آب دریا، حدود 96 درصد از آب موجود در زمین را دربر می گیرد، به همین سبب بهترین منبع برای تأمین آب شرب تمیز همراه با انرژی بدون کربن است. ده ها سال است که دانشمندان توانسته اند عملیات شیرین کردن آب و تهیه هیدروژن را به طور جداگانه انجام دهند. ولی تأمین آب شیرین و گاز هیدروژن در یک فرایند پیوسته امری نسبتاٌ جدید است.
زباله ها بر اثر دمای شدید پلاسماییِ بدون خاکستر، به موادی چون قطران، فلزات سنگین و گازهای سمی تجزیه می شوند. بدین ترتیب حجم زیادی بیوگاز مصنوعی سرشار از هیدروژن آزاد می گردد.
آمونیاک به زیرساختهای سنگین برای ذخیره کردن تحت فشار و دمای بالا نیاز ندارد و آن را می توان در دمای منفی 33 درجه سانتی گراد به مایع تبدیل نمود و برای صادرات به سادگی و با ایمنی بالا جابجا کرد.
گلدمن ساکس، هیدروژن سبز را یکی از مصادیق فرصت استثنایی در هر نسل می داند که بازاری 10 تریلیون دلاری در 2050 خواهد داشت. در آن زمان هر کشوری که فاقد جای پایی در اقتصاد هیدروژن باشد، از اهمیت و مزیت جغرافیایی پایین تری برخوردار می شود.