خصوصی سازی راه آهن

  • به اعتقاد کارشناسان صنعت ریلی، تشکیل نهاد رگولاتور در بخش ریلی همزمان با شروع خصوصی سازی لازم بوده و یکی از علل اصلی عدم توفیق در خصوصی سازی فعالیت های ریلی فقدان همین نهاد است.

  • خصوصی سازی ریلی در ایران درست تعریف نشد

    کارشناسان تاکید دارند واگذاری زیرساخت و خطوط ریلی به بخش خصوصی قابلیت اجرایی ندارد، اما مالکیت راه آهن در زیرساخت مانع استفاده از این ظرفیت در سایر بخش ها نیست و ناوگان را می توان به بخش خصوصی واگذار کرد.

  • در تحلیل وضعیت خصوصی سازی بخش ریلی لازم است به سه سطح از واگذاری امور شامل برون سپاری، کوچک سازی و خصوصی سازی توجه شود چرا که ممکن است این مفاهیم به اشتباه به جای یکدیگر استفاده شود و عملا انتظارات غیر واقعی ایجاد کند.

  • راه آهن نه تنها برای الگوشدن بهره وری استعداد وافر دارد و می تواند رشد چندین برابری را در زمان بسیار کوتاه فراهم نماید بلکه پیچیدگی بالای این صنعت نیازمند مدیریت چندوجهی است که موفقیت در آن، سطح مدیریت کشور را نیز بهبود خواهد بخشید .

  • یادداشت وارده:

    میعاد صالحی دانش آموخته صنعتی شریف بدون حتی یک روز سابقه کار در شرکت راه آهن، در مهرماه ۱۴۰۰ با حمایت علی جعفری از سوی مرحوم رستم قاسمی، مدیرعامل شرکت راه آهن شد.

  • اکنون پس از 13 سال از تصویب این آیین نامه و عدم تحقق اهداف قانون سوخت و سیاست های حمل و نقل و تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری در اولویت راه آهن، باید این پرسش بررسی و مشخص گردد که آیا آیین نامه فوق با نواقص فراوان باید اجرا شود (تا پس از یک دهه مانند شرکت تراورس بازگردد) و آیا بند 9 مربوط به ماشین آلات نیز باید مسیر مشابه تراورس را طی نماید.

  • دولت نباید در اموری که توسط بخش خصوصی قابل انجام است با بخش خصوصی رقابت کند. از منظر دیگر در وضعیت فعلی شرکت تراورس تابعه شرکت راه آهن و خودش پیمانکار راه آهن است و تعارض منافع در این خصوص بارز است. پس خصوصی سازی آن ضرورت دارد.