همزمان با شروع واگذاری ناوگان باری راه آهن در سال ۸۴ تلاش هایی برای تغییر رویکرد خصوصی سازی در راه آهن صورت پذیرفت و با تشریح تفاوت شرایط کشورهای اروپایی که مدل تفکیک عمودی را برای خصوصی سازی انتخاب کرده بودند، استفاده از رویکرد تجمیع عمودی مانند ژاپن و آمریکا به مشاور مربوطه پیشنهاد شد.
وزیر راه و شهرسازی گفت: با بهرهبرداری از هفت پروژه زیرساخت ریلی در دست اجرا، طول شبکه ریلی ایران تا پایان سال ۱۴۰۰ به ۱۶هزار کیلومتر افزایش خواهد یافت.
در حالی که بسیاری از کارشناسان از نحوه اولویتدهی به احداث زیرساختهای ریلی انتقاد میکنند، اما برنامهریزان دولتی همچنان بر توسعه شبکه ریلی به مناطق بدون توجیه اقتصادی اصرار دارند.
نشریه فوربس در گزارشی که به تازگی منتشر کرده است ضمن بررسی وضعیت صنعت ریلی ایران در حال حاضر، معتقد است: «بلندپروازیهای اخیر صنعت ریلی ایران موجب شده است مهندسان راهآهن و شرکتهای فعال در این زمینه از سراسر جهان در دروازههای تهران صف ببندند و با خوشحالی ساخته شدن زیرساختهایی را که تازه آغاز میشوند، پیشبینی کنند.»
جمهوری آذربایجان، همسایه شمالی ایران یکی از کشورهای مهمی است که توانسته است در مقوله حملونقل ریلی پیشرفتهای قابلتوجهی داشته باشد، بهگونهای که طبق گزارشهای جهانی توانسته است در سال 2017 از نظر کیفیت زیرساختهای ریلی به رده 29 در دنیا دست پیدا کند.