شهر بندری در تنگنا

تین نیوز |  خوزستان استانی است که 4 درصد مساحت و 6 درصد جمعیت کشور را با چهارمیلیون و 531 هزار نفردر خود جای داده است. این استان دارای 200 کیلومتر مرز آبی و بیش از سه بندرگاه مهم ازجمله بندر امام خمینی، آبادان و خرمشهر است و با داشتن دو پایانه مرزی ( شلمچه و چزابه) با کشورعراق هم مرز است. از سوی دیگر درکنار این پتانسیل ها باید به ظرفیت های مهم صنعتی و اقتصادی استان هم توجه ویژه داشت زیرا استان خوزستان بیش از 40 درصد میادین نفتی ایران را در خود جای داده و بخش مهمی از نفت صادراتی کشور از این استان به کشورهای دیگر صادر می شود. در کنار این ظرفیت، استان خوزستان به دلیل جای گرفتن پالایشگاه آبادان، پتروشیمی ماهشهر، کارخانه ذوب و فولاد خوزستان، چند کارخانه سیمان، نیشکر و تعداد دیگری از صنایع بزرگ و مادراستانی صنعتی محسوب می شود. اما با همه این ویژگی های خاص اقتصادی استان که باید به آن ها پتانسیل های کشاورزی و گردشگری را هم اضافه کرد، خوزستان با چالش های مهم از جمله نرخ بالای بیکاری، مشکلات زیست محیطی و تعطیلی تعداد زیادی از واحدهای صنعتی رو به رو است. در این گزارشی نگاهی به چالش ها و پتانسیل های شهرهای این استان انداخته ایم.
 
بانک ها و ترس از تکرار پرونده 3 هزار میلیارد تومانی
 یکی از مشکلاتی که در سطح استان خوزستان به شدت خود را نشان می دهد،چالش های بانکی و عدم تخصیص تسهیلات و اعتبارات لازم به بخش صنعت، بازرگانی و بخش های دیگر است. این مشکل از دو سال پیش و بعد از روشن شدن پرونده اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی «مه آفرید امیر خسروی» و درگیری چند بانک استان خوزستان با این پرونده بالا گرفت و ترس بسیار زیادی در بین مسئولان بانک های خصوصی و دولتی در سطح استان خوزستان به وجود آورد که حاصل آن کاهش بسیار زیاد پرداخت تسهیلات و وام های بانکی بوده و همچنان ادامه دارد.
 
البته این کاهش پرداخت تسهیلات درشرایطی درخوزستان به چشم می خورد که این استان از نظر جذب سرمایه قرض الحسنه در بین 5 استان ابتدایی کشور جای گرفته است و جذب سرمایه در بانک های استان بسیار بالاست ولی پرداخت تسهیلات روندی کاملا عکس دارد و نزولی است؛ موضوعی که باعث شده تا سالانه بخشی از سرمایه هایی که مردم استان خوزستان در بانک ها سپرده گذاری می کنند از سوی ساکنان و سرمایه گذاران دیگر استان ها به عنوان تسهیلات جذب شود.
 
درحال حاضر میزان پرداخت تسهیلات از سپرده های مردمی در استان خوزستان حدود 40 درصد است و حدود 60 درصد سهم سپرده های استان خوزستان از سوی بانک ها در دیگر استان های کشور جذب می شود در صورتی که در شرایط عادی بانک ها در استان ها باید 80 تا 85 درصد از سهم سپرده های جذب شده را در خود استان ها به عنوان تسهیلات به متقاضیان پرداخت کنند و اختصاص دهند.
 
به گفته بسیاری از فعالان اقتصادی و بانکی دراستان خوزستان، ساکنان استان های دیگر کشور بیشتر از خود فعالان این استان از سپرده های بانکی خوزستان برای سرمایه گذاری در بخش های اقتصادی، صنعتی، بازرگانی، گردشگری و کشاورزی بهره می برند و این به دلیل پایین بودن ریسک پذیری مسئولان بانکی در استان است. یکی از فعالان اقتصادی و کارشناسان امور بانکی استان خوزستان در این باره می گوید:« سرمایه های بانک های خوزستان درحال حاضر به جای این که رونق اقتصادی در خود استان به وجود آورد برای استان های دیگر اشتغال زایی می کند. سرمایه های بانکی استان خوزستان را استان های تهران، فارس و اصفهان و مناطق دیگر جذب می کنند و واحدهای صنعتی خود استان ماه هاست که در انتظار گرفتن وام و تسهیلات بانکی هستند.»
 
همچنین کاهش ریسک پذیری مسئولان بانکی در استان خوزستان باعث شده تا رونق اقتصادی در استان و راه اندازی واحدهای صنعتی و تولیدی جدید به شدت کاهش یابد و سهم سرمایه گذاری های جدید در استان تحت شعاع این مشکل قرار گیرد. به شکلی که بسیاری از واحدهای صنعتی و تولیدی در خوزستان در شهرک های صنعتی به دلیل عدم تخصیص تسهیلات بانکی نیمه کاره رها شده اند. مسئول یکی از واحدهای قطعه سازی در شهرک صنعتی شهر اهواز در این باره می گوید:« تعداد از فعالان اقتصادی استان درشهرک های صنعتی سرمایه گذاری کرده اند، زمین خریده اند و بخشی از سوله های کارخانه را هم بالا برده اند و برای ادامه کار ماه هاست که منتظر وام بانکی هستند تا بتواند کار ساخت و ساز را پایان دهند ولی به دلیل ندادن وام کارها نیمه کار رها شده است.»
 
او می گوید که به دلیل عدم پرداخت وام بخش هایی از شهرک های صنعتی استان خوزستان شبیه «ساختمان های نیمه مخروبه تخت جمشید» شده است.
 
البته کارشناسان و مسئولان بانکی در استان خوزستان کاهش ریسک پذیری را به دلیل فشاری می دانند که به مسئولان بانک های استان بعد از پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی وارد شد. یکی از کارشناسان بانکی می گوید:« بسیاری از مسئولان بانک ها احضار و مورد بازجویی قرار گرفتند و حساب مالی بانک های بازرسی شد و این باعث به وجود آمدن ترس در بین مسئولان بانکی شد تا جایی که اکثر آن ها دادن وام های بانکی را دردسر می دانند.»
 
درکنارعدم پرداخت تسهیلات جدید یکی دیگر از مشکلات بانکی در سطح استان خوزستان فشار بانک ها به واحدهای صنعتی و تولیدی است که پیش از این وام و تسهیلات دریافت کرده اند اما به خاطر مشکلات اقتصادی، افزایش تحریم ها و کاهش تولید توان پرداخت به موقع بازپرداخت قصدهای بانکی را نداشته اند. تحقیق میدانی دیدبان در شهرک و واحدهای صنعتی استان نشان می دهد بانک ها استان تعدادی از این واحدها را به دلیل عدم بازپرداخت تسهیلات در اختیار گرفته اند و قصد فروش آن ها را دارند. صاحب یکی از واحدهای تولیدی اهواز دراین باره می گوید:« فشار بانکی در ماه های گذشته تیر خلاصی برای بسیاری از واحدها  بوده اند در صورتی که بهتر است بانک ها با دادن تسهیلات جدید به جای تعطیلی و فروش واحد به آن ها کمک کنند تا دوباره سرپا شوند نه اینکه آن ها را تعطیل کنند و ارزان تر از قیمت واقعی به فروش برسانند.»
 
البته برای رسیدگی به مشکلات بانکی در ماه های گذشته در سطح استان خوزستان کمیته ای تحت عنوان « حمایت از سرمایه گذاری مشروع» زیر نظر دادگستری و با حضور بخش های مختلف از جمله اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی اهواز تشکیل شده تا به درخواست های فعالان اقتصادی استان به خصوص کسانی که نیازمند فرصت برای بازپرداخت قصدهای بانکی هستند رسیدگی کنند تا جلوی تعطیلی واحدهای جدید، افزایش بیکاری و مشکلات بعدی گرفته شود.  
 
صنعت در سایه جنگ تحمیلی
 دراستان خوزستان 45 شهرک و ناحیه صنعتی وجود دارد که 5 شهرک صنعتی آن درشهر اهواز مرکز استان جای گرفته است. به گفته یکی از مسئولان سازمان شهرک های صنعتی استان، تاکنون حدود 2200 واحد صنعتی برای شروع کار در شهرک صنعتی استان خوزستان قرار داد بسته اند ولی تنها 990 واحد پروانه بهره برداری گرفته اند و مابقی این قرار دادها هنوز جنبه های اجرایی به خود نگرفته است.
 
قدیمی ترین شهرک صنعتی در استان خوزستان و یکی از شهرک های صنعتی قدیمی کشور، شهرک صنعتی داخل شهر اهواز است که در سال 1347 راه اندازی شده است و از 170 واحد شکل گرفته که 80 درصد آن ها شرکت ها و واحدهای قطعه سازی هستند. واحدهایی که با بازدید میدانی از این شهرک می توان متوجه عدم رونق کاری و اقتصادی و حتی تعطیلی تعدادی از آن ها شد. با گردشی در این شهرک صنعتی می توان تابلوها و پارچه نوشته هایی را دید که جلوی واحدهای صنعتی نصب شده است و خبر از فروش آن ها می دهد. مانند واحد صنعتی «میرو ایران» سازنده سازه های فلزی که بعد از سال های بسیار فعالیت، تعطیل شده و جلوی آن پارچه نوشته ای برای فروش نصب شده است. این واحد پیش از تعطیلی، سازه های فلزی برای نمایشگاه ها و شرکت ها می ساخته و در زمان جنگ دکل های فلزی تولید می کرده است.
 
البته تعدیل نیرو و بعد تعطیلی این واحد صنعتی در شهرک صنعتی اهواز مشکلی است که درحال حاضر بیش از 40 درصد واحدهای صنعتی و تولیدی در سطح استان خوزستان به خصوص در شهرک های صنعتی با آن درگیر هستند. اتفاقی که البته دراستان های دیگرهم تاکنون تیم تحقیقاتی دیده بان با آن رو به رو بوده است. به گفته بسیاری از فعالان اقتصادی و بخش خصوصی درحال حاضر حدود 30 درصد فعال، 30 درصد نیمه فعال و 40 درصد تعطیل شده اند.
 
اما عواملی که دراین بین در کاهش رونق صنعتی استان خوزستان نقش داشته است، بخشی به دلیل مشکلاتی اقتصادی است که دیگر استان های کشور هم در چند سال گذشته با آن درگیر بوده اند و مهم ترین آن ها شامل مطالبات بخش خصوصی از دولت، فشار تحریم ها، کمبود منابع اقتصادی و سرمایه درگردش واحدهای صنعتی، بالا رفتن قیمت و نوسانات ارزی، اجرای نادرست قانون هدفمندی یارانه ها، قدیمی بودن صنایع و تکنولوژی ها، مشکلات گمرکی، نیاز به تکنولوژی های جدید و وجود سازمان های شبه دولتی که فرصت های اقتصادی و صنعتی را درمناقصه ها به دست می گیرند، می شود.
 
یکی از مشکلات اصلی بخش خصوصی دراستان خوزستان، دولتی بودن بیشتر صنایع است که باعث شده بخش خصوصی و فعالان اقتصادی استان شکل واقعی و توانمند به خود نگیرند و نتوانند در بخش های اصلی و کلان اقتصادی استان حضور فعال داشته باشند و قدرتمند بشوند. به گفته بیشتر فعالان صنعتی در شرایط کنونی بیش از 90 درصد واحدهای صنعتی بزرگ و مادر در استان مانند صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد، نیشکر و...همگی دولتی هستند.
 
یکی از فعالان صنعتی استان که در اهواز یک واحد تولیدی دارد در این باره می گوید:« خوزستان استانی کاملا صنعتی است ولی در این بین پیمانکاران و تولیدی های خصوصی همگی خرد هستند و بسیار کوچک که هیچ وقت نتوانسته اند بزرگ شوند و وسعت بگیرند زیرا همیشه تحت شعاع صنایع بزرگ بوده اند و به همین خاطر هیچگاه مورد حمایت چندانی هم نبوده اند در شرایطی که هر کدام از این واحدهای استان در استان های دیگر می توانستند حرف برای گفتن داشته باشند و به مرور زمان بزرگ تر و قدرتمند تر شوند.»
 
البته درکنار دولتی بودن بخش عمده صنایع دراستان چالش بزرگ تری به اعتقاد فعالان صنعتی و اقتصادی در سطح استان خوزستان وجود دارد که از آن به عنوان بزرگ ترین دغدغه و مشکل واحدهای صنعتی یاد می کنند و البته راهکاری بسیار ساده و قابل حل هم دارد و آن عدم استفاده از توانمندی ها و پتانسیل های بومی چه از نظر نیروی انسانی و چه از نظر تجهیزات و فرصت های اقتصادی و صنعتی است. به گفته بسیاری از فعالان بخش خصوصی و اقتصادی در استان خوزستان درحال حاضر اکثر واحدهای صنعتی مادر و بزرگ مانند صنایع نفت و پتروشیمی از نیروهای غیر بومی و تجهیزاتی استفاده می کنند که بسیاری از آن ها امکان تولید و ساخت در واحدهای صنعتی استان را دارند اما در استان های دیگر تولید می شوند و به واحدهای صنعتی استان منتقل می شوند.
 
یکی از مسئولان سازمان شهرک های صنعتی استان خوزستان در این باره می گوید:« در شرایطی که مثلا شرکت های نفتی و گازی می توانند تجیهزات و قطعات مورد نیاز صنعتی خود را به واحدهای قطعه سازی داخل استان سفارش دهند اما شاهد این هستیم که از این پتانسیل که می تواند ایجاد اشتغال کند و چرخ اقتصادی استان را به چرخش در آورد استفاده نمی شود.»
 
او می گوید:« بسیاری از واحدها و دفاتر خرید تجهیزات و قطعات صنعتی شرکت های بزرگ و مادر نفت و گازی استان خوزستان در تهران جای گرفته اند و مسئولان آن ها قطعات خود را به شرکت هایی در تبریز، اصفهان و شهرهای دیگر سفارش می دهند یا از کشورهای خارجی تامین می کنند درصورتی که اگر به شرکتی در استان سفارش داده شود هم اشتغال ایجاد می شود هم واحدهای صنعتی استان توانمند می شوند و هم به دلیل نزدیکی واحدها با صنایع در هزینه ها صرفه جویی می شود.»
 
به گفته او درصورتی که تنها 30 درصد تجهیزات لازم صنایع بزرگ استان به واحدهای صنعتی و خصوصی داخل استان سفارش داده شود، نه تنها واحدهای کنونی فعال می شوند که بسیاری از واحدهای جدید با ظرفیت های بالای برای اشتغال هم به وجود می آورد و نرخ بیکاری در استان را کاهش می دهد. استان خوزستان با وجود پتانسیل های بسیار زیاد در حال حاضر نرخ بیکاری بالایی دارد که حتی از میانگین کشوری هم بیشتر است؛ نرخ بیکاری رسمی کشور که از سوی مرکز آمار در اسفند سال 91 اعلام شده 1/12 درصد بوده است در صورتی که در خوزستان 8/13 است. همچنین این آمار زمانی ملموس تر می شود که نگاهی جزئی تر به آمار بیکاری شهرهای کشور کرد و متوجه شد در بین شهرهای مهم کشور که بیشترین میزان بیکاری را دارند 7 شهر استان خوزستان مانند مسجد سلیمان با 4/43 درصد، شادگان با 35.9 درصد، اندیمشک با 34.2 و خرمشهر با 2/30 درصد حضور دارند.
 
اما این آمار بیکاری در استان خوزستان درحالی از سوی مرکز آمار اعلام شده که بسیاری از فعالان اقتصادی و مردم در سطح استان معتقدند صنایع و شرکت های بزرگ استان از نیروهای بومی استان و پیمانکارهای بومی استفاده نمی کنند و این کارگران و نیروهای متخصص استان های دیگر و همجوار خوزستان هستند که دراین شرکت ها فعالیت و کار می کنند. یکی از پیمانکاران در شهر اهواز در این باره می گوید:« درحال حاضر اکثر پیمانکاران اصلی غیر بومی هستند و با خود کارگر از استان های دیگر می آورند درحالی که بچه ها و جوان های خوزستانی بیکار هستند.»
 
او می گوید:« درست است که شرکت های بزرگ و نفت و پتروشیمی و... استان خوزستان ملی هستند اما باید سهمی ویژه به نیروهای بومی استان و شهرهای اطراف بدهند، آلودگی هوا و مشکلات صنایع برای مردم استان است و کارش برای دیگران؟»
 
از سوی دیگر به جز این مشکلات بسیاری از مردم و فعالان اقتصادی و صنعتی معتقدند باوجود گذشت حدود 25 سال از پایان جنگ هنوز سایه جنگ روی استان و بخش صنعتی وجود دارد و همچنان عقب افتادگی صنعتی و فرصت های از دست رفته سال های جنگ در استان خوزستان جبران نشده است. به گفته بسیاری از فعالان اقتصادی استان خوزستان در تمام سال هایی که استان خوزستان درگیر جنگ و بازسازی مناطق و شهرها و واحدهای اقتصادی و صنعتی بوده است استان های دیگر با سرمایه گذاری های اقتصادی و حمایت های دولتی و راه اندازی کارخانه ها و صنایع جدید رشد کرده اند ولی خوزستان از این چرخه عقب مانده است. به اعتقاد کارشناسان برای جبران این عقب افتادگی دولت باید با سرمایه گذاری ها جدید و حمایت ویژه از سرمایه گذاری در سطح استان خوزستان شرایطی را برای فعال شدن واحدهای صنعتی و اقتصادی بزرگ جدید به وجود آورد.
 
فرصت های صادراتی 
استان خوزستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و هم مرزی با کشورعراق از طریق مرزهای زمینی شلمچه و چزابه و همچنین وجود مرزهای آبی گسترده و بنادر مهمی همچون بندر امام خمینی، بندرخرمشهر، آبادان و اروند کنار پتانسیل های بالایی برای صادرات و فعالیت های تجاری و بازرگانی دارد به شکلی که به گفته یکی از مسئولان اقتصادی استان در 8 ماه سال جاری باوجود اینکه میزان صادرات کشور 8/12 کاهش یافته است اما در همین مدت میزان صادرات از مرزهای استان خوزستان 13 درصد افزایش داشته است و حجم آن 3 میلیارد دلار ( بدون مواد نفتی و پتروشیمی) بوده است. آماری که نشان می دهد درصورت سرمایه گذاری روی این پتانسیل استان خوزستان می تواند از رونق اقتصادی خوبی برخوردار شود و بخشی از مشکل بیکاری را با استفاده از ظرفیت تجارت و بازرگانی خود حل کند.
 
درحال حاضر کشورعراق به دلیل شرایط خاص، بازار بسیار مناسبی برای سرمایه گذاری و تجارت محسوب می شود و به گفته یکی از تجار مهم خوزستانی به هرچیزی که تصور شود از ناخنگیر تا قطعات بزرگ سنگ های معدنی و سیمان نیازمند است و این موضوع فرصتی پیش روی فعالان استان خوزستان است تا از این ظرفیت استفاده کند. البته این تاجر می گوید در سال های گذشته بازرگانان خوزستانی نتوانسته اند آنقدری که کشور عراق کشش و استعداد صادراتی دارد از آن استفاده کند. او می گوید:« به نظر می رسد مسئولان و بازرگانان خوزستانی باوجود اینکه از شلمچه تا بصره نزدیک ترین شهر عراق کمتر از 3 ساعت فاصله وجود دارد اما شناخت مناسبی از این بازار ندارند و برنامه ریزی درست و بلند مدتی هم برا ی به دست گرفتن آن نکرده اند.»
 
محصولات نفتی و پتروشیمی، فلزات ، آهن، مواد معدنی، مصالح ساختمانی و کشاورزی بیشترین کالاهای صادراتی بهعراق هستند. به گفته فعالان خوزستان استان برای موفقیت در صادرات و بازرگانی با کشورعراق از طریق مرزهای زمینی علاوه بر برنامه ریزی نیازمند زیرساخت های مناسب هم هست که مهم ترین آن پایانه های مرزی است. در استان خوزستان دو پایانه و بازارچه مرزی مهم شلمچه و چزابه وجود دارد ولی درحال خاضر این پایانه ها از امکانات و تجهیزات مناسبی برخوردار نیستند و این مشکلات بسیاری را برای بازرگانان ایرانی به وجود آورده است. همچنین این مشکل یعنی نبود زیر ساخت های مناسب در مرزهای آبی استان هم وجود دارد به صورتی که ناوگان دریایی و کشتی هایی که در حمل بار در استان فعالیت می کنند قدیمی و فرسوده هستند و امکانات به روز ندارند. همچنین وضعیت حمل و نقل ریلی استان هم به همین شکل است، تجهیزات زیربنایی راه آهن، ریل ها و قطارهایی که در استان مورد استفاده قرار می گیرد بسیار قدیمی هستند و به همین دلیل پر ریسک و بسیار کند هستند؛ در صورتی که می توانستند امکان ویژه ای را برای صادرات و بازرگانی در استان خوزستان به وجود آورند.
 
 چالش های زیست محیطی و آب
 براساس بررسی ها و اعلام سازمان بهداشت جهانی، آلوده ‌ترین شهر جهان درحال حاضر شهر اهواز مرکز استان خوزستان است. همچنین استان خوزستان به دلیل آلودگی های بالای صنعتی و نفت و صنایع مرتبط با آن با مشکلات زیست محیطی و الودگی های بالای صنعتی دست به گریبان هستند و زندگی را برای ساکنان استان با سختی های بسیار و مشکلات بهداشتی و خطرات جانی رو به رو کرده اند. مثلا طبق آمارهای مراکز بهداشت و درمان بیماری های تنفسی در شهر اهواز روزانه دست کم 200 نفر را به صورت میانگین به مراکز درمانی می کشاند. همچنین در دو ماه گذشته که حجم آلودگی های صنعتی در اهواز بالا بوده و بعد از بارش دو باران اسیدی بیش از 6 هزار نفر به دنبال مشکلات تنفسی روانه بیمارستان شدند. همچنین در کنار آلودگی هوای شهرها به خاطر وجود واحدهای صنعتی و نفتی گرد و غبار یا همان ریز گردها هم به معضلی جدید در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ استان تبدیل شده است و در برخی از روزهای سال میزان آن تا حدی افزایش می یابد که فاصله 4، 5 متری هم امکان دید ندارد.
 
به جز بحث ریزگردها و آلودگی هوا که جان ساکنان استان راه تهدید می کند و به نظر می رسد به دلیل مشکلات واحدهای صنعتی و نفت و گاز به وجود آمده بحران کمبود آب و نبود آب مناسب شرب هم دربسیاری ازشهرهای استان به چالشی بزرگ تبدیل شده است و در این بین کارشناسان انتقال منابع آبی استان به شهرهای دیگر و زدن تونل های انتقال آب و سدهای متعدد روی رودخانه های استان را عامل اصلی بروز این بحران می دانند. بحرانی بسیار جدی که باعث شد تا مردم استان چندی پیش در کنار رودخانه کارون و برای جلوگیری از انتقال آب کارون به اصفهان و نقاط مرکزی کشور زنجیره انسانی درکنار رودخانه تشکیل دهند و نمایندگان خوزستان در مجلس به این موضوع انتقاد کنند.
 
هم اکنون میزان آب رودخانه های اصلی سطح استان خوزستان مانند کارون بسیار کاهش پیدا کرده است به صورتی که با گشتی درمناطق اطراف رودخانه کارون درشهر اهواز به سادگی متوجه می شوید که دبی آب بسیار پایین است و عرض رودخانه هم بسیار کم شده است تا جایی که بسیاری از نقاطی که تا چند سال پیش جز رودخانه بودند و در آن ها آب جاری بود حالا توسط مسئولان شهری آسفالت شده اند و به خیابان تبدیل شده اند. در حال حاضر در بسیاری از شهرهای استان خوزستان مردم از آب شرب مناسب برخوردار نیستند و حل این بحران به یکی از اولویت های اصلی استان تبدیل شده است.
 
همچنین درکنار کاهش سطح آب رودخانه های نبود آب شرب مناسب در خوزستان، ریختن فاضلات و پساب های صنعتی، کشاورزی و مسکونی به داخل رودخانه های استان به معضلی دیگر تبدیل شده است، به صورتی که در برخی از نقاط حاشیه رودخانه کارون در اهواز یا بهمن شیر در خرمشهر می توان به خوبی بوی تند و بد فاضلاب را حس کرد. به اعتقاد کارشناسان محیط زیست و فعالان اقتصادی درصورتی که دولت برنامه ای منسجم برای حل مشکل آب و آلودگی های زیست محیطی و هوا در شهرهای استان خوزستان به خصوص اهواز تدوین و اجرایی نکند در چند سال آینده با بحران های اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی بسیاری رو به رو می شود که زندگی در این استان را سخت یا غیر ممکن می کند.