ونزوئلایی شدن اوضاع اقتصادی ایران نگرانی است که برخی آن را مطرح می سازند. واقعیات اقتصاد ایران و تفاوت های چشمگیر میان دو کشور باعث می شود تا ابرتورم یا ونزوئلایی شدن هرگز به وقوع نپیوندد.
پرداخت سود بالا، یعنی سود حقیقی 10 درصد در اقتصادی که طی 10سال به طور متوسط دو تا سه درصد رشد داشته، معنای دیگری غیر از دیوانگی کامل نداشته. جالب است که دولت یازدهم نیز با آن مخالفت چندانی نکرد، چون پرداخت سود بالا سپر تورمی بود، و تورم را پایین نگاه میداشت، هرچند که اقتصاد را داغان میکرد.
یک اقتصاددان با تاکید بر لزوم کاهش اگاهانه نقش نفت در اقتصاد کشور گفت: تحریم نفت در نهایت منجر به کاهش درآمدها در سال جاری می شود اما نمی تواند ما را به زانو درآورد.
معاون امور بندری و اقتصادی سازمان بنادر و دریانوردی مطرح کرد:
ظرفیت فراوان استفاده نشده اقتصاد ایران یکی از مهمترین دلایل امید به آینده است که در بیانیه اخیر مقام معظم رهبری موسوم به «گام دوم» تاکید شد. سرپرست سازمان توسعه تجارت دراین باره از کشش صادرات ایران برای بازار ۱۰۰۰میلیارد دلاری کشورهای همسایه خبر داد.
درخواست مناظره؛ این جدیدترین خواسته بخشخصوصی از مسئولان دولتی در عرصه دریایی کشور است. عرصهای که هرچند در بسیاری از بخشها جلودار استفاده از توان سرمایهگذاران بوده اما بهنظر میرسد راهی طولانی تا به نتیجه رساندن قوانین بالادستی کشور دارد.
یک روزنامه آلمانی گزارش داد که برلین و پاریس درباره سازوکار مالی ویژه برای ایران به توافق رسیدند و به زودی با راه اندازی این نهاد، ۹ کشور اروپایی به آن میپیوندند.
شوربختانه، در غیابِ نظریه روشن برای حکمرانی عمومی و مدیریت اقتصاد ملی و نبود نظامِ انباشت دانش و معرفت در دستگاه دیوانسالاری سرکوب قیمت و جنگ با معلولها بهمنطورِ پاسخ به خواست عمومی در اولولیت قرار میگیرد.
تحریم پدیدهای است که اگرچه در سیاستهای داخلی ریشه دارد اما از بیرون مرزها به ما تحمیل شده اما تورم قطعا محصول خطای سیاستگذاری یا نادیده گرفتن اصول علم اقتصاد توسط سیاستمداران خودمان است.
احمدینژاد به ردیفهای بودجه باور نداشت، او تصور میکرد باید گونی پول در دست گرفت و در میان مردم پول نقد پخش کرد! کمااینکه در سفرهای استانی چکپول بین مردم توزیع میکرد.