طرح سوم این است که به ازای اسقاط هر دستگاه کامیون فرسوده صاحب آن بتواند با تحویل کارت خودرو اجازه وارد کردن یک دستگاه کامیون اروپایی با همان تناژ بدون قید مدل را دریافت کند.
مگر اقتصاد ایران چه قدرت و بازدهی دارد که بتواند در این مدت زمان کوتاه این مقدار زیاد پولی را که خریدار خودروی نو سنگین هزینه کرده است، بازگشت دهد؟ اگر این اعداد و ارقام برای تعیین سن فرسودگی ناوگان عمومی تصویب شود عملا تیر خلاصی بر هرگونه سرمایه‌گذاری در خرید خودروی سنگین عمومی خواهد بود.
ازآنجایی‌که در حال حاضر دستمزد نیروی انسانی که راننده کامیون است بر اساس مدت (ماهانه) پرداخت می‌شود و برای سرمایه‌گذار کامیون هیچ تفاوتی نمی‌کند که راننده با چه دستگاهی کار کند و نیز میزان کارکرد هم مهم نیست بنابراین اگر بر اساس پیمایش و کلاس وسیله نقلیه حقوق و دستمزد در نظر گرفته شود می‌تواند چشم‌اندازی را ایجاد کند که سرمایه‌گذاری به سمت کامیون نو پیش رود.
