در حالی که روزهای گذشته بحث های داغی پیرامون اصرار ترکیه و آذربایجان بر راه اندازیکریدور زنگه زور و پیامدهای منفی راه اندازی این کریدور برای ایران مطرح شده است به نظر می رسد روسیه سیاست پیچیده ای در پیش گرفته تا کریدور زنگه زور یکه تاز حمل و نقل قفقاز نباشد.
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل و نقل اسکاپ در خصوص کریدور زنگه زور گفت: صورت مسئله این است که خاک جمهوری آذربایجان دوتکه است، تکه اصلی در شمال بین کشور ما ، دریای خزر و ارمنستان و تکه فرعی جمهوری خود مختار نخجوان محصور بین کشورهای ایران و ارمنستان باریکه ای با ترکیه هم مرز است.
یک کارشناس معتقد است بخش عمده ای از مطالبی که در ارتباط با کریدور زنگه زور در رسانه های داخلی و گروه های کارشناسی طرح و بحث می شود، دچار سوگیری های شناختی و یا خطای عاطفی است.
تاکید اخیر اردوغان بر راه اندازی کریدور زنگزور را نمی توان صرفا یک جنگ اقتصادی علیه ایران دانست چرا که این کریدور عملا دسترسی ایران به ارمنستان، روسیه و اروپا را از لحاظ ژئو استراتژیک قطع می کند.
ظهره وند می گوید: احداث تونل در سیونیک موجب می شود تا ضمن خروج ارمن ها از موانع طبیعی، امکان ترانزیت برای آنها فراهم شده و یک شاخه اصلی کریدور شمال جنوب به سوی ایروان کشیده شود.
سید عبدالکریم محقق، کارشناس حمل ونقل پس از واکنش قاطع ایران در خصوص تحرکات جمهوری آذربایجان برای قطع راه ارتباطی ایران با اروپا از طریق ارمنستان (گذرگاه جعلی زنگزو)، به نظر می رسد ترکیه این بار زنگ ها را در جنوب غربی ایران یعنی عراق به صدا درآورده است.
اگرچه تنش های اخیر بسیار جدی هستند، اما عوامل متعددی مانع درگیری نظامی می شود که از آن جمله می توان به وابستگی اقتصادی و تجاری، مسیرهای ترانزیتی ایران، جمهوری آذربایجان و روسیه و هم چنین وابستگی جمهوری آذربایجان به مسیر ارتباطی ایران برای رسیدن به نخجوان اشاره کرد.
در نگاهی خوش بینانه، اگر ارمنستان و جمهوری آذربایجان به توافقی دست یابند، قفقاز جنوبی به عنوان یک مرکز حمل و نقل و چهارراه همه جناح ها، شرق را به غرب و شمال را به جنوب متصل خواهد کرد.