند و منتظر پرواز هستند، چه اتفاقی در رمپ فرودگاه می‌افتد؟

به گزارش تین‌نیوز به نقل از سی‌ان‌ان، هواپیمایی که قرار است شما را به مقصد برساند، همین حالا فرود آمده است و باید خود را به سرعت برای یک تغییر وضعیت آماده کند: از فرود تا پرواز. این فرایندی است که نیاز به خدمات‌دهی در فرودگاه دارد و افراد زیادی برای هرچه سریع‌تر آماده شدن یک هواپیما جهت پرواز تلاش می‌کنند. هرچه که باشد؛ از هواپیمایی که روی زمین نشسته است، نمی توان پول درآورد!

در اینجا 10 مرحله از آماده‌سازی یک هواپیما از زمان ورود تا زمان خروج از یک فرودگاه را بخوانید:

•  پارکینگ

به محض اینکه یک هواپیما فرود می‌آید، باید باند فعال را ترک کند. برای این کار خلبان دستورالعمل‌های تاکسی را از کنترلرها دریافت می کند. مسیریابی در فرودگاه‌های بزرگ گاه  پیچیده و گیج‌کننده است؛ در حالی که در برخی از فرودگاه‌ها به آسانی می‌توان باند فرودگاه و منطقه رمپ را پیدا کرد.

برای نزدیک شدن به ترمینال خروجی مسافران، خلبان باید به دنبال گیت تعیین شده باشد. برای این کار رهبر تیم رمپ شروع به تکان دادن باتوم‌های روشن و نارنجی رنگ می‌کند. البته در برخی از فرودگاه‌ها استفاده از سیستم نورپردازی به جای باتوم برای هدایت خلبانان به گیت موردنظر مرسوم است. برای این کار، خلبان یک خط رنگی و روشن را در رمپ دنبال می‌کند تا در محل در نظر گرفته شده برای پیاده شدن مسافران قرار گیرد.

• اتصال به منبع انرژی

موتورهای هواپیما در طول پرواز، نیروی مورد نیاز تجهیزات الکتریکی هواپیما را تامین می‌کنند. اما در تمام هواپیماهای مسافری، یک موتور کوچک جت وجود دارد که در زمان «پارک» هواپیما، این کار را انجام می‌دهد. این موتور با نام APU در «دُم» هواپیماهای جت قرار دارد و خلبانان برای تغذیه سیستم‌های برقی هواپیما از آن استفاده می‌کنند.

اما APU برای کار کردن نیاز به استفاده از سوخت موجود در باک هواپیما را دارد. بنابراین بسیاری از فرودگاه‌ها برای شارژ این موتور، از ژنراتورهای ثابت در رمپ فرودگاه استفاده می‌کنند. خلبانان پانل دسترسی هواپیما به این ژنراتور را باز می‌کنند و با اتصال به آن توسط یک کابل سنگین، منبع برق روشن و موتورها خاموش می‌شود.

• اتصال سیستم تهویه

موتور APU در مرحله بعدی، سیستم تهویه هواپیما را روشن نگه می‌دارد تا هوای کابین قابل تنفس باشد. البته درست مانند تامین انرژی از طریق تجهیزات زمینی موجود در فرودگاه، بسیاری از فرودگاه‌ها از سیستم تهویه هواپیما با استفاده از دستگاه‌هایی که به هواپیما متصل می‌شوند؛ استفاده می‌کنند.

ممکن است شما دو کامیون ببینید که به هواپیما متصل شده است. چرا که هواپیماهای پهن‌پیکر نیاز به دو نوع اتصال سیستم تهویه دارند تا هوای داخل کابین را سالم و قابل تنفس نگه دارند.

• پیاده شدن

مسافران داخل هواپیما در انتظار باز شدن درب‌ها در راهرو هواپیما ایستاده‌اند. اگر فرودگاه مجهز به گیت‌های خروجی باشد، هواپیما از سمت چپ به این گیت‌ها می‌چسبد تا پس از باز شدن درها، مسافران پیاده شوند. در غیر این صورت، کامیون پله‌دار، کنار در پارک می‌کند تا مسافران از پله‌ها هواپیما قدم به رمپ بگذارند.

این تجربه‌ای است که برای مسافران، امکان نگاه کردن به هواپیمای غول‌پیکر از نزدیک را فراهم می‌کند.

• خالی کردن بار هواپیما

سمت راست هواپیما، تیم رمپ، با سرعت عمل بالایی درهای مربوط به قسمت بار هواپیما را باز کرده و بسته به نوع هواپیما، با یک بالابر اقدام به خالی کردن هواپیما می‌کنند. «رمپی»، عنوان شرایطی است که در صنعت هوانوردی برای کارکنان این بخش به کار گرفته می‌شود.

«رمپی»ها به داخل راهرو بخش بار می‌روند و هر چمدان را به دور یک نوار می‌بندند و پایین می‌فرستند. همکار آنها، چمدان را از نوار جدا کرده و به یک چرخ دستی منتقل می‌کند. سپس چمدان‌ها توسط کارگران روی نوار نقاله قرار می‌گیرد و مسافرانی که کنار آن ایستاده‌اند امیدوارند هرچه زودتر بتوانند چمدان خود را پیدا کنند.

• بارگیری غذای جدید

حالا کار کامیون‌های مخصوص کترینگ هواپیما، شروع شده است. این کامیون‌ها به کنار هواپیما می‌آیند و بار خود را که حاوی غذای تازه است به وسیله یک بالابر قیچی شکل؛ به درون هواپیما می‌فرستند و غذای استفاده شده در پرواز قبلی را خارج می‌کنند. بر روی بسته‌های غذایی، غذای هر یک از بخش‌های هواپیما کُدگذاری شده تا خدمه پرواز زمان توزیع آن، متوجه شوند.

• تمیز کردن دستشویی هواپیما

شاید این شغل مطلوبی نباشد؛ اما به هرحال یک نفر باید مخازن نگه‌داری توالت هواپیما را خالی و مخازن آب آن را پر کند. البته باید توجه داشت که این کار در هر توقف انجام نمی‌شود و بستگی به نوع هواپیما و مخازن آن دارد.

• سوختگیری

هرچند هواپیماها در هر نشست و برخاست نیازی به سوختگیری ندارند؛ اما یک تیم عملیاتی در هر ایرلاین وجود دارد که کار آن برآورد سوخت مورد نیاز هواپیما در مسیرهای پروازی و زمان دقیق سوختگیری هواپیما است. برای این کار هم کامیون‌های بزرگ حامل سوخت به سیستم سوخت‌رسانی هواپیما که در زیر بال آن قرار دارد می‌رود. سپس یک پمپ بزرگ به مخزن سوخت متصل می‌شود و بنزین هواپیما به باک ریخته می‌شود.

• پوش‌بک

پوش‌بک یا «به عقب راندن» در هوانوردی، به عملیاتی فرودگاهی اطلاق می‌شود که طی آن هواپیما به عقب هل داده شده و توسط نیرویی خارجی از گیت فرودگاهی دور می‌شود. پوش‌بک توسط وسیلهٔ نقلیه‌ای کم ارتفاع شبیه تراکتور که TUG نامیده می‌شود؛ انجام می‌گیرد.

عملیات پوش بک‌ در فرودگاه‌های شلوغ، جهت تسهیل حرکت زمینی و با اجازه واحد کنترل زمینی برج مراقبت پرواز انجام می‌شود. اولین اجازه که صادر شد، خلبان برای شروع پوش‌بک با راننده پوش‌بک تراکتور (یا کنترل‌کنندهٔ زمینی که در بعضی اوقات کنار هواپیما راه می‌رود) ارتباط برقرار می‌کند. زمانی که خلبان نمی‌تواند پشت سر هواپیما را ببیند هدایت آن توسط رانندهٔ پوش‌بک تراکتور انجام می‌شود نه توسط خلبان.

بسته به نوع هواپیما و عملیات هواپیمایی ممکن است یک پین بای‌پس در چرخ دماغه به صورت موقتی نصب شود که عملکرد کنترل فرمان هواپیما را از چرخ‌ها -به منظور هدایت بهتر- قطع می‌کند. به محض اینکه پوش‌بک کامل شد، یدک کش جدا شده و پین‌ بای‌پس برداشته می‌شود. کنترل‌کننده زمینی پین بای‌پس را پس از جدا سازی به خلبان نشان می‌دهد تا وی را از جدا شدن این پین مطمئن سازد. این عمل بیان می‌کند که عملیات پوش‌بک به اتمام رسیده و هواپیما می‌تواند با نیروی موتور خودش به عملیات «تاکسی» کردن ادامه دهد.

• سوار شدن و پرواز

مرحله آخر، زمانی است که خدمه پروازی، تمام مقدمات اولیه را انجام داده‌اند؛ درب‌های کابین بسته شده و مسافران روی صندلی خود نشسته‌اند.

هواپیما با فشار ملایمی به جلو حرکت می‌کند و به سرعت بالای 300 کیلومتر در ساعت می‌رسد. زمان خداحافظی با کارکنان رمپ فرودگاه فرا رسیده است. به یاد داشته باشید که آنها سخت تلاش می‌کنند تا شما سفر راحتی داشته باشید.

ترجمه: مسعود یوسفی

منبع: CNN