با پیشرفت فناوریهای ارتباطی، کسبوکارهای مختلف هم دچار تغییرات زیادی شدهاند. یکی از کسبوکارهای نو پا که تأثیر زیادی بر جامعه دارد، تاکسیهای اینترنتی است. این تاکسیها با نرخ پایین و دسترسی مناسب توانستهاند بخش زیادی از حملونقل شهری را دراختیار بگیرند و صدای رانندگان آژانس و تاکسیها را دربیاورند.
با افزایش رو به گسترش استفاده از خودروهای شخصی این فکر به اذهان خطور میکند که تنها راه علاج آن، احداث پارکینگ در مراکز شهرها است، شاید در گذشته این تفکر دارای طرفدارانزیادی بود اما، امرزوه این نظریه مردود اعلام شده و کارشناسان حملونقل و مدیریت شهری ساخت پارکینگ در قلب شهر را یکی از عوامل ترغیب مردم به استفاده از خودروهای شخصی میدانند.
اگر این تحولات در کشوری دیگری رخ می داد و در آنجا مدیرانی بودند توانسته اند کشور را از خطر نجات دهند، درآمد ملی را افزایش دهند، ضریب سلامت مردم را افزایش دهند و... چه رفتاری با این مدیران می شد؟ جز این است که در هر کشوری از چنین افرادی، تقدیر می شد و حتی مخالفان سیاسی نیز کارهای ملی آنان را می ستودند؟
شهردار یا شارمند، طبق تعریف دانشنامهای، به نگهبان یا گردانندهٔ شهر، گویند، اما بر اساس معانی رایج در ایران، شهرداری نهادی است عمومی، غیر دولتی، محلی و خودکفا، یعنی مثل دیگر نهادهای دولتی از بودجهٔ دولتی استفاده نمیکند و باید دارای درآمد محلی برای اداره خود باشد که این درآمد توسط شورای اسلامیشهر به تصویب رسیده و در قالب عوارضات از مردم در تهران قدیم اخذ میشد.