علیرغم مزیت های بیشمار حمل و نقل ریلی با پیش فرض مطلوبیت آن در اقلیم اقتصادی کشور و همچنین باوجود تاکید فراوان اسناد بالادستی و برنامه های توسعه، هنوز سهم حمل و نقل ریلی در کشور به میزان مورد نظر حتی نزدیک هم نشده است.
اگر مشکلات کنونی حمل و نقل جاده ای، دریایی، ریلی و هوایی را شناسایی، بررسی و ریشه یابی کنیم، درخواهیم یافت بهره وری پایین یکی از مهمترین ریشه های عملکرد ضعیف این بخش ها است که با راهبردهای مناسب بهبودپذیر است.
بررسی اهداف اجرایی برنامه میانمدت راه آهن/ بخش 46
در حال حاضر ظرفیت ناوگان حمل کانتینری راه آهن ایران به دلیل قلت میزان حمل مربوطه، به ظاهر برای رفع نیازهای موجود کفایت میکند. اما با راه اندازی حمل بارهای کانتینری از مبادی بنادر جنوبی امام، رجایی و بهشتی به مقاصد آپرین، سرخس، امیر آباد (اینچه برون) و انزلی (و احتمالاً بالعکس)، قطعا کمبودهای مربوطه به شدت مشهود خواهد گردید.
به لحاظ ظرفیت تخلیه و بارگیری کانتینرهای پر و خالی در سال 95، بنادر ایران به مرز 5.5 میلیون تیاییو رسیده، ولی فقط حدود 50.1 در صد از این ظرفیت مورد بهره برداری قرار گرفته است.
بررسی اهداف اجرایی برنامه میانمدت راهآهن/ بخش 36
برای آنکه راه آهن در حمل و نقل ترکیبی و کانتینری در سطح داخلی موفق شود، باید به مراکز لجستیکی بزرگ کشور نظیر مناطق اقتصادی سلفچگان و سیرجان مستقیماً متصل گردد. از طرف دیگر لازم است که زمینههای لازم برای توسعه قابل توجه ظرفیت بندر خشک و لجستیکی اختصاصی ریلی، یعنی آپرین اقدام شود و همزمان زمینههای لازم در آن برای فعالیت بیشتر حمل ترکیبی (با همیاری جاده ای) فراهم گردد.