تعیین تکلیف برای تمامی شرکتهای حمل در خصوص شرایط اخذ کمیسیون و میزان آن بهصورت یکسان و یکپارچه در کل مسیرهای داخلی نیز دیگر خواسته صنفی رانندگان و مالکان کامیون است.
لفظ توافقی بودن کرایهها بزرگترین ظلمی است که در حق این صنف شده است. توافقی که هیچگاه بهطور قانونی مشخص نشده که بین چه کسانی است و با همین خلاء قانونی سالهاست صاحبان کالا، شرکتهای حملونقل، دلالان و واسطهگران از استیصال رانندگان سواستفاده کرده و از سرمایه آنها به نفع خود بهرهکشی میکنند.
با توجه به اینکه دولت یارانه زیادی برای سوخت پرداخت میکند، مصرف داخلی سوخت با توجه به قیمت ارزان آن توجیه اقتصادی ندارد و همین امر باعث شده است مسئولان با توسعه بخش ریلی و همچنین سهمیهبندی سوخت اندکی از زیان خود را کاهش دهند.
کدام راننده اگر کرایه منصفانه و منطقی برای یک مسیر وجود داشته باشد حاضر به تردد بهصورت یکسر بار است؟ مگر رانندگان بهجزحمل بار بهدنبال کار دیگری هستند که حاضر شوند بدون بار به مبدا اولیه بازگردند؟
نفتکشداران در ایران در حال ورشکستگی هستند. اینقدر بی عدالتی در حق این قشر زحمتکش روا نیست. مردم (بخش خصوصی) سرمایهگذاری کردهاند برای خدمت و کسب روزی حلال، اجازه ندهید بهخاطر بی کفایتی برخی از دست اندرکاران این بخش، چرخ صنعت از کار بیفتد.
بر اساس خبرهایی که در شبکههای مجازی منتشر شده، رانندگان نفتکش در بوشهر روز دوشنبه ۱۵ آبانماه، در اعتراض به طرح برندینگ شرکت نفت و همچنین به دلیل عدم رسیدگی به خواستههاشان، دست از کار کشیدند.