20 فرودگاه خطرناک دنیا که کابوس خلبان‌ها هستند
کد خبر: 198581 |
در تمام دنیا فرودگاه‌هایی وجود دارند که با طبیعت سخت و آب و هوای متغیر سازگار شده‌اند. فرودگاه‌هایی خطرناک که نشست و برخاست از آن کار هر خلبانی نیست. این مجموعه نگاهی دارد به فرودگاه‌های خطرناک دنیا. فرودگاه‌هایی که به کابوسی برای خلبان‌ها تبدیل شده اند.
ترجمه و تنظیم: مسعود یوسفی
منبع: فوربس
-
فرودگاه لوکلا، نپال
کوهنوردان حرفه‌ای و همیالیانوردان این فرودگاه را به خوبی می‌شناسند. این فرودگاه در ارتفاع 3هزار متری از سطح دریا نزدیک قله اورست قرار دارد و فرود در آن، به اندازه صعود به اورست ماجراجویانه و خطرناک است. در برخی مواقع ارتباط الکترونیکی برج مراقبت با هواپیما قطع میشود و خلبان مجبور است به طور مستقیم از کنترلر پرواز برای فرود راهنمایی بخواهد. چشم‌انداز باند این فرودگاه که فقط چیزی حدود 500 متر طول دارد؛ یک دیواره عظیم از رشته کوه هیمالیا است؛ اما پیش از آن، دره‌ای به عمق 700 متر انتظار شما را می‌کشد که فضای رعب انگیزی ایجاد می‌کند
-
فرودگاه تونکانتین/هندوراس
با توجه به نزدیکی به کوه و همچنین باریک بودن باند ، عملیات فرود در این فرودگاه کار بسیار پیچیده‌ای است؛ خلبانان به دلیل محدودیت فضای لازم مجبورند در نزدیکی دره فرود بیایند. تجربه‌ای که بسیاری از آنها را به یاد فرود روی یک ناو هواپیمابر می‌اندازد. از طرف دیگر، شرایط نامساعد آب و هوا را نیز باید به مشکلات نشست و برخاست از این فرودگاه اضافه کرد.
-
فرودگاه پارو/ بوتان
فقط 17 خلبان در دنیا، صلاحیت نشست و برخاست از فرودگاهی را دارند که باند آن در محاصره کوه‌هایی به ارتفاع 5500 متر است. باند 2هزار متری این فرودگاه فقط در روزهای خاصی به روی هواپیماها باز است. فضای دید خلبانان برای فرود تا لحظه آخر برای خلبانان دور از دسترس است چرا که آنها پیش از فرود باید با زاویه 45 درجه بین کوه‌ها مانور حرکتی داشته باشند. حتی روی کوه علامت‌هایی وجود دارد که به خلبان کمک می‌کند فاصله ایمنی را از کوه رعایت کند.
-
فرودگاه سیبا/هندغربی
جزیره‌ای در دریای کارائیب متعلق به هلند که لوکیشن فیلم «کینگ کونگ» بوده است یکی از کوتاه‌ترین باندها را در میان فرودگاه‌های دنیا دارد. یعنی فقط 396 متر باند برای فرود یک هواپیما که کار را برای خلبان‌ها سخت می‌کند. فقط خلبانان مجاز و آموزش‌دیده قادرند که از این فرودگاه نشست و برخاست داشته باشند.
-
فرودگاه بین‌المللی کورچه‌ول/فرانسه
باند این فرودگاه فقط 518 متر طول دارد و با شیب 18.5 درجه ساخته شده است. این شیب باند موجب میشود عملیات برخاست هواپیما به سختی صورت گیرد و نیاز به مهارت خاص خلبان دارد. در این فرودگاه، فقط یک بار فرصت فرود دارید؛ چون باند فرودگاه کوتاه است و خلبان باید تمام مهارت و تجربه خود را در همان بار اول به کار گیرد. کار سختی است؛ اما باید بدانید که شرایط بدتر هم میشود: در این فرودگاه خبری از چراغ‌های راهنما نیست و در هوای توفانی کوهستان، فرود هواپیما تقریباً غیرممکن است
-
فرودگاه بین‌المللی ولینگتون/نیوزلند
تنها باند 2هزار متری این فرودگاه در محاصره «آب» است. فرودگاه در منطقه‌ای کوهستانی بنا شده و عملیات لندینگ هواپیما را برای خلبان‌ها دشوار می‌کند.
-
پایگاه مک‌موردو/ جنوبگان
باند این فرودگاه، روی یک صخره آتشفشانی در جزیره «راس» از لایه یخی به قطر 4 اینچ ساخته شده است. این باند یخی تابستان‌ها اینجا در قطب جنوب و در پایگاه مک‌موردو مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمستان‌های این منطقه از کره زمین 24ساعته تاریک است و خلبانان برای فرود بسیار کار سختی دارند.
-
فرودگاه بین‌المللی پرنسس جولیانا/سنت مارتین
این فرودگاه در کنار ساحل تفریحی «ماهو» در این کشور متعلق به پادشاهی هلند قرار دارد. عکس‌های اینستاگرامی را از این فرودگاه و جاذبه گردشگری که برای مردم ایجاد می‌کند فراموش کنید. فرود در این فرودگاه که باند آن فقط 2164 متر طول دارد، برای خلبانان یک کابوس است چون باید در ارتفاع بسیار پایین به ساحل و مردمی که رو به بالا دست تکان می‌دهند عملیات لندینگ را انجام دهند
-
فرودگاه نارسارسواک/گرینلند
فرودگاه نارسارسواک با کد یاتا UAK یک باند فرود بتن دارد و طول باند آن ۱۸۳۰ متر است. این فرودگاه در جنوب گرینلند ساخته شده و دو طرف باند آن، آب است. وزش باد شدید تهدیدآمیزترین عامل برای فرود در باند 1828 متری است. اگر آتشفشانی که در همسایگی این فرودگاه است با خاکستر کورکننده فوران کند ، حتی به فکر بازدید از اینجا نباشید.
-
فرودگاه گیسبورن/نیوزلند
فرودگاه گیسبورن با کد یاتا GIS یک باند فرود آسفالت به طول ۱۳۱۰ متر دارد. این فرودگاه در ک در ارتفاع ۵ متری از سطح دریا واقع شده‌است. موقعیت عجیب و غریب این فرودگاه، عبور یک ریل راه‌آهن از وسط باند است. ضمن اینکه اطراف باند نیز با گیاهان و درختان زیادی پوشیده است و نشست و برخاست از این فرودگاه با برنامه‌ریزی دقیق برج مراقبت انجام میشود.
-
فرودگاه بین‌المللی بارا/اسکاتلند
این فرودگاه در ساحل جزیره «رموت» ساخته شده و خلبانان، برای نشست و برخاست از این فرودگاه دو مشکل اساسی دارند. اول آب و هوای متغیر ساحل و دوم جزر و مد دریا. باند فرودگاه فقط 1.5 متر از سطح دریا بالاتر است و در زمان بالا آمدن آب دریا به زیر آب می‌رود
-
فرودگاه تیومان/مالزی
عملیات لندینگ در این فرودگاه کار هر کسی نیست. خلبانان در زمان فرود، باید به سمت کوهستان پرواز کنند و با یک چرخش 90درجه‌ای به سمت باند فرود بروند. فرود هواپیما باید خیلی سریع باشد چون پایان باند پوشیده از صخره‌های خطرناک است
-
فرودگاه بین‌المللی جبل‌الطارق
فرود روی باند این فرودگاه که 1676 متر طول دارد؛ کار سختی نیست؛ اما خیابان اصلی شهر از وسط باند می‌گذرد و در زمان لندینگ، باید حتماً به روی خودروها بسته شود. باند فرودگاه همچنین به دریا ختم میشود و خلبان‌ها باید با تمرکز بالایی بلافاصله پس از فرود ترمز کنند.
-
فرودگاه بین‌المللی جبل‌الطارق
علاوه بر خیابانی که از وسط این باند می‌گذرد؛ عوامل آب و هوایی نیز در خطرناک بودن این فرودگاه تاثیرگذارند. در فوریه سال 2019 ، یک ایرباس بریتیش ایروز هنگام عملیات لندینگ و نشست؛ با باد شدیدی مواجه شد و پیش از انحراف هواپیما و سقوط آن، مجبور شد به مالاگا اسپانیا،یعنی 100 کیلومتر آن سوتر برود.
-
فرودگاه مادیرا/پرتغال
جزایر مادیرا منطقه‌ای خودمختار در کشور پرتغال در شمال اقیانوس اطلس به پایتختی فونشال است. این فرودگاه نیز یک شاهکار مهندسی است. چرا که روی یک سطح شیب‌دار و صخره‌ای قرار گرفته است. برای ساخت این فرودگاه مجموعه ای از سکوها در یک جزیره مصنوعی کار گذاشته شد.باند فرودگاه روی بیش از 180 ستون قرار گرفته است و باید در هنگام فرود هواپیما در برابر فشار شدید شوک مقاومت کند. تعداد محدودی از خلبانان پس از اتمام آموزش پیشرفته در یک شبیه ساز ، قادر به پرواز در این فرودگاه هستند. نشست و برخاست از این فرودگاه همچنین به دلیل وزش باد شدید ، کوه های مرتفع از یک سو و اقیانوس از طرف دیگر خطرناک است.
-
فرودگاه مادیرا/پرتغال
این فرودگاه به نام کریستیانو رونالدو نامگذاری شده است. با وجود خطرات بسیار برای نشست و برخاست، فقط یک حادثه در این فرودگاه در سال 1977 رخ داده که در آن بوئینگ 727 از انتهای باند خارج شد و 167 نفر جان باختند.
-
فرودگاه کانگانهاوس/سائوپائولو برزیل
این فرودگاه در برزیل به باند کوتاه و فرود خطرناک خود معروف است. این فرودگاه در میان ساختمان‌های عظیم و درهم پیچیده شهر شلوغ سائوپائولو ساخته شده و باند فرودگاه بسیار لغزنده است
-
فرودگاه سوالبار/نروژ
تمام باند 2483 متری این فرودگاه روی یخ ساخته شده است. پرواز در این فرودگاه فقط در طول روز مجاز است بنابراین فرودگاه در تمام زمستان تعطیل است. در تابستان هم باند فرودگاه عایق کاری میشود تا بر اثر گرمای خورشید، یخ ها آب نشوند.
-
فرودگاه محلی تلیوراید/آمریکا
تلیوراید شهری کوهستانی در ایالت کلرادو ایالات متحده آمریکا است که جمعیت آن در سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، ۲٬۳۲۵ نفر بوده‌است. این شهر هر ساله در تابستان و زمستان مقصد گردشگران است. فعالیت‌های زمستانی در این شهرک شامل اسکی، دوچرخه سواری بر برف و یخ نوردی میشود. فرودگاه محلی این شهر روی صخره بنا شده و به دلیل آب و هوای کوهستانی بسیار خطرناک است.
-
فرودگاه اسکیاتوس/یونان
اسکیاتوس جزیره‌ای کوچک در شمال‌غربی دریای اژه است. این جزیره وسعتی حدود ۱۲ کیلومتر مربع و بر طبق سرشماری سال ۲۰۱۱ میلادی دارای جمعیت ۶٬۰۸۸ نفراست. این جزیره یکی از محل‌های اصلی ناوگان دریایی خشایارشا در طی جنگ‌های ایران و یونان بوده‌است. این فرودگاه نیز شبیه فرودگاهی که در سنت مارتین ساخته شده، با باند کوتاه 1600 متری در کنار ساحل است و هواپیماها برای فرود از ارتفاع چند متری گردشگران عبور می‌کنند. برای عملیات تیک‌آف نیز هواپیماها باید سوختگیری کمتری کنند تا سبک‌تر شده و قبل از خروج از باند؛ تیک‌آف کنند. هواپیماها سپس در فرودگاه تسالونیکی فرود آمده و مجدداً سوختگیری می‌کنند.
اخبار مرتبط