یکی از مهمترین آثار مثبت مرکز تحقیقات مشارکت در تصمیمات اساسی بود (با به چالش کشیدن پیشنهادات خرید یا اجرای پروژه توسط سایر ادارات کل) که با مشخصه پیچیدگی راهآهن تناسب نداشت و موجب صرف هزینه غیر اثربخش میشد.
تا زمانی که شبکه حمل و نقل ریلی به ساختاری منظم، کارآمد و بهرهور تبدیل نشده است، افزایش تعداد آلات نقلیه ریلی اعم از واگن و لکوموتیو، افزایش و توسعه خطوط و یا پروژههای توسعهای از این جنس،نمیتواند به افزایش سهم راهآهن از حمل و نقل کشور و فرصتهای ترانزیتی منطقه کمک کند.
در شرایطی که هزینه تعمیر لکوموتیوهای موجود برای شرکتهای ریلی بالا است و برای خرید لکوموتیو و ناوگان به خریدهای خارجی و ارزی نیاز است، نوسازی ناوگان قدیمی اقدام مثبتی است.
صنعت ریل ایران در طول سالهای گذشته پیشرفتهای قابلتوجهی کرده و با توجه به اهمیتی که به این عرصه در سیاستهای کلان داده شده است، میتوان اتفاقات مثبتی که در سالهای قبل به وجود آمده را بهطور مشخص دید. در کنار تلاشهایی که برای گسترش نفوذ خطوط ریلی و افزایش تعداد استانهای متصل به ریل صورت گرفته، ما در عرصههای زیرساختی مانند واگن پیشرفتهای جدی داشتهایم و حتی در رابطه با ساخت ریل ملی نیز پیشرفتهایی حاصل شده است.
زیمنس با ایران قرارداد جدیدی امضا نمیکند. هرچند این خبر در نگاه نخست تنها علاقه نداشتن یک شرکت خارجی برای ادامه حضور خود در ایران تعبیر میشد اما در عمل یک پیام بسیار مهم برای صنعت ریلی ایران به همراه داشت.
کاهش ۴۵ دقیقهای زمان مانور قطارهای مسافری در محور راهآهن جنوب شرق محقق شد.
ایجاد خطوط ریلی باری در این محور نیز منجربه حمل دوبرابری بار نسبت به سال گذشته شد.
بر اساس تصمیمی که قبلا توسط راهآهن جمهوری اسلامی ایران اتخاذ و اخیراً ابلاغ شده است، تردد ناوگان بیش از سی سال سن در شبکه ریلی کشور ممنوع شده است و ظاهراً این تصمیم از ابتدای برنامه تابستانی امسال عملیاتی خواهد شد. این تصمیم به دلیل احتمالاً کمبود نیروی کشش و لکوموتیو و کشنده است. منابع تأمینکننده داخلی و خارجی به دلیل مشکلاتی چون تحریم، نبود نقدینگی و منابع مالی و افزایش نرخ ارز، امکان تأمین لکوموتیوهای موردنیاز راهآهن را ندارند و با روند جدید تحریمها و مشکلات ارزی این امر تشدید خواهد شد.