«بهشتی» در چند کیلومتری تهران

آبشار کمرد و غار چهل دختر جاجرود

آبشار کمرد در شمال روستای کمرد واقع شده است که در بیست کیلومتری تهران بین جاجرود و شهر جدید پردیس قرار دارد. این آبشار فقط در فصل بهار آب دارد. در دیوارهای آبشار غارهای کوچک و بزرگ با شکاف های عمیق وجود دارد که منظره ای دیدنی را به وجود آورده است. مساحت یکی از غارهای این آبشار ۲۰ متر است به همین دلیل در بین افراد به آبشار بیست متری هم معروف است که افراد برای دیدن آن باید صخره نوردی کنند. در اطراف آبشار درختان گسترده ای مانند چنار و نارون وجود دارد که این پوشش گیاهی باعث ایجاد سایه هایی شده است که برای چادر زدن بسیار مناسب است.

آب این آبشار متمرکز نیست و دارای مجموعه آبشارهای کوچکی است. این آبشار در فصل پاییز و زمستان خشک است. به همین دلیل برای بازدید از آن فصل بهار و تابستان مناسب تر است. طبیعت کنار آبشار فضای مناسبی را برای دوچرخه سواری ایجاد کرده است که افراد می توانند از این امکان استفاده کنند. در پشت آبشار کمرد، غار کوچکی وجود دارد که نام آن «غار چهل دختر» است. دلیل نام گذاری این غار به خاطر یک افسانه محلی است که گفته می شود چهل دختر به داخل این غار رفته اند و هرگز برنگشتند.

منشأ این آبشار از یک چشمه در دامنه کوه است که بیشتر آن برای تأمین آب روستا مصرف می شود. روستای کمرد دارای آب وهوای کوهستانی و معتدلی است. هوا در فصل بهار و تابستان در این روستا بسیار مناسب است. همچنین این روستا دارای شب های خنکی می باشد.

این روستا مانند روستاهای دیگر نیست که در بین کوه ها قرار گرفته و راه های ارتباطی با چندین روستا داشته باشد، بلکه به این شکل است که هیچ راه ارتباطی ندارد و با رسیدن به آبشار پایان می یابد. در این منطقه گونه های جانوری و گیاهی متفاوتی وجود دارد که از جاذبه های گردشگری آن به حساب می آید. گونه های جانوری مانند: کبک، روباه خاکستری، عقاب و گونه های گیاهی مانند: چای کوهی، والک، سیره، گل بنفشه، شقایق، بوته های زرشک و گونه های دیگر از گیاهان بومی و معطر است.

برای بازدید از این آبشار باید به جاده تهران - فیروزکوه بروید و پس از طی کردن ۲ کیلومتر بعد از جاجرود، به منطقه کمرد می رسید دقت داشته باشید که در اطراف این آبشار هتل یا اقامتگاهی وجود ندارد به همین دلیل برای اقامت در این محل باید در اطراف آبشار کمرد چادر بزنید یا با هماهنگی با متولی های دو امامزاده روستا، می توانید شب را در امامزاده ها بگذرانید.

 دریاچه لزور و رصد ستاره ها

دریاچه «لزور» که با نام دیگری به نام دریاچه «سیاهرود» نیز شناخته می شود در استان تهران، شهرستان فیروزکوه واقع شده است. دریاچه لزور فیروزکوه در فاصله ۱۷۰ کیلومتری شمال شرق تهران قرار دارد. همچنین سد لزور در فاصله ۴۵ کیلومتری شمال غربی فیروزکوه و دامنه جنوبی رشته کوه البرز مرکزی واقع شده است. عمق این دریاچه حدوداً ۱۵ متر است.

درگذشته روستای «لزور »از اصلی ترین توقفگاه های مسیر تردد از جنوب به شمال و بالعکس بوده است که باگذشت زمان و راه اندازی راه آهن تهران - فیروزکوه روستای لزور از این مسیر حذف شد. این روستا به دلیل داشتن شواهد باستان شناسی نشان دهنده اقامت چند هزارساله انسان ها در این منطقه است. همچنین دشت ها و رودخانه هایی که در این روستا وجود دارد باعث پرورش دام و کشاورزی شده است. از محصولات کشاورزی این روستا می توان به گندم، جو، سیب زمینی، گیلاس، گلابی و آلبالو اشاره کرد.

 از کارهایی که مردم روستای «لزور» به آن مشغول هستند می توان به خیاطی و نجاری اشاره کرد. گویش مردم این روستا فیروزکوهی و از گویش های زبان مازنی یا مازندرانی است. واژه لزور نیز در زبان مازنی یا مازندرانی به معنی فرد قوی هیکلی که غذای بسیار می خورد، است. از مناطق دیدنی این روستا می توان به منطقه لاسک، امامزاده خوش نام، سد لزور و تنگه فرحزاد اشاره کرد.

آب وهوای روستا و دریاچه لزور فیروزکوه به دلیل نزدیکی با رشته کوه البرز کوهستانی است. این روستا در فصل بهار و تابستان آب وهوای خنک و در فصل زمستان آب وهوای سرد و برفی دارد. به همین دلیل برای مسافرت در فواصل سرد سال از جمله زمستان لباس گرم و امکانات زمستانی به همراه داشته باشید. بهترین زمان برای مسافرت به دریاچه لزور فصل بهار و تابستان است چراکه در این زمان هوا بسیار مطبوع است.

این منطقه به دلیل دور بودن از آلودگی های نوری و شهری برای رصد آسمان شب به خصوص برای منجمان و ستاره شناسان و عکاسی بسیار مناسب است. شما در این منطقه می توانید پیاده روی و دوچرخه سواری کنید. کوه ها و قله های اطراف دریاچه لزور برای کوهنوردی مناسب است. همچنین ماهیگیری یکی از تفریحاتی است که می توان در این منطقه آن را تجربه کرد.

برای اقامت در این منطقه به دلیل فضای سرسبز اطراف دریاچه به راحتی می توانید در آنجا چادر یا کمپینگ بزنید. همچنین می توانید یکی از خانه ها یا کلبه های روستایی را با هزینه مناسب اجاره کنید. برای رفتن به دریاچه لزور، ابتدا از تهران به سمت جاده فیروزکوه بروید سپس  به سه راهی لاسم بروید و از آنجا به سمت شمال و بخش ارجمند بروید و بعد از ۲۷ کیلومتر به ارجمند و سپس با گذشتن ۱۳ کیلومتر به مقصد خود یعنی روستای «لزور» می رسید. تمام جاده تا روستای لزور آسفالت است و به راحتی با ماشین می توان از این مسیر تردد کرد.

تنگه حصارک؛ منطقه ای برای گردش، کوهنوردی و موتورسواری

دره «حصارک» در شمال تهران قرار دارد.  این دره آبشارهای فصلی دارد و آبشار اصلی این دره با آبشار نو سنگ حصارک شناخته می شود که این آبشار جزئی از بخش کن حساب می شود. در بالای آبشار حصارک، دره و آبشار کوچک دیگری وجود دارد که برای رسیدن به آن باید نیم ساعت پیاده روی کنید. اگر سمت چپ آبشار را ادامه دهید، به دره اصلی حصارک می رسید که این دره معروف به دره دو چناران است و دره اصلی محسوب می شود. در این دره گل ها و گیاهان متفاوتی مانند گل ختمی سفید وجود دارد. همچنین اگر همین مسیر را ادامه دهید در انتهای آن به قله «بند عیش» می رسید.

در این منطقه مکان های دیدنی، گردشگری و تفریحی متفاوتی مانند بقعه امامزاده داوود که بقعه این امامزاده در دوران صفویه ساخته شده است، وجود دارد که در دوران فتحعلی شاه قاجار توسعه و گسترش پیدا کرده است. کاخ ناصری نیز در شهرستانک قرار دارد که از مکان های گردشگری اطراف حصارک است. این کاخ برای اقامت شاه در نزدیکی امامزاده داوود بوده است. گفته شده است که در دوران قاجار، ناصرالدین شاه بعد از برگزاری آیین زیارت برای استراحت و اقامت به این کاخ می رفته است. وجود دره ها، باغ ها، چشمه های فصلی، وجود مسیرهای مناسب پیاده روی و کوهنوردی در میان طبیعت زیبای این منطقه، قله بند عیش که در شمال پارک کوهسار، شهران و حصارک کن قرار دارد، ایجاد فضاهای صاف و صخره ای در نزدیکی قله بند عیش برای پیست موتورسواری و پرواز با پاراگلایدر و کایت (این مکان برای موتورسواران و افرادی که به موتورسواری و مسابقاتی در این حوزه علاقه دارند) نیز از مکان های دیدنی، گردشگری و تفریحی دره «حصارک» است.

بهترین زمان برای بازدید کردن از «دره حصارک» فصل های بهار و زمستان است زیرا در فصل های پاییز و تابستان رودخانه بسیار کم آب می شود. اگر می خواهید از این منطقه دیدن کنید می توانید از راهنمایی که در ادامه گفته شده است استفاده کنید:

به انتهای بزرگراه شهید ستاری بروید سپس به میدان دانشگاه بروید. بهتر است به جای استفاده از خیابان حصارک از خیابان کشاور استفاده کنید زیرا کوچه های محله حصارک کوچک است و تردد را برای شما به مقصد سخت می کند. سپس با رفتن به خیابان کشاورز که حدفاصل بزرگراه شهید ستاری و بزرگراه شهید باکری است به محله حصارک بروید و برای رسیدن به دره حصارک ادامه مسیر را پیاده روی کنید تا به مقصد مورد نظر خود برسید.

روستای قلعه بلند ورامین و تجربه کویرگردی در دل تهران

روستای«قلعه بلند» یا ابردژ یکی از روستاهای  بخش جوادآباد شهرستان ورامین است. قدمت این روستا به زمان صفوی برمی گردد. همچنین این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۶۲۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است. از جمله آثار دیدنی این روستا می توان به خانه تاریخی اربابی رمضان زاده و عمارت های حاج میرزاحسین و حاج اسماعیل و حاج حسین حسینی نقوی و آب انبار روستا که در دوران معاصر ساخته شده است اشاره کرد. در حال حاضر شغل اکثر اهالی روستا کشاورزی و دامپروری است.

سفر به روستای ورامین در پیش از طلوع آفتاب می تواند تجربه به یادماندنی باشد، چراکه مناظر این روستا دارای آرامش و زیبایی خاصی است. مردمان روستای قلعه بلند به خونگرمی و مهربانی معروف اند. تصور اینکه در نزدیکی پایتخت بتوان روستا و مردمی با خصوصیات شهرهای کویری یافت، دشوار است؛ اما این موضوع حقیقت دارد. مردم روستای قلعه بلند شباهت بسیاری به مردم یزد و کاشان دارند. مردم این روستا می توانند هر روز طلوع و غروب آفتاب کویر را ببینند و ستارگان را در دل سیاهی شب نظاره کنند.

هنگامی که باران می زند بوی خوش کاه گل مخصوص نواحی کویر قابل استشمام است. در ماه های خنک سال، دیدار از این جاذبه گردشگری دل انگیزتر است زیرا به راحتی می توان به دل کویر رفت و عظمت و شکوه آن را از نزدیک تماشا کرد. نام «قلعه بلند» را به دلیل وجود قلعه ای بزرگ که مربوط به قبل از اسلام است بر روی این روستا نهاده اند که هم اکنون بخشی از آن نیز باقی مانده است. همچنین در شمال این روستا عمارتی مستطیل شکل وجود دارد که در هر گوشه آن برجی قرار گرفته و کاربری آن نگهداری دام بوده است. عمارت موجود در «قلعه بلند» طاق های ضربی، طاقچه ها و درگاه های زیبایی دارد که بعضی از آن ها هنوز سالم هستند. گردشگران معمولاً جذب این قلعه قدیمی که مجهز به حمام، اسطبل، آب انبار و مدرسه بوده و دارای معماری زیبایی است، می شوند. کالبد این عمارت سرشار از نشانه های همزیستی انسان و کویر است. استفاده از تکنیک های معماری متناسب با اقلیم گرم و خشک از دیگر خصیصه های این عمارت است.

روستای راحت آباد با تم گیلاس خوری

روستای «راحت آباد» لواسان یک روستای پایکوهی و جزو دهستان لواسانات کوچک محسوب می شود. منطقۀ روستای «راحت آباد» از مناطق تاریخی و دارای پیشینۀ فرهنگی طولانی است. در منطقۀ «راحت آباد» حداقل ۷ محل باستانی و تاریخی شناسایی شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند و ۴ اثـر از آنهـا کـه دارای اهمیت و ارزش تـاریخی ـ فرهنگی قطعی بوده اند، مستندسازی شده و در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده اند. این آثار عبارت اند از حمام تاریخی روستای «راحت آباد» با قدمت دست کم اوایل قاجار، تپۀ باستانی سوزرگران، تپۀ باستانی کلابد و تپه مَرغی است. روستای «راحت آباد» از روستاهای تاریخی منطقۀ لواسان به شمار می رود و قطعاً پس از متروک شدن تپه های باستانی و تاریخی ذکرشده مانند تپۀ باستانی سوزرگران، تپۀ باستانی کلابد و تپه مرغی، مورد سکونت اهالی منطقه در دوران اسلامی قرارگرفته است.

در سطح روستای «راحت آباد» به خصوص در نقاطی که بنا بر ضرورت، حفاری و خاک برداری یا گودبرداری می شود، شواهد و موارد تاریخی ـ فرهنگی نظیر بقایای معماری، اجاق، تنور، خاکستر و قطعات سفال به فراوانی مشاهده می شود، اما خاستگاه اصلی آنها دقیقاً مشخص نیست. 

بافت قدیم روستا و بناهای مسکونی و عمومی آن نظیر مسجد و حسینیه که ارزش تاریخی داشته اند، در دوره های نخستِ پس از انقلاب تخریب و نوسازی شده اند. امروزه نیز بنا بر سیاست مسئولان منطقه نظیر بنیاد مسکن، تلاش می شود تا به علت رانشی بودن زمین های سمت جنوب روستا، خانه های جدیدالاحداث به سمت شمال روستا منتقل و روستا جابه جا شود؛ به همین سبب روستای «راحت آباد» پیوسته در جهت شمال گسترش می یابد و بافت قدیم آن کاملاً متروکه شده است. 

باغهای اهالی این روستا عمدتاً در سمت جنوب و غرب آن واقع شده اند، اما به علت نبود آب دائمی و کافی، رونق خوبی ندارند. عمدۀ محصول باغهای این روستا گیلاس است که بخشی از آن به بازار عمومی عرضه می شود.

آبشار لتمال

یکی از مشهورترین جاذبه های اطراف تهران در حوالی دریاچه چیتگر قرار دارد. یک مجموعه تفریحی بسیار بزرگ با مساحت ۲۰۰  هکتار و طراحی بسیار زیبا که از فضاهای سبز و چشم اندازهای طبیعی در پایتخت است. در ارتفاعات شمالی جنگلی لتمال، آبشاری قرار دارد که به صورت آبراهه ای در دل کوهستان ساخته شده است.

نکته قابل توجه این آبشار این است که با مصالح طبیعی و بومی همانند سنگ و چوب ساخته شده و نوعی از طراحی در شیب برای ریزش آب به نقاط پایین تر و از همه مهم تر مسیر پیاده روی برای کودکان و سالمندان در ساخت این آبشار در نظر گرفته شده؛ چرا که برای رسیدن به نقاط بالاتر این آبشار و رسیدن به کوه نیاز به پیاده راه هایی برای سهولت بیشتر است. این محوطه تا حدودی با الهام از باغ های سنتی ایرانی ساخته شده که در دو طبقه تعبیه شده است و نهر آبی از میان آنها می گذرد.

آبشار در بالاترین نقطه این محوطه قرار دارد و اطراف را درختکاری و فضا سازی کرده اند. آلاچیق هایی برای استراحت در فضای اطراف آبشار قرار داده شده است. حضور در فضای سرسبزی که با صدای غرش آب به هنگام استراحت همراه است،  فضا را دل انگیز کرده و گزینه مناسبی برای دور شدن از هیاهوی تهران است و آبشار تهران در ارتفاعات لتمال در بلندترین نقطه از کوهستان، یکی از طبیعی ترین آبشارهای شبیه سازی شده در پایتخت است که با توجه به فضاسازی طبیعی اطراف آن ما را غرق زیبایی های خود می کند.

تپه باستانی واوان یا قلعه کوتوله ها

یکی از بناهای تاریخی و جالب اسلامشهر که در شهرک «واوان» قرار دارد، «تپه واوان» است. این تپه در سال ۱۳۷۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. با قدم گذاشتن به این تپه در حقیقت وارد مقر نظامی حکومت اشکانیان می شویم. ۱۴ اتاق منظم داخل بنا نشان می دهد که این بنا به مردم عادی تعلق نداشته و به احتمال زیاد بنایی نظامی یا دولتی بوده است. تمام جزئیات درونی بنا به یک شکل است؛ درها به یک جهت باز می شوند، ابعاد اتاق ها یکان است و همگی دیوارهای مشترکی دارند.

اشیا یافت شده در محل مانند آثار مُهری به دست آمده، اشیاء فلزی متعلق به سلاح های جنگی همچون شمشیر و خنجر حاکی از آن است که این تپه در ابتدا محل اداری و نظامی بوده است. اما کشف ظروف چینی و سفالی آبی و سفید مربوط به دوران صفویه و النگوهای زنانه مربوط به دوران آل بویه نیز مشخص می کند که این بنا در این دوران محل سکونت بوده است.

برخی بر این باورند که این تپه در زمان اشکانیان قلعه کوتوله ها بوده است.

تپه واوان در شهرستان اسلامشهر، بخش مرکزی، شهرک واوان قرار دارد.

تالاب بهرام گور، فیروزه ای محصور در نیزارها

تالاب عشق آباد در محوطه ای قرار گرفته که تلاقی سه رنگ زیبای طبیعت است؛ آبی آسمان که در آب تالاب منعکس شده ، نیزارهایی که کمربندی سبز دورتادور آبی تالاب هستند و رنگ خاکیِ تپه ها و کوه های اطراف.

 براساس اطلاعاتی که ستاد گردشگری شهرداری تهران منتشر کرده،تالاب خانه پرندگان است؛ حدود ۱۵۱ نوع پرنده که بر فراز تالاب پرواز می کنند و بر سطح آن فرود می آیند. گاهی هم که زمان کوچ­شان است، دسته دسته بر فراز تالاب صحنه بسیار دیدنی را خلق می کنند. گونه های شکاری، انواع مرغابی ها و سلیم ها و آبچیلک ها و گنجشک سانان؛ بسیاری از این پرنده ها نام های آشنایی دارند مانند چکاوک و اردک و قرقی و کلاغ سیاه و پرستوی دریایی و کبوتر چاهی؛ اما خیلی هایشان نام هایی دارند که شاید هرگز نشنیده باشیم: دم جنبانک ابلق، سینه سرخ، چنگر نوک سرخ، کورکور سیاه و آبچینک و ... و به همین دلیل است که این تالاب میان عاشقان پرنده ها زبانزد است و «سایت پرنده نگری» نام گرفته است؛ البته در کشور مکان های دیگری نیز هستند که سایت پرنده نگری اند؛ اما این تالاب نزدیک ترینشان به پایتخت است.