برنامه‌های کلان توسعه کشور، ترسیم کننده نقشه راه شقوق مختلف حمل و نقل از جمله در حوزه ریل به شمار می روند. پرسش اینجاست که قوانین برنامه توسعه پیشین تا چه اندازه در حوزه حمل و نقل ریلی محقق شده است؟
براساس اعلام پلیس راهور در سال 1402 به طور متوسط روزانه حدود ۴۵ نفر در تصادفات نوروزی جان خود را از دست دادند؛ آماری که با توجه به پیش بینی ۷ میلیون مسافر جاده ای در نوروز ۱۴۰۳ بار دیگر بحث ابزارها و راهکارهای بازدارنده از رانندگی های پرخطر در جاده ها را به زیر ذره‌بین می برد.
راه‌آهن در بیش از یک قرن ورود به کشور ما سرمایه‌های فراوانی از لحاظ سخت‌افزاری، زیرساختی و دانش و تخصص در خود اندوخته است.
تجربیات قبل نشان می دهد از زمان اعلام رسمی نیاز به لکوموتیو (برگزاری مناقصه) تا دریافت اولین نمونه، خوش بینانه حداقل سه سال زمان لازم است. آیا باید نظاره گر بود و در سه سال آینده افزایش حجم بار ریلی را منوط به اضافه شدن لکوموتیوها کرد؟
برخی کارشناسان می گویند بندر فاو در آینده به یک رقیب بزرگ برای ایران تبدیل شده و فرصت های زیادی را برای عراق فراهم می کند تا نقش خود را در ترانزیت منطقه ای و موقعیت ژئوپلیتیکی خود به طور گسترده تقویت کند.
در لایحه برنامه هفتم توسعه اقتصادی کشور چند حکم در ارتباط با حوزه ریلی آمده است. حکم ماده 108 آن محتوای خوبی دارد که در صورت تصویب و صد البته اجرای درست و دقیق در مشورت با بخش خصوصی و کارشناسان مستقل می تواند باعث تحول در بخش حمل ریلی بار داخلی کشور شود.
مسئله تنظیم گری به تنهایی برای ایجاد تحول در بخش ریلی کافی نیست.
به اعتقاد برخی کارشناسان ریلی، غلو در نقش رگولاتور ریلی موجب افزایش جذابیت سرمایه گذاری در صنعت ریلی و رفع مشکلات اصلی فعلی نخواهد شد.
یکی از کارشناسان حمل و نقل نموداری از وضعیت شاخص کیلومتراژ متوسط سالانه خودروی شخصی در اروپا و بعضی از دیگر کشورهای اروپایی را منتشر کرد.
تجربیات گذشته در تامین ناوگان ریلی به خصوص از منابع خارجی نشان می دهد حداقل فرصت چند ساله برای ورود اولین دسته از این ناوگان لازم است. بررسی قرارداد 150 دستگاه لکوموتیو مسافری زیمنس نشان می دهد در آبان 1385 قرارداد شرکت راه آهن با گروه مپنا امضا شده و علیرغم توانمندی سازنده خارجی و گروه مپنا، اولین نمونه های سی بی یو حدودا 4 سال بعد در سال 1389 وارد سرویس ناوگان شرکت راه آهن شده است.
