مطابق برآورد مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، هم اکنون حدود 6 هزار طرح ملی و 87 هزار طرح استانی در کشور وجود دارد که برای تکمیل آنها تا مرحله بهره برداری به بودجهای بالغ بر 600 هزار میلیارد تومان نیاز است.
اگر قیمت گذاری های دستوری در پروژه هایی که مردم سرمایهگذاران آن بوده اند اتفاق بیافتد، بازده سود پروژه پایین بوده و جذابیت سرمایهگذاری خود را از دست خواهد داد.
علیرغم اهمیت، برقی کردن خطوط پرتقاضای باری و مسافری ریلی، به واسطه نبود منابع مالی دولتی پیش نمیرود. ورود مردم و بخش خصوصی در حوزه تامینمالی با پیششرط سهامدار شدن آنها می تواند راهکار حل این چالش باشد.
توسعه زیرساختهای عمرانی کشور در شرایط فعلی تنها معطل بودجههای محدود دولتی است؛ روشهای نوین تامین مالی مردمی میتوانند این معضل را حل کنند. یکی از مهمترین این روشها، ایجاد صندوقهای سرمایهگذاری پروژه است.
توسعه زیرساختهای عمرانی کشور در شرایط فعلی تنها معطل بودجههای محدود دولتی است؛ روشهای نوین تامین مالی مردمی میتوانند این معضل را حل کنند. یکی از مهمترین این روشها، ایجاد صندوقهای سرمایهگذاری پروژه است.
پروژههای زیربنایی رکن توسعه اقتصادی یک کشور هستند و برای ساخت چنین پروژههایی نمیتوان دل به بودجههای محدود دولتی بست؛ بنابراین شایسته است با ایجاد شرایط لازم، مشارکت هر چه بیشتر مردم و بخش خصوصی در ساخت چنین پروژههایی بیشتر شود.
مطابق لایحه بودجه سال 1399، برای پروژه اتصال اردبیل به شبکه ریلی در دوران برنامه پنجم توسعه و پیش از آن، اعتباری بالغ بر 395 میلیارد تومان تخصیص یافته است. این طرح به طول 175 کیلومتر از سال 1382 آغاز شده و پیشبینی میشود تا سال 1407 به طول بینجامد.
افزایش بهرهوری ناوگان و خطوط ریلی موجب افزایش علاقه دولتمردان به توسعه و ترویج حمل و نقل ریلی و افزایش جذابیت راهآهن برای سرمایهگذاران غیردولتی خواهد شد.
تا زمانی که شبکه حمل و نقل ریلی به ساختاری منظم، کارآمد و بهرهور تبدیل نشده است، افزایش تعداد آلات نقلیه ریلی اعم از واگن و لکوموتیو، افزایش و توسعه خطوط و یا پروژههای توسعهای از این جنس،نمیتواند به افزایش سهم راهآهن از حمل و نقل کشور و فرصتهای ترانزیتی منطقه کمک کند.