دریاچه مهارلو، عجیب ترین دریاچه ایران

به گزارش تین نیوز به نقل از اقتصادآنلاین، دریاچه مهارلو به واسطه همجواری با کلانشهر شیراز، یکی از مناطق گردشگری و تفرجگاهی محسوب می شود. این دریاچه به وسیله سه رودخانه خشک، حمزه و سروستان و همچنین روان آب های کوه های مجاور تغذیه می شود. این دریاچه ۲۸ کیلومتر طول، ۱۰ الی ۱۵ کیلومتر عرض دارد و به طور کلی مساحت آن ۲۵۷ کیلومتر مربع می باشد و به دریای آزاد راه ندارد. از آنجا که میزان تبخیر در دریاچه مهارلو بالاست، بخشی از بستر آن را لایه ای از نمک می پوشاند و فقط در بخش های شمالی و مرکزی آن با عمق بسیار کم و شوری زیاد، آب وجود دارد.

چنانچه تصمیم گرفتید به دیدن دریاچه صورتی ایران بروید، پیشنهاد می دهیم از پاییز تا اواسط اردیبهشت ماه به این دریاچه سفر کنید. در این فصول دریاچه پرآب است و آب وهوای دلپذیرتر و خنک تری دارد.

یکی از پدیده های جالب این دریاچه وجود پدیده کشند قرمز می باشد. کشندهای قرمز نوعی از جلبک ها می باشند که نسبت به شوری مقاوم بوده و زمانی که شوری آب بالا می رود، این جلبک ها رشد بیشتری می یابند. تکثیر بیش از حد این موجودات سبب می شود که تراکم جلبک ها در سطح آب بالا رفته و به صورت لایه ای قرار گیرند که مانع از تبادل هوا با آب و در نهایت کاهش اکسیژن می شود. در این شرایط برخی از این موجودات سمّی را تولید می کنند که برای آبزیان یک خطر بالقوه به شمار می رود و از این رو حیات آبزیان و جانوران مجاور دریاچه را به خطر می اندازد. مهم ترین جانورانی که در مجاورت این دریاچه زندگی می کنند، فلامینگو، مرغابی، تنجه، اردک سرسبز، آبچلیک، چوکا و آنقوت می باشند.

علت صورتی بودن دریاچه

در دریاچه مهارلو به دلیل شوری آب و نور فراوان، نوعی جلبک سبز بی خطر تک سلولی به نام دونالیلا سالینا رشد می کند. این جلبک خوراک میگوی آب شور یا آرتمیا یک سانتی متری است که در آب های شور مثل مهارلو زندگی می کند. جلبک سالینا با افزایش دما و غلظت نمک، نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می شود؛ بتاکارتن خطر اکولوژیک و زیست بوم برای این دریاچه ندارد.

اهمیت صنعتی

دریاچه مهارلو گنجی طبیعی و خدادادی است که از نظر تجاری و صنعتی از اهمیت بالایی برخودار است. این دریاچه از مهم ترین منابع تأمین کننده نمک خوراکی و صنعتی استان فارس است. همچنین در این دریاچه نوعی جلبک به نام دونالیلا سالینا رشد می کنند که در صنعت غذایی، تولید دارو و لوازم آرایشی به عنوان رنگ دانه قابل استفاده است.

جلبک دونالیلا سالینا همچنین غذای نوعی میگو به نام آرتمیا است. آرتمیا موجودی است که در آب های شور زندگی می کند و در آب دریاچه مهارلو نیز این موجود یافت می شود. پرندگانی چون فلامنیگو از آرتمیا تغذیه می کنند. آرتمیا در صنعت پرورش ماهی اهمیت بالایی دارد و در پرورش ماهی های خاویاری، زینتی و میگو از آن استفاده می کنند و در صادرات نیز سود سرشاری از آن به دست می آید.از دریاچه مهارلو برای تهیه نمک صنایع استان فارس استفاده می شود.

تهدیدات زیست محیطی منطقه

دریاچه مهارلو مانند بسیاری از تالاب ها و دریاچه های ایران با تهدیدات زیست محیطی متعددی از جمله خشکسالی مواجه است. این دریاچه در متعادل ساختن آب وهوای شهر شیراز موثر است و در زمستان از سرمای شدید و در تابستان به دلیل رطوبت حاصل از این دریاچه، از گرمای شدید جلوگیری می کند؛ اما در دهه های اخیر، این دریاچه به دلیل بارش کم و خشکسالی به کانون ریزگردها تبدیل شده و موجب آلودگی هوای منطقه می شود.

کم آبی و خشکسالی دریاچه مهارلو بر کشاورزی نیز تأثیرگذار است؛ به گونه ای که اگر دریاچه مهارلو به طور کامل خشک شود، با وزش باد، نمک های بستر دریاچه برخاسته و خاک های اطراف دریاچه جابه جا شده و باعث ایجاد مشکلاتی برای کشاورزان و در نهایت شور شدن زمین های کشاورزی می شود.

تهدید دیگری که گریبان دریاچه مهارلو است، آلودگی این دریاچه با آلاینده ها و فلزات سنگینی مانند سرب است که از طریق آب رودخانه ها و فاضلاب وارد آب مهارلو می شوند. تبخیر آب دریاچه مهارلو در فصل تابستان زیاد است و این موجب افزایش آلاینده ها و بیشتر شدن آن ها از حد مجاز می شود. برداشت های بی رویه از آب های زیرزمینی و حفر چاه های غیرمجاز نیز بر اکوسیستم این دریاچه اثر گذاشته و موجب کاهش جمعیت و تنوع پرندگان مهاجر شده است.

بهترین زمان بازدید

چنانچه تصمیم گرفتید به دیدن دریاچه صورتی ایران بروید، پیشنهاد می دهیم از پاییز تا اواسط اردیبهشت ماه به این دریاچه سفر کنید. در این فصول دریاچه پرآب است و آب وهوای دلپذیرتر و خنک تری دارد.

نحوه دسترسی

برای رفتن به دریاچه مهارلو باید به استان فارس و شهر شیراز سفر کنید. سپس جاده شیراز به فسا را در پیش بگیرید و بعد از طی حدود ۶۰ کیلومتر از مسیر، به روستای مهارلو برسید.

آدرس: استان فارس، حدود ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی شیراز