حفظ پویایی ۲۴ ساعتی شهرها با ظهور شهرداران شب

به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا، چشم انداز شبانه شهرها طی سال ها شاهد دگرگونی قابل توجهی بوده است و از اوایل دهه ۲۰۰۰ با ظهور بیش از ۸۰ شهردار شب در سطح جهان ارتقا یافته است. توسعه طرح شهرداران شب با فرصت ها و چالش های گوناگونی همراه است که به یکی از موضوعات اولویت دار در بسیاری از شهرهای جهان تبدیل شده است. پتانسیل شهرها برای ایجاد فضاهایی برای کار و اوقات فراغت پس از تاریکی هوا می تواند به ایمن تر، فراگیرتر و مولدتر شدن شهرها کمک کند.

عناصر کلیدی گسترش فعالیت در شب

شهرها را می توان مثل یک کامپیوتر ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار دانست. سخت افزار به زیرساخت هایی همچون روشنایی عمومی، حمل و نقل و قابلیت فضاهای عمومی برای ارائه فرصت های ایمن و فراگیر برای تعامل اجتماعی اشاره دارد. سخت افزارهای شهری باید به گونه ای اجرا شوند که مدیریت زندگی در شهرها پس از تاریکی هوا را به آسانی فراهم کنند. شهرها همچنین به نرم افزارهای شبانه همچون مقررات، کدها و الگوهای رفتاری نیاز دارند که رفتار شبانه در شهر را نظم می بخشد.

جدا از این دو مؤلفه، حکمرانی شبانه که به نهادهای مسئول مدیریت زندگی در شب مربوط می شود، یکی دیگر از عناصر مورد نیاز برای گسترش فعالیت های شهری پس از تاریکی هوا است. مشارکت های دولتی خصوصی، میزبانان محلی و نقش نوظهور شهردار شب از جمله مواردی هستند که نقش بسزایی در این زمینه ایفا می کنند.

بین «زندگی شبانه» و «زندگی در شب» تفاوت وجود دارد، زندگی شهری در شب یک اکوسیستم است و زندگی شبانه زیرمجموعه ای از آن به حساب می آید. به عبارت دیگر، مدیریت زندگی در شب شامل همه امور به ویژه فعالیت های غیرفراغتی همچون فعالیت هایی است که در بخش مراقبت های بهداشتی، حمل ونقل و تدارکات انجام می شود.

پیدایش شهردار شبانه

شهرداران شب افرادی هستند که مسئولیت اداره زندگی شهری در شب را بر عهده دارند. این نقش در ۱۵ سال گذشته، از زمان پیدایش آن در شهرهای اروپایی همچون آمستردام و برلین تا گسترش آن در سراسر جهان تکامل یافته است. سرچشمه این عنوان از هلند و با الهام از شاعر و مجری هلندی می آید که دوست داشت خود را «شهردار شب» روتردام خطاب کند.

مطالعات مربوط به فعالیت های شبانه در شهرها از حدود دهه ۱۹۹۰ به ویژه در کشورهایی مانند بریتانیا شروع شد. اولین مورد بر تحول مراکز شهرهای فراصنعتی فراتر از بازه زمانی ساعت ۹ شب تا ۵ صبح متمرکز بود و با عواملی مانند تبدیل انبارها و ساختمان های متروکه به مکان های عمومی، باشگاه ها و فضاهای خلاقانه اجرا شد.

موج دوم مطالعات متمرکز بر چگونگی تنظیم این فعالیت های جدید بود که به سرعت در حال گسترش بودند. اجرای راهکارهایی همچون نصب دوربین مداربسته، قوانین منطقه بندی، صدور مجوز و تأکید بر نقش پلیس و دولت های شهری در کاهش مشکلات ناشی از افزایش فعالیت های شهری در شب در آن مطالعات بررسی شد.

موج سوم مطالعات که بسیار پویاتر بود به ادغام داده ها و مکانیسم های برنامه ریزی برای اندازه گیری تأثیر اقتصاد شبانه بر کیفیت زندگی و رفاه شهروندان می پرداخت. ظهور شهرداران شبانه را می توان موج چهارمی دانست که طرفدار رویکرد مشارکتی برای مدیریت شب شهری است.

امروزه بسیاری از شهرها، ادارات یا دفاتری رسمی برای مدیریت زندگی در شب با همکاری سایر سازمان های شهری ایجاد کرده اند. نقش شهردار شب در شهرهایی مانند آمستردام، لندن، مانهایم، نیویورک و واشنگتن دی سی این مناطق را قادر ساخته است که از اقدامات واکنشی به سیاست های بلندمدت پایدار گذر کنند. شهرداران شب در این شهرها بر اساس تخصص خود به مشاورانی تبدیل شده اند که به شهرهای دیگر در مورد نحوه مدیریت زندگی در شب مشاوره می دهند.

طی سه دهه گذشته تحولاتی در حکمرانی شبانه در سراسر جهان، به ویژه در قاره آمریکا، تحت تأثیر شهرهای بزرگ مانند نیویورک ایجاد شده است. شهرداران شبانه بین المللی اغلب به صورت آنلاین و حضوری برای به اشتراک گذاشتن دانش و تجربه دست اول در مورد نحوه مدیریت اقتصاد شبانه خود با یکدیگر همکاری می کنند.

با این حال، هر شهر و منطقه ویژگی های منحصربه فرد خود را دارد و استراتژی های حکومت شبانه باید با در نظر گرفتن تاریخ، زمینه محلی و این ویژگی های خاص طراحی شود. برای مثال در یک منطقه به شدت نابرابر در آمریکای لاتین، ارتباط بین فعالیت شبانه و جرم و جنایت کاملاً واضح است و نشان می دهد که چرا اکثر استراتژی ها در این مناطق بسیار محدودکننده هستند.

چالش های مدیریت زندگی شهری در شب

شهرداران و سیاست گذاران شبانه اغلب با یک مجموعه تصورات نادرست مواجه هستند که مانع از استفاده از منابع موجود برای انجام کارشان می شود. اولین تصور غلط این است که داشتن شب های کوتاه تر مترادف با شب های بهتر است، اما مدیریت کارآمد شبانه مستلزم محدود کردن ساعات و فعالیت ها پس از تاریکی هوا با اقداماتی مانند مقررات منع تردد و نیست.

آمستردام نمونه ای عالی از شهری است که با ارائه سیاست هایی که فعالیت های شبانه را گسترش می دهند، این تصور غلط را از بین برده است. این شهر در ۲۰۱۰ مجوزهای ۲۴ ساعته را معرفی کرد که هدف آن رفع تراکم در مناطق سنتی زندگی شبانه با تشویق فعالیت های جدید خارج از مرکز شهر است. وقتی همه مؤسسات همزمان تعطیل می شوند، همزمان هزاران نفر به خیابان ها می آیند و تراکم سرسام آوری در شهر ایجاد می شود. این طرح ثابت کرد که با گسترش مجوزهای بیست وچهارساعته و ایجاد تنوع در ساعت آغاز و پایان فعالیت های مختلف در طول شبانه روز، آرامش نسبی در شهر برقرار می شود.

دومین تصور غلط این است که زندگی در شب باید یک تجربه یکسان در سراسر شهر باشد یا به عبارت دیگر، همه به یک اندازه آن را تجربه کنند. مطالعاتی در این زمینه انجام شده است که نشان می دهد چگونه ویژگی های مکانی مانند توزیع مبلمان شهری، روشنایی، ترافیک و مسیریابی می توانند بر تجربیات اجتماعی تأثیر بگذارند و چگونه این تجربیات می توانند بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی همچون سن، جنسیت، نژاد و درآمد ساکنان بخش های مختلف، متفاوت باشند.

مفهوم نادرست دیگر این است که زندگی در شب هم علت و هم پیامد تغییرات آب و هوایی است. افزایش فعالیت شبانه اغلب با آلودگی نوری و صوتی و سایر اثرات زیست محیطی نظیر افزایش دما همراه است. با این وجود، کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اسپانیا در حال حاضر شاهد تردد بیشتر در فضاهای عمومی در شب هستند و فعالیت های شغلی در فضای باز را در شرایط گرمای شدید روز ممنوع کرده اند. سازمان های شهری در این مناطق باید به تدریج برنامه های کاری را تطبیق دهند و روی برنامه ریزی و زیرساخت هایی سرمایه گذاری کنند که امکان استفاده بیشتر از فضاهای عمومی را در شب فراهم کنند که هوا خنک تر است.