پاکدستى به زبان ساده

 مهندس محمدعلی مفرح، کارآفرین ایرانی و بنیانگذار بانک صادرات ایران در نهم آبان ماه سال 1295 شمسی در محله سرچشمه تهران متولد شد .

وی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین چهره های اقتصادی و کارآفرینی ایران است . مهندس مفرح سرانجام در 22 مهرماه سال 1362 بر اثر سکته قلبی چشم از جهان فروبست و در بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد .

 نکات خواندنی

 پدر مهندس مفرح ، حاج ابوالقاسم مفرح تاجر مشهور چای و بنیانگذار بیمارستان مفرح در تهران است .

محمدعلی مفرح در سال ۱۳۳۱ بانک صادرات و معادن ایران (که بعدها به بانک صادرات ایران تغییر نام داد) را تأسیس کرد . 

 مفرح از ادوارد ژوزف که در آن زمان از کارشناسان بانکی خوشنام بود برای مدیریت عامل بانک دعوت کرد , بعد از ژوزف ، مفرح خود بعنوان مدیر عامل انتخاب و تا اواخر ۱۳۵۶ در این سمت باقی بود .

ابتکاراتى که مفرح و همکارانش در اداره بانک صادرات به خرج دادند موجب توسعه سریع این بانک شد . نخست آنکه نسبت به توسعه شعب بانک در شهرها و روستاها بطور متعدد اقدام کردند و در هر کوى و برزنى شعبى از بانک صادرات به چشم مى خورد و جوابگوى احتیاجات کسبه و تجار و مردم بود ؛ دوم آنکه در نحوه معاملات و عملیات بانکى تسهیلات زیادى براى مشتریان قائل شدند و اساسا سیستم کاغذ بازى که در بانک ها به حد اعلا وجود داشت در این بانک مطلقا ملاک عمل نبود .

 تاسیس دبیرستان بانکداری یکى دیگر از شاهکارهاى مدیریتى مفرح بود .

 این دبیرستان که به منظور تأمین نیروی کار متخصص بانک تشکیل شده بود , از دانش آموزان علاقه مند براى تحصیل دعوت به عمل مى آورد و آنان پس از پشت سر گذاردن دوره چهارساله کلاس ها موفق به اخذ مدرک دیپلم بانکدارى از دبیرستان بانکدارى بانک صادرات که مدارک آن از سوى نهادهاى ذیربط مورد تائید بود مى شدند و در صورت تمایل به استخدام بانک صادرات نیز درمى آمدند .

در مدت مدیریت مفرح در بانک صادرات (1333 الی 1356) تعداد شعب این بانک از یک شعبه در سال ۱۳۳۱ به سه هزار و پانصد شعبه بالغ شد .  تعداد شعب خارج از کشور نیز حدود ۶۰ شعبه شد که بیشتر آنها در کشورهای حاشیه خلیج فارس و بقیه در لبنان ، مصر ، یونان ، آلمان ، فرانسه ، انگلستان و آمریکا ایجاد گردید . 

 همچنین در این مدت و در سال ۶–۱۹۷۵ میلادی بانک صادرات ایران در ردیف یکی از صد بانک برتر جهان قرار گرفت .

مهندس مفرح در بانک از تشریفات بیهوده به تمام معنی بیزار بود , محل اقامت او خانه قدیمی ساز کوچکی در یکی از کوچه های فرعی خیابان کاخ تهران بود . 

هیات مدیره بانک در خفا برای او زمینی در نظر گرفتند و خانه آبرومندی بنا کردند که به پاس زحمات مهندس مفرح از طرف بانک به او واگذار کنند. اما وقتی مهندس مفرح متوجه این کار شد ، دستور داد آن خانه را به قدیمی ترین کارمند بانک که فاقد خانه بود واگذار کنند . او همچنین هرگز موافقت نکرد که حقوق او از حقوق یک رییس شعبه تجاوز کند و هرگز نپذیرفت بانک برای شخص او اتومبیل مخصوص در نظر بگیرد .

مهندس مفرح در سال 1356 از مدیریت کناره گیری کرد و مابقی عمر خود را در کنار خانواده اش گذراند .

 نامه مرحوم مهندس مفرح در پاسخ به پاداش هیات مدیره وقت بانک صادرات برای تقدیر از سالها تلاش نامبرده در هنگام خداحافظی از بانک ، براستی یکی از اسناد تاریخی بزرگ مردان پاک اقتصاد ایران و الگویی ستودنی برای مدیران محترم فعلی بانک هاست . 

 متن این نامه بدین شرح است : بهترین پاداشی که از خدمات ناقابل خود می برم ، این است که بانک صادرات ایران را پا برجا و رو به پیشرفت می بینم و از خاطره های روزگاران متمادی همکاری صمیمانه با هم قطاران شاد می شوم , چون فعالیتی ندارم و احتیاج به تحرک زیاد نیست از قبول اتومبیل (مرسدس بنز مدل ۱۹۷۴) معذورم . درباره حق خدمتی که مرقوم فرموده اید (به اینجانب) مادام العمر پرداخت خواهد شد، خواهشمندم حسابی تحت عنوان "حساب مددکاری" در بانک افتتاح و آن وجوه را مرتبا (علاوه بر تتمه هر وجهی که در زمان خدمت به این جانب تعلق گرفته ) به آن حساب واریز فرمایند به ترتیبی که حق برداشت از آن مشترکا" با فرزند اینجانب آقای قاسم مفرح و رییس کارگزینی وقت بانک صادرات ایران باشد .  

 این حساب برای یاری رساندن به شاغلان و یا بازنشستگان و یا از کار افتادگان و یا خانواده های آنان است تا هر نوع و هر مبلغ که آن دو نفر صلاح بدانند اقدام فرمایند . در صورتیکه آیین نامه و مقرراتی لازم باشد همان دو نفر آقایان مسئول تهیه و تنظیم آن ماجرای آن هستند . از این حسن توجه هیات مدیره سپاسگزارم , سلامت و سعادت همگی و پیشرفت روز افزون بانک صادرات را همواره مسئلت دارم .