◄ ایجاد تغییر در نرخ گازوئیل تحویلی به رانندگان ترانزیت و وضع عوارض عبوری توسط ترکیه؛ هیچ مسئولی جوابگو نیست!

تین نیوز | اعضای گروه وایبری " حمل و نقل و لجستیک " در یکی از بحث‌های گروهی خود موضوع ایجاد تغییر در نرخ گازوئیل تحویلی به رانندگان ترانزیت در بازرگان و همچنین وضع عوارض عبوری تن کیلومتری توسط دولت ترکیه که از اول اکتبر قابل شده است را مورد بررسی و آسیب شناسی قرار داده‌اند. 
دیدگاه‌های برخی از اعضای گروه در این مورد به شرح زیر است.

امیر نظر داده است:
نحوه محاسبه عوارض بدین شکل می‌باشد:
 کیلومتر طی شده *0/32*0/80
عدد به دست آمده باید بر اساس یورو پرداخت شود. بنابراین به نظر می‌رسد از این پس کل واردات از چین و صادرات به کشورهای cis افزایش پیدا کند چون هیچ کس این هزینه اضافه را قبول نمی‌کند مگر برای کالاهای اساسی
KH*0/32*0/80= EURO
البته این ترفند دست ماست که به ترکیه گفته شود ماشین های ترک که وارد ایران می‌شوند باید سوخت مورد نیاز خود را از کشور خود تامین کنند. این قضیه به ضرر ترک ها می‌شود به خاطر اینکه گازوئیل در ترکیه خیلی گران هست، دولت می‌تواند اعلام کند در صورت مشاهده کامیون ترک در جایگاه سوخت در ایران برخورد و حتی توقیف خواهد شد.

همایون نظر داده است:
آیا چنین ترفندی مخالف تعهدات بین المللی ترانزیت نیست؟ می‌توان وجه سوخت تحویلی را در حد آنجا مصوب و در اختیار قرار داد.

محمد نظر داده است:
جالب اینجاست که قیمتی که برای سوخت تحویلی اعلام شده شامل سود سرشاری برای دولت است ( هر لیتر 45000 ریال) معادل 1.08یورو و یا 1.387 دلار که این از نرخ گازوئیل در خلیج فارس بعلاوه کرایه حمل و هزینه های جانبی به مراتب بیشتر است. یعنی حمایت محکم و مقتدرانه از صادرات غیر نفتی و حمایت از حمل و نقل ایران!!؟؟ خوبست دوستان بدانند:
80 درصد بار وارداتی ایران از اروپا را ترک ها می آورند و ایرانی ها حق ندارند یک کیلو بار ترکیه را حمل کنند.
ترکها حق دارند بار صادراتی ایران را از داخل ایران به مقصد اروپا حمل کنند و ایرانی ها حق حمل کردن بار صادراتی ترکیه را به اروپا ندارند. اینها موارد حمایت مسئولین ایران از حمل و نقل ترکیه است.
روزانه بیش از 15 پرواز، توریست های ایرانی را به شهرهای مختلف ترکیه می برد. اخیرا هم سونامی خرید ویلا درترکیه بین ایرانی های پولدار شکل گرفته است. ما مشغول رونق بخشیدن توریسم درترکیه هستیم و این باج جدید را هم از ما می خواهندو خواهیم داد ...کجاست غرور ملی ما ؟!!!!!
وقتی یک کامیون ترک وارد ایران می شود به نسبت راهی که قرار است طی کند مابه التفاوت سوخت پرداخت می کند که بسیار منطقی است چون آنها بارهای آسیای میانه را از اروپا بارگیری می کنند و کرایه را بر اساس نرخ گران سوخت دریافت می کنند ولی توقع دارند در ایران سوخت ارزان استفاده کنند و از ایران عبور کنند و این نوعی باج خواهی علنی است.

امیر نظر داده است:
 این بحث هم مطرح است که ایران ترکیه را در زمینه فروش محصولات پترو‌شیمی تحریم کرده است.

محمد نظر داده است:
درحال حاضر هیچ مسئولی جوابگوی این نرخ سوخت تحویلی نیست و خالی کردن جیب راننده و صادر کننده نوعی مسابقه قدیمی به حساب می‌آید. ولی اگر روزی یک راننده بخت برگشته برای جبران عقب ماندگی هایش نتواند دربرابر پیشنهادهای خوش رنگ باندهای مواد مخدر مقاومت کند و دست به خلاف بزند، خواهیم دید که از هزار و یک روزن فریاد و اظهارنظر و انتقاد فوران می کند و بازهم حتی در آن زمان هم کسی نمی پرسد چرا به این راه کشیده شدی و فقط همه توی سرش می زنند ...و نمی دانم چگونه با این برخوردها با مسایل حمل ونقل توقع پویایی در این بخش را باید داشته باشیم.

امیر نظر داده است:
 این یک واقعیت است که ترکیه بازار ایران را در آسیای میانه قبضه کرده و الان می خواهد بازار خود ایران را هم در دست بگیرد. ما حقوق مسلم بسیاری داریم بنابراین در مباحث و جایگاه های حیاتی نظیر مدیران ترابری باید اشخاص دارای صلاحیت و درد آشنا بنشینند با حواس پنجگانه ای راستکار.
نقل است چندین سال قبل وزیر محترم راه و ترابری وقت در جمع رانندگان بندرعباس جویای مشکلات ایشان می شود.
ارزنده ای می‌پرسد: جناب وزیر با چه وسیله ای آمده اید؟ ایشان در جواب می‌فرماید: هواپیما
راننده در جواب عرض می کند: آقا شما که با هواپیما آمدی چطور می توانی مشکلات ما را در جاده های بندر حس کنی؟! 

برای شناخت مشکلات رانندگان جاده باید درد آشنا بود.

محمد نظر داده است:
 به دریا رفته می داند مصیبت های طوفان را ...
در بیشتر کشورها حتی در چندین کشور افریقایی حمل و نقل به سبب جایگاه مهم اقتصادیش دارای وزارت خانه مستقل می باشد، درایران وقتی قرار شد وزارت خانه ها ادغام شوند اول سراغ وزارت راه و ترابری آمدند ... از این ها بی دفاع تر وجود نداشت.

همایون نظر داده است:
به طور قطع همه درباره قبل و حال حمل و نقل ترکیه  اطلاع دارند و ضمنا جایگاه آن را در حمل و نقل اروپا بررسی کرده اند همه آن بر اتحاد سنت و اکادمیک استوار است و دولت نیز حمایت کامل را در این زمینه نموده است آیا کشور ما نیز حمل و نقل این اهمیت را در بخش غیر دولتی و دولتی دارد؟ جواب این سوال جوابی تمامی سوالات ما دست اندرکاران بخش خواهد بود.

محمد نظر داده است:
متاسفانه تصمیم ها در بیرون از حمل و نقل اتخاذ می شود و نتیجه تنگ نظری و عدم وجود تخصص در کسانی است که تصمیم گیرنده هستند، این باعث تاسف است و حتما نتایج زیانباری در بر خواهد داشت، بحث تقصیر و مقصر نیست. برای انجام کارهایی از این دست باید با کسانی که در این بخش درگیر هستند و تجربیاتی دارند مشورت شود،
بحث چند لیتر سوخت نیست، بحث برسر حیثیت یک صنف است بحث غرور ملی است، کاش بیایند و خیلی روشن و صریح بگویند که انتهای این مسیر کجاست و چه هدفی را از انجام این قبیل امور دنبال می کنند.
در گذشته و حال چنین بوده و آن چه از شواهد برمی آید در آینده نیز چنین خواهد بود. مگر آنکه صنف خود باور شده و از طریق منطقی و آگاهانه دولت را مجاب به شور از صنف نماید تا آنچه صلاح می باشد تحقق یابد. 

محمد نظر داده است:
پس نقش کانون ها، اصناف ، اتحادیه ها، اتاق های بازرگانی و نظایر این تشکیلات خصوصی حمل و نقل در این میان چیست؟

همایون نظر داده داده است:
متاسفانه باید عرض کنم بعضی از دوستان که به عنوان منتخبین اعضا در تصمیم گیری ها حضور یافته اند براساس شایسته سالاری نبوده و به طور رابطه ای وارد عرصه شده اند که همانها کار صنف راخراب کرده و تا این رابطه ها جای ضابطه ها را گرفته اند متاسفانه کار درست نخواهد شد. پس نمی توان اعتماد و یا حسابی روی این تشکل ها داشت.

محمد نظر داده است:
آنهارا چندان جدی نگیرید، نقش آنها اینست که پس از عملی شدن تصمیمات آنها را به اطلاع برسانند تا کسی بی اطلاع نماند !!!
شاید هم بی نتیجه بودن دخالت دراین امور را به تجربه دریافته اند.

محمد نظر داده است:
وقتی فیل هنوز کوچک است، پایش را با طناب ضخیمی به تنه درختی می بندند. بچه فیل هر چه هم تلاش کند نمی تواند خودش را آزاد کند. تا یک سالگی بچه فیل، طناب هنوز محکم تر از آن است که بچه فیل بتواند خود را آزاد کند، بچه فیل تلاش می کند اما موفق نمی شود سرانجام حیوان می فهمد که طناب همیشه قوی تر از اوست و از تلاش دست می کشد، وقتی فیل بزرگ می شود هنوز تصور می کند که نمی تواند طناب را پاره کند و به این باور می رسد که نه نمی توان خود را رها کرد و به این باور خود ایمان دارد چون قبلا خیلی تلاش کرده ولی نشد که رها و آزاد بشود.
گاهی ما آدم ها نیز فشار و محدودیت ها را دایمی وغیر قابل تغییر می دانیم و آگاهانه یا ناهوشیار دست از فعالیت می کشیم؛ اما واقعیت این است که توانایی ما بسیار فراتر از این محدودیت هاست و تنها باید از اسارت افکار و باورهای محدودکننده خارج شویم تا خود و دنیای پیرامونمان را تغییر دهیم. 
در شرایط و وضعیت موجود فقط مسئولان مقصر نیستند بلکه خود نیز قصور داشتیم، اگر انجمن ها و تشکلات بخش خصوصی دارای قدرت و توانمندی لازم باشند قطعا مسئولان نمی توانند هرگونه که دوست دارند عمل کنند. 
پس قبل از هرکاری باید بر روی خود و ضعف هایمان کار کنیم و پس از برطرف کردن نقاط ضعف خود و تشکیلات مربوط به خود و همچنین تقویت نقاط قوتمان به سراغ مسولان برویم.

محمد نظر داده است:
اتحادیه ها، کانونها، شوراها و انجمن های مربوط به این صنف و کلا در ارتباط با حمل و نقل خود به خود ضعیف و بی رمق نشده اند، بلکه دست هایی در کارند که آنها کار آیی نداشته باشند و هرگز نتوانند چندان موثر ظاهر شوند. 

محمد نظر داده است: 
حکایت تضعیف تشکل های صنفی همانند حکایتی است که ارسال کردم و در واقع پذیرفته ایم که نه نمی شود کاری کرد، نمی گذارند و از این دست حرفها. البته بنده هم می دانم و به حرف های شما هم ایمان دارم که ممناعت می کنند از پیشرفت ولی این یک روی سکه است و روی دوم سکه ما هستیم و توانمندی هایمان.
باز هم عرض می کنم ما برای عبور از این مشکلات و موانع چکار کردیم!؟ 
تشکل هایمان چکار کردند!؟
نمایندگان مان چکار کردند!

محمد نظر داده است:
با هرچیز و هرکس می توان نبرد کرد اما با یک تفکر که شدیدا از طرف ارباب قدرت پشتیبانی می شود هرگز.

محمد نظر داده است:
با تفکر غلط هم می توان مبارزه کرد و تاریخ گواه این ادعاست.