استتار Dazzle؛ عجیب ترین تاکتیک مخفی ماندن کشتی ها در جنگ + عکس

به گزارش تین نیوز، در دنیای حیوانات نوع خاصی از مکانیسم فرار دیده می شود. در این مکانیسم جانور با رنگ ها و الگوهای پوست بدنش نوعی خطای بصری ایجاد می کند تا سرعت واقعی و الگوی حرکت خود را از چشمان شکارچیان پنهان کند. جانورشناسان این ترفند را استتتار گورخری یا Dazzle می نامند.

داستان های جالبی وجود دارد که چگونه بشر این ترفند را از دنیای حیوانات قرض گرفت تا در جنگ های خود استفاده کند. البته ایده اصلی این نبود که کشتی را از دید دشمن پنهان کنند، بلکه می خواستند با کشیدن الگوهای پیچیده در نمای بیرونی کشتی، دشمن را در تشخیص اندازه و حرکت کشتی به زحمت بیندازند.

تاریخچه جنگی استتار Dazzle

استتار Dazzle هرچند که در نگاه اول غیرمتعارف به نظر می رسد، اما در جنگ بسیار کاربرد دارد. در جنگ جهانی اول از این تکنیک استفاده شد و توانست بین سال های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ آسیب زیادی را به جبهه مقابل وارد کند.. این تاکتیک راه خود را به قرن ۲۱ نیز باز کرد. با این تفاوت که اینبار برای پنهان کردن وسایل نقلیه بنزینی استفاده می شود.

با گجت نیوز همراه باشید تا ببینیم چگونه بشر از استتار Dazzle در طول تاریخ استفاده کرده است و چگونه این تکنیک در عصر مدرن که دوربین ها مدام در حال نظارت بر ما هستند، به کار می آید.

تا جنگ جهانی اول، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا قهرمان بی رقیب دریاها بود؛ اما بعد از آنکه زیردریایی های مرگبار نیروی دریایی آلمان معروف به U-boats وارد معرکه شدند، دریا برای انگلیسی ها تبدیل به جهنم شد. کشتی های انگلیسی به آسانی مورد هدف دشمن قرار گرفتند.

برای نجات از این جهنم ایده های مختلفی مطرح شد. برخی می خواستند کشتی ها را شبیه نهنگ کنند. چند نفر دیگر گفتند که سطح کشتی ها باید با آینه های رفلکس پوشانده شود. گزارش شده است که مخترع بزرگ، توماس ادیسون، قصد داشت که کشتی ها را به یک جزیره متحرک تبدیل کند. او حتی ایده خود را در SS Ockenfels به نمایش گذاشت؛ اما این ایده نتوانست به اندازه دیگر اکتشافات دیگر محبوبیت زیادی به دست آورد.

در ابتدا یک نقاش فرانسوی به نام Lucien-Victor Guirand de Scévola ایده نقاشی بر روی توپخانه ها و پایگاه های مرزی را مطرح کرد. وی می خواست با این تکنیک دفاعی نوعی استتار ایجاد کند. اما این هنرمند بریتانیایی Norman Wilkinson بود که این ایده را به دریا برد و هزاران کشتی جنگی را استتار کرد.

پس از رنگ آمیزی چند نمونه اولیه مشخص شد که این روش در جنگ موثر هستند و  به همین خاطر نیروی دریایی بریتانیا بخش کاملی را به نام استتار Dazzle به ویلکینسون اختصاص داد. امروزه نیز او به عنوان خالق تکنیک استتار Dazzle شناخته می شود.

کانال Discovey UK یک فیلم کوتاه جذاب در مورد نقاشی های Dazzle بر روی کشتی ها و نحوه استفاده گسترده آن توسط ارتش بریتانیا و متحدان ساخته شده است که می توانید از طریق این لینک مشاهده کنید.

نحوه به کارگیری استتار Dazzle

مورخان اختراع استتار Dazzle را به عنوان یک نبوغ طبقه بندی کرده اند. ایده نقاشی کردن الگوهای جذاب بر روی کشتی ها و برجسته کردن آنها در ظاهر بیهوده به نظر می رسد، چرا که آنها در دید قرار می دهد و به یک هدف آسان تبدیل می کند.

اما در واقعیت، الگوهای هندسی ایجاد شده با رنگ های کنتراست بالا، منحنی ها و اشکال متضاد نه تنها به استتار اندازه واقعی وسایل نقلیه کمک می کند، بلکه باعث می شوند زمانی که دشمن می خواهد از طریق پریسکوپ شکل واقعی و مسیر حرکت کشتی را مشاهده کند، گیج شود.

به عنوان مثال الگوهای خاص از منحنی های موجدار باعث می شوند که کشتی کوچکتر به نظر برسد و تصور شود که در جهت مخالف حرکت می کند. این الگو در کنار ترفندهای دیگر موجب می شود که دشمن نتواند کشتی های استتاری را با اژدر نشانه بگیرد. درست همانطور که یک تک تیرانداز مدرن قبل از شلیک همه چیز از سرعت باد گرفته تا حرکت دشمن را بررسی کند، اژدرهای U-boat هم باید پس از ارزیابی اندازه و سرعت کشتی به سمت هدف پرتاب شوند.

چیزی که درمورد این اژدرها اهمیت دارد صرفا زمان کشیدن ماشه نیست، بلکه نکته مهم تر این است که کشتی دشمن پس از یک دقیقه از پرتاب اژدر در کدام نقطه قرار می گیرد. با استتار کردن کشتی ها، تعیین موقعیت نسبی یک کشتی چند دقیقه بعد از شلیک اژدر دشوار می شود.

در واقع تنها چند درجه خطا در محاسبه حرکت کشتی به معنی خطا رفتن اژدر است و فرار کشتی است. استتار Dazzle این روزها نیز در برخی کشتی ها همچون USS Freedom استفاده می شود؛ اما به طور کلی استفاده از آن در عصر مدرن به شکل محسوسی کاهش یافته است.