پرسش درخوری که هیچ گاه به سوال اصلی خنثی کنندگان کودتا تبدیل نشد و یا اگر به ذهن شان رسید، به آمریکای جهانخوار نسبت داده شد این بود که کدام دولت خارجی پشت این کودتا بود و چه نفعی از آن می برد؟ آیا هدف نقشه ابلهانه و ساده کودتا با این تعداد از افسران نظامی کارکشته، واقعا کشتن رهبران انقلاب و سرنگونی نظام و برقراری نظام سیاسی تازه ای بود یا طراحان واقعی و پشت پرده هدف غیرمستقیم دیگری داشتند؟
عکس هایی که در اینجا ملاحظه خواهید کرد بین سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۲ گرفته شده اند؛ یعنی در آخرین دهۀ حیات امپراطوری عثمانی؛ حکومتی که قریب به ۶۰۰ سال بر آناتولی، قفقاز و سرزمین های عربی خاورمیانه حکومت کرده بود.
رضاشاه بارها و بارها سفر کرد، چه در زمان سربازی و قزاقی اش و چه در دوران وزارت جنگ، نخست وزیری و حتی پادشاهی اش آن گونه که تاریخ می گوید، چهل روزه بود که از سفری سخت جان سالم به در برد و ۶۷ ساله بود که در پایان یک سفر ناخواسته - تبعید در سرزمین غریب، جان به جانان تسلیم کرد.
دروازه دولت حدود سال ۱۲۵۰ شمسی در زمان ناصرالدین شاه و در جریان توسعۀ شهر تهران ساخته شد. این یکی از شش دروازه ای بود که در آن زمان به دیوارهای شهر تهران افزوده شدند.
در اینجا سه عکس تاریخی از خیابان فردوسی یا علاءالدوله را می بینید که در اواخر دورۀ قاجار یا اوایل دورۀ پهلوی ثبت شده اند. (این عکس ها در اصل سیاه و سفید بوده اند و در این جا با استفاده از نرم افزار به صورت رنگی درآمده اند).
پل خشتی پاشاکی یکی از آثار تاریخی و معماری منحصر به فرد است که در شهر لاهیجان، استان گیلان واقع شده است. این پل یکی از نمونه های برجستهٔ معماری خشتی در ایران است و جزو آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
کار ساخت بنای فعلی آرامگاه ابن سینا در سال ۱۳۳۳ شمسی به پایان رسید. معمار این بنا هوشنگ سیحون بود که آن را با الهام از معماری عصر ابن سینا و خصوصا برج گنبد قابوس طراحی کرد.