کموبیش، از یکی دو ماه منتهی به ١٨ اردیبهشت ـ روز خروج آمریکا از برجام ـ نهادهای مسئول از بازگشت تحریمها اطلاع نسبی داشتهاند و نسبت به تهدیدات آینده در صنعت حملونقل دریایی اطلاعات لازم را کسب کردهاند.
اگر دریچههای تحریم تنگتر شود امکان استفاده از دست دومها برای شرکتهای ایرانی به طور گسترده وجود نخواهد داشت و در خوشبینانهترین حالت، 50 هواپیمای دست دوم میتوان به دست آورد که نه سنشان مشخص خواهد بود و نه اینکه تا چه زمانی میتوان از آنها استفاده کرد.
مدیرکل بنادر سیستان و بلوچستان خروج آمریکا از برجام را بر مناسبات ایران و هند در بندر چابهار بی تاثیر خواند و به تشریح روابط با هند و افغانستان پرداخت.
اگر در سالهای پایانی دهه ۸۰، عدهای از سیاستمداران ایرانی، تحریمهای سازمان ملل علیه برنامه هسته ایران را با کاغذپاره قیاس میکردند، اقتصاد ایران، امروز و پس از عبور از سالهای سخت ابتدایی دهه ۹۰، بهخوبی میداند که اوجگیری تحریمها تا چه میزان میتواند کار را برایش دشوار کند.
برنامه توسعه سواحل مکران قرار بود بزرگترین اتفاق در توسعه کشور باشد؛ برنامهای که حالا با خروج آمریکا از برجام باید دید چه آیندهای برایش رقم میخورد. چرا که تا الان بیشتر تمرکزها برای توسعه سواحل مکران روی جذب سرمایهگذاریها و فاینانسهای خارجی بوده؛ قراردادهایی که با تصمیم ترامپ آینده قسمت زیادی از آنها به خطر افتاده است و دیگر خیلی از طرفهای خارجی حاضر به پذیرش ریسک حضور در مکران به بهای از دست دادن روابط تجاری و اقتصادی خود با آمریکا نیستند. در چنین شرایطی است که عبدالغفور ایراننژاد، نماینده چابهار در مجلس هم در گفتگو با «حملونقل» از مبهم بودن آینده شراکت با طرفهای خارجی در این منطقه سخن میگوید.
در جاهایی که سازندههای داخلی امکانات لازم را داشته باشند، از توان آنها استفاده میکنیم، همچنانکه پیش از این نیز همینگونه بوده است. ما تنها در بحث تأمین قطعات لکوموتیو است که باید تلاش کنیم زودتر مشکلات را حل کنیم.